چارسو پرس: یکی از افشا‌های احساسی این بازیگر ۸۴ ساله در مورد مادرش، رز جراردی پاچینو، است. او مادرش را زنی «احساساتی و شکننده» توصیف و به خاطره‌ای از کودکی‌اش اشاره می‌کند که چگونه او را در سه یا چهار سالگی به سینما می‌برد. پاچینو در این کتاب که توسط دیو ایتزکوف نگاشته شده است، به لحظه‌ای دردناک از کودکی‌اش در برانکس جنوبی اشاره می‌کند، زمانی که مادرش دست به خودکشی زد.

نام کتاب، Sonny Boy، همان نامی است که مادرش برای او انتخاب کرده بود. این نام از آهنگی معروف توسط آل جولسون گرفته شده بود که مادرش اغلب برای او می‌خواند. پاچینو اضافه می‌کند که سینما محلی بود که مادرش می‌توانست در تاریکی پنهان شود و فقط با پسر نازنینش (Sonny Boy) باشد.

مادر پاچینو توسط همسرش، سالواتوره پاچینو، در زمانی که پاچینو فقط دو سال داشت، رها شد. پاچینو از این واقعه به عنوان «حلقه گم‌شده» زندگی‌اش یاد می‌کند. پیامدهای این ترک بسیار سنگین بود؛ رز که از افسردگی مزمن رنج می‌برد، دچار اعتیاد به داروهای آرام‌بخش شد و در نهایت در ۴۳ سالگی درگذشت. پاچینو می‌گوید: «فقر او را از پا درآورد.» پدربزرگش وینچنزو، که به نوعی نقش پدر را برای او داشت، یک سال بعد از مرگ رز فوت کرد، که پاچینو از این دوره به عنوان «تاریک‌ترین دوران» زندگی‌اش یاد می‌کند.

 پدربزرگ، مربیان و کدهای زندگی
پاچینو در کتابش از پدربزرگش، وینچنزو، به عنوان یک «شخصیت پدرانه» یاد می‌کند و به خاطره‌ای از شش سالگی اشاره می‌کند که به پدربزرگش گفت یکی از هم‌کلاسی‌هایش کار بدی کرده و او را به معلم گزارش داده است. پدربزرگش به آرامی پاسخ داد: «پس تو یک خبرچین هستی، هان؟» این جمله پاچینو را به شدت تحت تأثیر قرار داد و او هرگز بعد از آن در زندگی‌اش علیه کسی جاسوسی نکرد.

دوران فقر و مشکلات شخصی
پاچینو در کتاب Sonny Boy به دوران سخت فقر خود و خانواده‌اش در برانکس جنوبی اشاره می‌کند. او در ۹ سالگی شروع به سیگار کشیدن کرد و در ۱۳ سالگی به مصرف مشروبات الکلی روی آورد. او عضوی از یک باند خیابانی به نام The Red Wings بود و سه تن از دوستان نزدیکش به دلیل اوردوز هروئین جان خود را از دست دادند. او می‌پرسد: «چرا من هم به این سرنوشت دچار نشدم؟ چرا هنوز اینجا هستم؟ آیا همه‌اش شانس بود؟»

---

بیشتر بخوانید: رتبه بندی ۴ فیلم مشترک آل پاچینو و رابرت دنیرو؛ از Righteous Kill تا The Irishman

---

اعتیاد به الکل و تهدیدی برای حرفه‌اش
پاچینو به شدت الکلی بود و حتی حرفه‌اش نزدیک بود به خاطر اعتیاد او به الکل نابود شود. در دهه ۷۰، او بیشتر دوران را در حالت مستی گذراند، اما در سال ۱۹۷۷ آن را ترک کرد و از آن زمان تا کنون مشروبات الکلی را کنار گذاشته است. او اشاره می‌کند که در اولین تست بازیگری برای فیلم «پدرخوانده»، به خاطر خماری عملکرد خوبی نداشت و نزدیک بود این فرصت بزرگ را از دست بدهد.

شهرت پس از «پدرخوانده» و مشکلات مالی
پس از موفقیت عظیم «پدرخوانده»، پاچینو با فشارهای ناشی از شهرت روبرو شد. او به سختی با شهرت کنار می‌آمد و حتی می‌گوید که نمی‌توانست زندگی عادی داشته باشد یا در انظار عمومی بدون توجهات زیاد حضور پیدا کند. او همچنین به مشکلات مالی‌اش در سال ۱۹۸۸ اشاره می‌کند، زمانی که تمام ۵۰ میلیون دلار سرمایه‌اش را از دست داد. او برای رفع مشکلات مالی‌اش حتی مجبور به پذیرش نقش‌هایی شد که به گفته خودش «فیلم‌های بدی» بودند، اما مجبور بود برای پول آن‌ها را بپذیرد.

در سال ۱۹۸۸، دایان کیتون، دوست دخترش در آن زمان، او را متقاعد کرد که نقشی را در فیلم هیجانی «دریای عشق» به دلیل«پول» بازی کند که باعث شد او دوباره کار کند و دوباره پول زیادی درآورد. این فیلم او را با «الن بارکین» همکار کرد و پاچینو در خاطرات خود درباره صحنه عشق‌ورزی آنها می‌گوید: «معمولاً من از انجام صحنه‌های واضح عشق‌ورزی خوشم نمی‌آید، و فکر نمی‌کنم بازیگران دیگری هم دوست داشته باشند این کار را انجام دهند. این وضع ممکن است تا حدی نزدیک به پورنوگرافی باشد.» بیش از ۲۰ سال بعد، و بار دیگر با بروز مشکلات مالی، او می‌پذیرد که این معضلات بر کارنامه‌اش تأثیر گذاشته‌اند. او می‌گوید: «وقتی پولم خیلی کم شد، به جرات برخی فیلم‌های بسیار بدی را برای پول بازی کردم که اسامیشان را نمی‌برم.»

منبع: روزنامه ایندیپندنت