سیاوش طاهری و اشکان آبگون کارگردانان نمایش «۷۳۰ کیلومتر» درباره شکل گیری این اثر نمایشی و چالش های همکاری مشترک توضیح دادند.
چارسو پرس: نمایش «۷۳۰ کیلومتر» به نویسندگی اشکان آبگون و کارگردانی مشترک سیاوش طاهری و اشکان آبگون و تهیهکنندگی فرانک اسدی از پنجم مرداد ساعت ۱۹ در کارگاه نمایش تئاتر شهر روی صحنه رفته است.
شقایق سرسختی، مژده عباسی، نیما تبریزی، احمد افشاری و اشکان آبگون در این اثر نمایشی ایفای نقش میکنند.
در خلاصه این نمایش آمده است: «شده تا حالا بدون اینکه بخوای یه جایی باشی که به تو خیلی مربوط نیست؟ خوب این نمایش رو ببینی میشه.»
به بهانه اجرا و کارگردانی مشترک این نمایش با کارگردانان این اثر گفتوگویی داشتیم که در ادامه میخوانید:
اشکان آبگون نویسنده و یکی از کارگردانان این نمایش درباره این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: نگارش نمایشنامه «هفتصد و سی کیلومتر» در سال ۹۷ شکل گرفت و در سال ۹۸ قرار شد در یکی از سالنهای تئاتر شهر روی صحنه برویم که بهدلیل شروع و شیوع کرونا و شرایط قرنطینه ما هم مانند سایر گروهها کار را به وقت دیگری موکول کردیم.
وی ادامه داد: البته متن این اثر تا به امروز خواسته و ناخواسته به دلیل خطوط قرمز و همچنین استانداردهایی که خودم مد نظر داشتم دستخوش تغییرات زیادی شده است؛ بهطوری که این تحولات حتی تا یکی دو هفته قبل از شروع اجرا هم ادامه داشت.
این کارگردان تئاتر درباره چگونگی شکل گیری این نمایشنامه توضیح داد: این اثر از مجموعه خاطراتی نشات گرفته است که در طول کودکی و نوجوانی جسته و گریخته از زبان پدرم شنیدهام و بعدها آنها را ضبط و ربط کرده و انسجام دادهام. نکتهای که من را به پرورش و تکامل این نمایشنامه سوق میداد ماهیت ضد جنگ و روایتی ساده از ناهنجاریهای اجتماعی در تاریخ معاصری بود که از قضا با اوضاع امروز هم فاصله چندانی نداشت.
آبگون یادآور شد: شاید عجیب بهنظر بیاید ولی این ما نیستیم که تصمیم میگیریم یک متن را کی و کجا روی صحنه ببریم! این نمایشنامه است که تصمیم میگیرد کی و کجا باید روی صحنه برود! همانطور که گفتم ما سال ۹۸ قصد اجرای این اثر را در تئاتر شهر داشتیم اما این اتفاق به سرانجام نرسید؛ تا اینکه دوباره بهمن ماه سال گذشته قرار بود در یکی از سالنهای خصوصی روی صحنه برویم، که باز هم نشد، باور نمیکردیم که اینقدر سختی برای روی صحنه بردن یک تئاتر طبیعی باشد. تا جایی که میگفتم شاید کیلومتر بالایی که برای اسم این کار درنظر گرفتیم مسبب این اتفاقات میشود. بنا داشتیم اسم نمایشنامه را «پانزده کیلومتر دورتر» یا «زیر صد کیلومتر» بگذارم اما قبل از اینکه این کار را بکنم، دوباره کار به ایستگاه تئاتر شهر رسید و متولد شد.
وی در ادامه درباره همکاری با سیاوش طاهری در کارگردانی این اثر گفت: شاید بهتر است از تجربه عدم همکاری با سیاوش طاهری بگویم. عدم حضور سیاوش مصادف با عدم تمرکز من در نقشی است که قصد ایفای آن را دارم. چرا که من نمیتوانم از بازیگری چشم بپوشم اما سیاوش طاهری با قرابت دیدگاه و همدلیای که دارد انرژی و اتمسفر مکملی در کار ایجاد می کند که وجودش ساز و کاری محکم در جهت پیشرفت امور و کاتالیزوری قوی در به مقصد رسیدن است. کارگردانی مشترک مصداق بارز اعتماد متقابل و تعامل است.
آبگون با اشاره به اینکه برای اجرای این نمایش دچار چالشهایی شده است، گفت: به دلیل موقعیت تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و حتی جفرافیایی نمایشنامه، چالشهایی داشتیم. حتی دربخش بازیگری. چون بازیگران باید نقش شخصیت های جنوبی را بازی میکردند، آنهم جنگ زدگان جنوبی. حال آنکه حتی یکبار هم پایشان را در مناطق جنوبی نگذاشته بودند و حالا باید با لهجه های درست صحبت و فرهنگ آن منطقه را درک میکردند. ما خوش شانس بودهایم که گروه بازیگران تا این حد مستعد، توانمند و شش دانگ بودند وگرنه این کار هرگز با چنین فرصت کمی که تا اجرا داشتیم به سرانجام نمیرسید.
سیاوش طاهری دیگر کارگردان نمایش «۷۳۰ کیلومتر» درباره همکاری خود با اشکان آبگون به خبرنگار مهر گفت: سابقه همکاری و دوستی من با اشکان آبگون به سالها قبل برمیگردد و از همان سالها تصمیم به اجرای مجموعهای از کارها با یکدیگر را گرفتهایم. نگاه همسو به مسائل اجتماعی و اشتراک دغدغهها در کنار تفاوتهایی که در شیوه کارگردانی داشتهایم به نوعی مکمل یکدیگر برای پیشبرد آثار بود.
وی بیان کرد: «نمایش «۷۳۰ کیلومتر» هم یکی از همان کارها بود که بارها در موردش صحبت کرده بودیم و دغدغه هردویمان شده بود. حتی چندین مرتبه با تفاوتهایی در گروه بازیگران برای اجرا تمرین کردیم اما در نهایت فرصت اجرای نمایشنامه به شکل کنونی فراهم شد.
طاهری در ادامه صحبتهای خود درباره چالش های کارگردانی مشترک یک اثر نمایشی توضیح داد: شاید اختلاف نظرهایی در کارگردانی وجود داشته باشد اما همیشه میدانیم همه صحبتها، گفت و شنودها و تلاشها برای یک هدف واحد است و در اینجا این هدف به سرانجام رساندن یک نمایش با کیفیت قابل قبول و درخور شان و احترام مخاطب است. بعد از آن بحث فنی کار است، وقتی ۲ طرف با ذهن باز و آماده پذیرش وارد کاری میشوند همکاری به زیباترین و بدون سایش ترین حالت ممکن پیش میرود و این ویژگی باعث میشود که این همکاری همیشه برایم لذت بخش باشد.
وی افزود: کارگردانی مشترک در هر اثر میتواند به شکلی متفاوت باشد، مثلا در کاری ممکن است تقسیم وظایف کارگردانی صورت بگیرد و هرکس بخشی از کار را انجام دهد یا در اثری دیگر همهچیز با همفکری و صحبت و مشورت انجام شود. «۷۳۰ کیلومتر» به واسطه فرم خاصش ترکیبی از هر دوی اینها است. شاید عجیب باشد ولی اگر بخواهم بدون لو دادن قصه بگویم این اجرا از ۲ بخش مختلف تشکیل شده است (که اشکان آبگون در یکی از بخش ها به عنوان بازیگر حضور دارد) که در انتها به نوعی در هم ادغام میشوند. این همان تقسیم کردن کارها و در عین حال همفکری و مشورت در همه مسائل فنی کار است.
این کارگردان تئاتر درباره هدایت بازیگران نمایش یادآور شد: فکر میکنم اگر در مسیر هرکاری به خصوص تئاتر به چالش بر نخوریم عجیب باشد. در هدایت و مدیریت بازیگران این اثر، آنقدر همه همدل، صبور و حرفهای بودهاند که چالشها به بهترین شکل ممکن پشت سر گذاشته شد. «۷۳۰ کیلومتر» به واسطه برهه زمانی روایت داستان، حضور شخصیتهایی از شهرها و محلههای مختلف و کاراکترهای پیچیده با طیف رنگی متفاوت و حتی عجیب به ذات، کار دشوار و چالش برانگیزی برای هر بازیگری به شمار میرود اما با این وجود تمامی اعضای گروه بازیگری این کار به خوبی از پس دشواریها و پیچخم های هر کاراکتر برآمدند و حتی در مواردی ما را شگفتزده کردهاند.
طاهری در پایان درباره وضعیت این روزهای تئاتر گفت: من این روزها تئاتر را دلتنگ، دغدغه مند، کمی سردرگم در میانه اما جوانه زده و امیدوار میبینم. دلتنگ برای بزرگانی که جایشان خالی است و کاش هنوز بودند یا باز هم کار میکردند، دغدغه مند به واسطه کسانی که روی متن های انتقادی امروزی کار میکنند یا از متون کلاسیک سعی بر بازسازی بهترین آثار با دغدغههای انسانی همیشگی دارند، سردرگم بودن را نیز از این جهت میبینم که تئاتر ما گاهی در میانه شعارزدگی و سانتامالیسم اما رو به رشد و امیدوار است، شاید عدهای با این حرفها موافق نباشند اما حداقل به واسطه استقبال خوب از کارهای خوب اخیر که دیدهام میتوانم نتیجه بگیرم که مخاطب باهوش اینروزها قدر کارهای باکیفیت و محترم را میداند و سالنهارا پر میکند و با قدری حمایت و اهتمام میتوان تئاتر ایران را به بهترین روزهایش برگرداند.
شقایق سرسختی، مژده عباسی، نیما تبریزی، احمد افشاری و اشکان آبگون در نمایش «۷۳۰ کیلومتر» ایفای نقش میکنند.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «شده تا حالا بدون اینکه بخوای یه جایی باشی که به تو خیلی مربوط نیست؟ خوب این نمایش رو ببینی میشه.»
منبع: خبرگزاری مهر
شقایق سرسختی، مژده عباسی، نیما تبریزی، احمد افشاری و اشکان آبگون در این اثر نمایشی ایفای نقش میکنند.
در خلاصه این نمایش آمده است: «شده تا حالا بدون اینکه بخوای یه جایی باشی که به تو خیلی مربوط نیست؟ خوب این نمایش رو ببینی میشه.»
به بهانه اجرا و کارگردانی مشترک این نمایش با کارگردانان این اثر گفتوگویی داشتیم که در ادامه میخوانید:
اشکان آبگون نویسنده و یکی از کارگردانان این نمایش درباره این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: نگارش نمایشنامه «هفتصد و سی کیلومتر» در سال ۹۷ شکل گرفت و در سال ۹۸ قرار شد در یکی از سالنهای تئاتر شهر روی صحنه برویم که بهدلیل شروع و شیوع کرونا و شرایط قرنطینه ما هم مانند سایر گروهها کار را به وقت دیگری موکول کردیم.
وی ادامه داد: البته متن این اثر تا به امروز خواسته و ناخواسته به دلیل خطوط قرمز و همچنین استانداردهایی که خودم مد نظر داشتم دستخوش تغییرات زیادی شده است؛ بهطوری که این تحولات حتی تا یکی دو هفته قبل از شروع اجرا هم ادامه داشت.
این کارگردان تئاتر درباره چگونگی شکل گیری این نمایشنامه توضیح داد: این اثر از مجموعه خاطراتی نشات گرفته است که در طول کودکی و نوجوانی جسته و گریخته از زبان پدرم شنیدهام و بعدها آنها را ضبط و ربط کرده و انسجام دادهام. نکتهای که من را به پرورش و تکامل این نمایشنامه سوق میداد ماهیت ضد جنگ و روایتی ساده از ناهنجاریهای اجتماعی در تاریخ معاصری بود که از قضا با اوضاع امروز هم فاصله چندانی نداشت.
آبگون یادآور شد: شاید عجیب بهنظر بیاید ولی این ما نیستیم که تصمیم میگیریم یک متن را کی و کجا روی صحنه ببریم! این نمایشنامه است که تصمیم میگیرد کی و کجا باید روی صحنه برود! همانطور که گفتم ما سال ۹۸ قصد اجرای این اثر را در تئاتر شهر داشتیم اما این اتفاق به سرانجام نرسید؛ تا اینکه دوباره بهمن ماه سال گذشته قرار بود در یکی از سالنهای خصوصی روی صحنه برویم، که باز هم نشد، باور نمیکردیم که اینقدر سختی برای روی صحنه بردن یک تئاتر طبیعی باشد. تا جایی که میگفتم شاید کیلومتر بالایی که برای اسم این کار درنظر گرفتیم مسبب این اتفاقات میشود. بنا داشتیم اسم نمایشنامه را «پانزده کیلومتر دورتر» یا «زیر صد کیلومتر» بگذارم اما قبل از اینکه این کار را بکنم، دوباره کار به ایستگاه تئاتر شهر رسید و متولد شد.
وی در ادامه درباره همکاری با سیاوش طاهری در کارگردانی این اثر گفت: شاید بهتر است از تجربه عدم همکاری با سیاوش طاهری بگویم. عدم حضور سیاوش مصادف با عدم تمرکز من در نقشی است که قصد ایفای آن را دارم. چرا که من نمیتوانم از بازیگری چشم بپوشم اما سیاوش طاهری با قرابت دیدگاه و همدلیای که دارد انرژی و اتمسفر مکملی در کار ایجاد می کند که وجودش ساز و کاری محکم در جهت پیشرفت امور و کاتالیزوری قوی در به مقصد رسیدن است. کارگردانی مشترک مصداق بارز اعتماد متقابل و تعامل است.
آبگون با اشاره به اینکه برای اجرای این نمایش دچار چالشهایی شده است، گفت: به دلیل موقعیت تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و حتی جفرافیایی نمایشنامه، چالشهایی داشتیم. حتی دربخش بازیگری. چون بازیگران باید نقش شخصیت های جنوبی را بازی میکردند، آنهم جنگ زدگان جنوبی. حال آنکه حتی یکبار هم پایشان را در مناطق جنوبی نگذاشته بودند و حالا باید با لهجه های درست صحبت و فرهنگ آن منطقه را درک میکردند. ما خوش شانس بودهایم که گروه بازیگران تا این حد مستعد، توانمند و شش دانگ بودند وگرنه این کار هرگز با چنین فرصت کمی که تا اجرا داشتیم به سرانجام نمیرسید.
سیاوش طاهری دیگر کارگردان نمایش «۷۳۰ کیلومتر» درباره همکاری خود با اشکان آبگون به خبرنگار مهر گفت: سابقه همکاری و دوستی من با اشکان آبگون به سالها قبل برمیگردد و از همان سالها تصمیم به اجرای مجموعهای از کارها با یکدیگر را گرفتهایم. نگاه همسو به مسائل اجتماعی و اشتراک دغدغهها در کنار تفاوتهایی که در شیوه کارگردانی داشتهایم به نوعی مکمل یکدیگر برای پیشبرد آثار بود.
وی بیان کرد: «نمایش «۷۳۰ کیلومتر» هم یکی از همان کارها بود که بارها در موردش صحبت کرده بودیم و دغدغه هردویمان شده بود. حتی چندین مرتبه با تفاوتهایی در گروه بازیگران برای اجرا تمرین کردیم اما در نهایت فرصت اجرای نمایشنامه به شکل کنونی فراهم شد.
بیشتر بخوانید: مطالب مربوط به تئاتر ایران
طاهری در ادامه صحبتهای خود درباره چالش های کارگردانی مشترک یک اثر نمایشی توضیح داد: شاید اختلاف نظرهایی در کارگردانی وجود داشته باشد اما همیشه میدانیم همه صحبتها، گفت و شنودها و تلاشها برای یک هدف واحد است و در اینجا این هدف به سرانجام رساندن یک نمایش با کیفیت قابل قبول و درخور شان و احترام مخاطب است. بعد از آن بحث فنی کار است، وقتی ۲ طرف با ذهن باز و آماده پذیرش وارد کاری میشوند همکاری به زیباترین و بدون سایش ترین حالت ممکن پیش میرود و این ویژگی باعث میشود که این همکاری همیشه برایم لذت بخش باشد.
وی افزود: کارگردانی مشترک در هر اثر میتواند به شکلی متفاوت باشد، مثلا در کاری ممکن است تقسیم وظایف کارگردانی صورت بگیرد و هرکس بخشی از کار را انجام دهد یا در اثری دیگر همهچیز با همفکری و صحبت و مشورت انجام شود. «۷۳۰ کیلومتر» به واسطه فرم خاصش ترکیبی از هر دوی اینها است. شاید عجیب باشد ولی اگر بخواهم بدون لو دادن قصه بگویم این اجرا از ۲ بخش مختلف تشکیل شده است (که اشکان آبگون در یکی از بخش ها به عنوان بازیگر حضور دارد) که در انتها به نوعی در هم ادغام میشوند. این همان تقسیم کردن کارها و در عین حال همفکری و مشورت در همه مسائل فنی کار است.
این کارگردان تئاتر درباره هدایت بازیگران نمایش یادآور شد: فکر میکنم اگر در مسیر هرکاری به خصوص تئاتر به چالش بر نخوریم عجیب باشد. در هدایت و مدیریت بازیگران این اثر، آنقدر همه همدل، صبور و حرفهای بودهاند که چالشها به بهترین شکل ممکن پشت سر گذاشته شد. «۷۳۰ کیلومتر» به واسطه برهه زمانی روایت داستان، حضور شخصیتهایی از شهرها و محلههای مختلف و کاراکترهای پیچیده با طیف رنگی متفاوت و حتی عجیب به ذات، کار دشوار و چالش برانگیزی برای هر بازیگری به شمار میرود اما با این وجود تمامی اعضای گروه بازیگری این کار به خوبی از پس دشواریها و پیچخم های هر کاراکتر برآمدند و حتی در مواردی ما را شگفتزده کردهاند.
طاهری در پایان درباره وضعیت این روزهای تئاتر گفت: من این روزها تئاتر را دلتنگ، دغدغه مند، کمی سردرگم در میانه اما جوانه زده و امیدوار میبینم. دلتنگ برای بزرگانی که جایشان خالی است و کاش هنوز بودند یا باز هم کار میکردند، دغدغه مند به واسطه کسانی که روی متن های انتقادی امروزی کار میکنند یا از متون کلاسیک سعی بر بازسازی بهترین آثار با دغدغههای انسانی همیشگی دارند، سردرگم بودن را نیز از این جهت میبینم که تئاتر ما گاهی در میانه شعارزدگی و سانتامالیسم اما رو به رشد و امیدوار است، شاید عدهای با این حرفها موافق نباشند اما حداقل به واسطه استقبال خوب از کارهای خوب اخیر که دیدهام میتوانم نتیجه بگیرم که مخاطب باهوش اینروزها قدر کارهای باکیفیت و محترم را میداند و سالنهارا پر میکند و با قدری حمایت و اهتمام میتوان تئاتر ایران را به بهترین روزهایش برگرداند.
شقایق سرسختی، مژده عباسی، نیما تبریزی، احمد افشاری و اشکان آبگون در نمایش «۷۳۰ کیلومتر» ایفای نقش میکنند.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «شده تا حالا بدون اینکه بخوای یه جایی باشی که به تو خیلی مربوط نیست؟ خوب این نمایش رو ببینی میشه.»
منبع: خبرگزاری مهر
https://teater.ir/news/63688
