منوچهر اکبرلو، نویسنده و پژوهشگرتئاتر، درباره جشنواره تئاتر کودک ونوجوان همدان یادداشتی نوشته و در آن نگاهی اجمالی به مسیر پرفرازو نشیب تئاتر کودک و نوجوان در دهه های اخیر انداخته ، خواست و وظیفه هنرمندان این عرصه را بر شمرده است.

 

به گزارش سایت خبری تئاتر: در این یادداشت آمده است: دنياى کودکان دنياى پررمز و رازى است که با ريزبينى‌هاى خاص مى‌توان به وجود آن پى برد. نسل سازنده آینده جامعه، کودکان و نوجوانان هستند و شکل‌گيرى شخصيت جوانان در گرو تربيت و سلامت نسل قبل از خود يعنى همين کودکان ونوجوانان است. تئاتر کودک به ما کمک مى‌کند به درون خلوت آن‌ها راه پيدا کنيم و از احساسات، نيازها و کمبودهايشان آگاه شويم تا بهتر بتوانيم براى رفع نيازها و بروز صحيح احساسات آن‌ها برنامه‌ريزى کنيم و به درک و ارزيابى کودکان از مسائل محيط اطراف و اطرافيانشان پى ببريم. با آگاهی از چگونگی تفکر کودکان می‌توانيم بسترى براى رشد و پرورش خلاقيت آن‌ها آماده کنيم.

ما نمایشگران کودک برآنیم تا از طريق نمايش کودک و نوجوان کليه راه‌ها وخطوط موردنظر و توجه کودکان را براى آن‌ها ترسيم کنیم و آنگاه با توجه به گرايش،‌علاقه‌مندى و آمال و آرزوهاى کودکان و نوجوانان مسيرى درست براى حال و آينده ها که همانا شکل‌گيرى شخصيت فردى و اجتماعى کودک و نوجوان است، مشخص کنیم. ما آن چه را که از وى آموخته و دريافته‌ايم به‌طور منظم و علمى به خود وى تحويل مى‌دهيم اين يک ارتباط کاملا دوجانبه است که در مسير حرکت شکل گرفته، ‌تکميل شده و به اجرا در مى‌آيد.

تئاتر کودک و نوجوان این مرز و بوم در عمر نه چندان درازخود، به علل مختلف مغفول مانده است. این تئاتر دوره های پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است و اکنون در میانه دهه 90، اینجا ایستاده‌ایم و با نگاه به پشت سر از کارهایی که نکرده‌ایم انگشت به دندان می گزیم و از گام‌های پیموده شده بر سر شوق‌مان می‌آورد تا از امیدواری به آینده بهره گیریم.

 افزایش آمار متقاضیان تولید تئاتر کودک توسط نمایشگران کودک و نیز احساس نیاز نهادها برای استفاده از هنر متعالی تئاتر برای  آموزش و فرهنگ‌سازی و گاه استقبال بخش خصوصی از انتشار نمایشنامه‌های کودک و نوجوان نیز دلمان را گرم می‌کند. گیریم که میزان حمایت‌ها و نیز آثار منتشر شده آن قدر اندک است که در مقایسه با نیاز میلیون‌ها کودک و نوجوانان میهن‌مان، چونان چند قطره به شمار می‌آید.

 تداوم برگزاری جشنواره سراسری تئاتر کودک و نوجوان نیز تذکر می‌دهد که دلخوشی‌ها کم نیست. جشنواره‌ای که جز اجرای نمایش‌ها، نشست‌های آموزشی ودیگر بخش‌های جنبی آن، ثمرات دیگری نیز داشته است که مهم‌ترین آن‌ها، انتشار مجموعه‌ای گرانقدر از تالیفات و ترجمه‌های به قصد پرکردن خلا گستره آثار مکتوب در این زمینه بوده است. آرزومندیم این فعالیت‌ها، نقطه پایان نداشته باشد و گام‌هایی باشد که همواره ادامه یابد. آن‌گاه می‌توانیم شاهد تداوم حضور پژوهشگران و اهل قلم و تجربه باشیم تا چراغ تئاتر کودک و نوجوان را با دَم گرم خود پرنورتر سازند و از راه آمدگان و در راه ماندگان بدانند چگونه باید طی طریق کنند. اکنون بار دیگر جشنواره همدان را هم‌چنان پیش رو داریم و این یعنی امید. چیزی که تئاتر کودک به آن سخت محتاج است. امید دارم این جشنواره با بهره‌گیری از تجربیات دوره‌های پیشین بتواند نقش موثری در ارتقای سطح تئاتر کودک و نوجوان این مرز و بوم ایفا کند.

 

اخبار مرتبط:

خوانش «من عاشق کارای برقی‌ام» به‌نفع کودکان سرطانی محکپ

مهران غفوریان «شام آخر» را افتتاح کرد

ناظرزاده‌ زنگ آیین افتتاح نمایش «وقت ناهار» را به صدا در می‌آورد

برگزاری اولین رالی عکاسی در جشنواره تئاتر شهر

از بیمه اعضای خانه تئاتر چه خبر؟

مهدی چمران به تماشای «تکه های سنگین سرب» نشست

خوانش دو نمایشنامه در فرهنگسرای سرو

آغاز اجرای «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» به یاد ایرج کریمی

توضیح مدیر اجرایی تماشاخانه سنگلج درباره یک اتفاق

رحمانیان «کارگاه بازیگری» برگزار می‌کند

ندا هنگامی «نیمروز اسکاتلند» را روی صحنه می‌برود

«وقت ناهار» به تماشاخانه ایرانشهر می‌آید

آخرین مهلت شرکت در مسابقه نمایشنامه‌نویسی تئاتر فجر

درباره­ نمایش «دایی وانیا» / زیستن در اوج ملال