چرا استنلی کوبریک نمی‌خواست با رابرت دنیرو کار کند؟

چارسو پرس: رابرت دنیرو، ستاره‌ای درخشان در دوران «هالیوود نو» در دهه ۱۹۷۰، با نقش‌آفرینی در فیلم‌هایی چون پدرخوانده ۲، خیابان‌های پایین شهر، راننده تاکسی و شکارچی گوزن، به سرعت به یکی از بازیگران پرقدرت و پرتقاضای سینمای آمریکا بدل شد. تا پایان همان دهه، او یک اسکار در کارنامه داشت و دو نامزدی دیگر از آکادمی را به دست آورده بود.

دهه ۱۹۸۰ نیز برای رابرت دنیرو درخشان آغاز شد؛ با فیلم تحسین‌شده گاو خشمگین که دومین اسکار را برایش به ارمغان آورد. پس از آن، او در طیف گسترده‌ای از فیلم‌ها ظاهر شد: از سلطان کمدی و روزی روزگاری در آمریکا گرفته تا برزیل و تسخیرناپذیران.

در میانه این دوران طلایی، امکان همکاری با استنلی کوبریک در یکی از مهم‌ترین فیلم‌های ضدجنگ تاریخ، غلاف تمام فلزی (Full Metal Jacket)، مطرح شد. فیلمی که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد و بر اساس رمان سربازان موقت نوشته گوستاو هسفورد ساخته شد. این اثر بی‌رحمانه، تصویری از زندگی سربازان در اردوگاه آموزشی و سپس در میدان جنگ ارائه می‌داد و به‌واسطه نگاه بی‌امان کوبریک، به فیلمی تأثیرگذار بدل شد.

در بخش اول فیلم، یک گروهبان آموزشی ترسناک به نام هارتمن، با بازی فراموش‌نشدنی آر. لی ارمی (R. Lee Ermey)، نقش محوری دارد. این شخصیت آن‌قدر تأثیرگذار است که سخت می‌توان تصور کرد کسی جز ارمی می‌توانست آن را بازی کند. اما در ابتدا، کوبریک و هم‌نویسنده‌اش مایکل هر، گزینه‌های مختلفی را بررسی کردند؛ از جمله رابرت دنیرو.

در یادداشتی برای ونیتی فر، مایکل هر نوشت:

«ما خیلی درباره بازیگران برای غلاف تمام فلزی صحبت کردیم. استنلی نمی‌توانست صبر کند تا ببیند چه کسی نقش گروهبان هارتمن، این مربی آموزشی شیطانی را بازی خواهد کرد. می‌گفت: "این نقش فوق‌العاده‌ای است!" درباره رابرت دنیرو صحبت کردیم، اما استنلی فکر می‌کرد که تماشاگر احساس فریب‌خوردگی خواهد کرد اگر دنیرو در نیمه اول فیلم کشته شود.»

به گفته هر، کوبریک سپس به بازیگرانی چون اد هریس هم فکر کرد، اما هریس علاقه‌ای نشان نداد: «می‌دونی چی گفته؟ می‌خواد یک سال مرخصی بگیره!» در ادامه حتی نام ریچارد بنجامین نیز به شوخی مطرح شد.

نهایتاً آر. لی ارمی که پیش‌تر سابقه حضور به عنوان مربی واقعی در نیروی دریایی ایالات متحده را داشت، توانست با بازی‌ای بی‌نظیر و خیره‌کننده، نقش هارتمن را جاودانه کند. در واقع، شاید مشهور نبودن او به نفع فیلم تمام شد، چرا که باعث شد تماشاگران با مرگ زودهنگام شخصیتش غافلگیر نشوند.

اگرچه حضور دنیرو در این فیلم می‌توانست جالب باشد، اما تصمیم کوبریک برای انتخاب چهره‌ای کمتر شناخته‌شده، یکی از عواملی بود که غلاف تمام فلزی را به اثری تکان‌دهنده و ماندگار بدل کرد.