الیکا عبدالرزاقی که به عنوان داور بیست و نهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان با این جشنواره همکاری دارد، معتقد است که کمبود بودجه تاثیر بسیاری بر سطح کیفی آثار کودک و نوجوان می گذارد.
چارسو پرس: این بازیگر با برشمردن برخی از آسیب‌های تئاتر کودک و نوجوان تاکید کرد که لازم است کودکان در مدرسه با رشته های مختلف هنری آشنا شوند و باید به جای این همه تبلیغ برای بازیگری، برای نویسندگی تبلیغ کنیم.
او گفت: در وهله اول آنچه برای یک کودک جذاب است، نور و تصویر یک کار نمایشی است. به این معنا که کودک اول باید از نظر بصری با یک اثر نمایشی ارتباط برقرار کند. بنابراین آن اثر باید از نظر گریم، لباس، دکور و نور او را جذب کند تا در مرحله بعدی بتوان قصه ای را برای تماشاگر کودک روایت کرد.
او با ابراز تاسف از کمبود امکانات سالن های نمایشی افزود: در حال حاضر برای تئاتر کودک و نوجوان سالن حرفه‌ای نداریم که بتوان در آن نورپردازی کرد بلکه در بسیاری از سالن‌ها نورهای بسیار پایینی داریم. از سوی دیگر گروه‌های نمایشی به دلیل بودجه های بسیار محدودی که در اختیار دارند، نمی توانند برای دکور یا لباس خود هزینه کنند یا اینکه گریمور حرفه ای داشته باشند.
او اضافه کرد: به همین دلیل مخاطب کودک در همان ابتدای ماجرا، پس زده می شود. هرچند گروه‌هایی را می بینیم که تلاش می کنند با موسیقی و عناصر دیگر، قصه کار خود را پیش ببرند. همچنانکه بازیگران و کارگردانان خیلی خوبی هم داریم ولی تا وقتی بودجه کم باشد، نمی توان کار را پیش برد.
او با اشاره به تفاوت وضعیت تئاتر کودک و نوجوان ادامه داد: شرایط کار بزرگسال در قیاس با کار کودک بسیار متفاوت است. در کار بزرگسال با یک چهارپایه و یک قصه جذاب و بازی قابل قبول می توان تماشاگر را پای کار نشاند ولی نشاندن کودک پای تئاتر، نیازمند عناصر بسیار زیادی است.
او افزود: در حال حاضر گروه ها با موسیقی تلاش در جذب تماشاگر کودک دارند ولی باندهای سالن های نمایشی، اغلب خراب است. بنابراین بودجه اندک تاثیر بسیار زیادی بر سطح کیفی آثار جشنواره می گذارد.
او در ادامه و در پاسخ به این پرسش که ماندگار شدن جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در همدان بر فرهنگسازی تماشاگران در این شهر و نیز ارتقای امکانات سخت افزاری در آن چقدر موثر است، گفت: امسال خیلی در زمینه بهبود امکانات تلاش کرده‌اند، پلاتو ساخته اند و تیم اجرایی جشنواره برای ارتقای امکانات نور و صدا و ... بسیار کوشیده است ولی یک تیم چه توانی می تواند داشته باشد وقتی خود سالن بازسازی نشده و حتی کهنه و قدیمی شده است و حتی بعضی از این سالن‌ها اصلا برای تئاتر طراحی نشده‌اند بلکه برای کنسرت ساخته شده‌اند. بنابراین نمی توان کار زیادی از پیش برد. البته شهرداری همدان متعهد شده که برای ارتقای امکانات، بودجه مناسبی در نظر بگیرد تا دوره بعدی جشنواره با شرایط بهتری برگزار شود و پایگاه جشنواره تئاتر کودک و نوجوان شأنیت لازم را داشته باشد.
او با ابراز تاسف از محدودیت سوژه و نیز ضعف متون نمایشی در تئاتر افزود: در تئاتر بزرگسال هم این مشکل را داریم و در زمینه نمایشنامه بسیار فقیریم اما چه خوب می شود اگر به جای این همه تبلیغ برای کلاس های بازیگری، تبلیغاتی برای دوره‌های نویسندگی انجام بدهیم تا بچه هایی که استعداد نویسندگی دارند، شروع به کار کنند تا شاید در نسل بعدی ما نمایشنامه نویسان خوبی پرورش پیدا کنند چون الان کمبود نمایشنامه های خوب کاملا حس می شود.
او در پاسخ به اینکه بیشتر علاقه‌مندان هنرهای نمایشی به بازیگری گرایش دارند، توضیح داد: این اشتیاق برای بازیگری به این دلیل است که در مدارس ما هیچگونه کلاسی برای نویسندگی برگزار نمی شود در حالیکه بچه ها در مدارس، فرصت حضور در کلاس های بازیگری، موسیقی، نویسندگی و ... را داشته باشند، هم با این شاخه های هنری آشنا می شوند و هم علاقه واقعی خود را کشف می کنند. یعنی مسیر پیدا می کنند نه اینکه در ۱۸ سالگی به اشتباه خود را علاقه‌مند به بازیگری بدانند چون هیچ تجربه ای در رشته های هنری نداشته اند.
منبع: ایسنا
او گفت: در وهله اول آنچه برای یک کودک جذاب است، نور و تصویر یک کار نمایشی است. به این معنا که کودک اول باید از نظر بصری با یک اثر نمایشی ارتباط برقرار کند. بنابراین آن اثر باید از نظر گریم، لباس، دکور و نور او را جذب کند تا در مرحله بعدی بتوان قصه ای را برای تماشاگر کودک روایت کرد.
او با ابراز تاسف از کمبود امکانات سالن های نمایشی افزود: در حال حاضر برای تئاتر کودک و نوجوان سالن حرفه‌ای نداریم که بتوان در آن نورپردازی کرد بلکه در بسیاری از سالن‌ها نورهای بسیار پایینی داریم. از سوی دیگر گروه‌های نمایشی به دلیل بودجه های بسیار محدودی که در اختیار دارند، نمی توانند برای دکور یا لباس خود هزینه کنند یا اینکه گریمور حرفه ای داشته باشند.
او اضافه کرد: به همین دلیل مخاطب کودک در همان ابتدای ماجرا، پس زده می شود. هرچند گروه‌هایی را می بینیم که تلاش می کنند با موسیقی و عناصر دیگر، قصه کار خود را پیش ببرند. همچنانکه بازیگران و کارگردانان خیلی خوبی هم داریم ولی تا وقتی بودجه کم باشد، نمی توان کار را پیش برد.
او با اشاره به تفاوت وضعیت تئاتر کودک و نوجوان ادامه داد: شرایط کار بزرگسال در قیاس با کار کودک بسیار متفاوت است. در کار بزرگسال با یک چهارپایه و یک قصه جذاب و بازی قابل قبول می توان تماشاگر را پای کار نشاند ولی نشاندن کودک پای تئاتر، نیازمند عناصر بسیار زیادی است.
او افزود: در حال حاضر گروه ها با موسیقی تلاش در جذب تماشاگر کودک دارند ولی باندهای سالن های نمایشی، اغلب خراب است. بنابراین بودجه اندک تاثیر بسیار زیادی بر سطح کیفی آثار جشنواره می گذارد.
بیشتر بخوانید: مطالب مربوط به تئاتر ایران
او در ادامه و در پاسخ به این پرسش که ماندگار شدن جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در همدان بر فرهنگسازی تماشاگران در این شهر و نیز ارتقای امکانات سخت افزاری در آن چقدر موثر است، گفت: امسال خیلی در زمینه بهبود امکانات تلاش کرده‌اند، پلاتو ساخته اند و تیم اجرایی جشنواره برای ارتقای امکانات نور و صدا و ... بسیار کوشیده است ولی یک تیم چه توانی می تواند داشته باشد وقتی خود سالن بازسازی نشده و حتی کهنه و قدیمی شده است و حتی بعضی از این سالن‌ها اصلا برای تئاتر طراحی نشده‌اند بلکه برای کنسرت ساخته شده‌اند. بنابراین نمی توان کار زیادی از پیش برد. البته شهرداری همدان متعهد شده که برای ارتقای امکانات، بودجه مناسبی در نظر بگیرد تا دوره بعدی جشنواره با شرایط بهتری برگزار شود و پایگاه جشنواره تئاتر کودک و نوجوان شأنیت لازم را داشته باشد.
او با ابراز تاسف از محدودیت سوژه و نیز ضعف متون نمایشی در تئاتر افزود: در تئاتر بزرگسال هم این مشکل را داریم و در زمینه نمایشنامه بسیار فقیریم اما چه خوب می شود اگر به جای این همه تبلیغ برای کلاس های بازیگری، تبلیغاتی برای دوره‌های نویسندگی انجام بدهیم تا بچه هایی که استعداد نویسندگی دارند، شروع به کار کنند تا شاید در نسل بعدی ما نمایشنامه نویسان خوبی پرورش پیدا کنند چون الان کمبود نمایشنامه های خوب کاملا حس می شود.
او در پاسخ به اینکه بیشتر علاقه‌مندان هنرهای نمایشی به بازیگری گرایش دارند، توضیح داد: این اشتیاق برای بازیگری به این دلیل است که در مدارس ما هیچگونه کلاسی برای نویسندگی برگزار نمی شود در حالیکه بچه ها در مدارس، فرصت حضور در کلاس های بازیگری، موسیقی، نویسندگی و ... را داشته باشند، هم با این شاخه های هنری آشنا می شوند و هم علاقه واقعی خود را کشف می کنند. یعنی مسیر پیدا می کنند نه اینکه در ۱۸ سالگی به اشتباه خود را علاقه‌مند به بازیگری بدانند چون هیچ تجربه ای در رشته های هنری نداشته اند.
منبع: ایسنا
https://teater.ir/news/66008
