چارسو پرس: نوشتن درباره سیاست را دوست ندارم، اما وقتی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، یک‌شنبه‌شب در تروث سوشال نوشت که می‌خواهد با اعمال تعرفه ۱۰۰ درصدی بر فیلم‌های خارجی «هالیوود را دوباره بزرگ کند» و بازار سهام شرکت‌های مرتبط با صنعت سرگرمی در روز بعد سقوط کرد، ناچار شدم وارد بحث شوم.
ترامپ می‌گوید هدفش کمک به هالیوود است. راستش را بخواهید، وقتی صنعت در حال غرق شدن است، هرکسی که طنابی بیندازد، ارزش توجه دارد.
می‌دانم ترامپ احتمالاً این مطلب را نمی‌خواند، اما اگر خودش یا تیمش خواستار گفت‌وگو باشند، ما آماده‌ایم. چون حقیقت این است که هالیوود واقعاً نیاز به کمک دارد — و شاید بخشی از راه‌حل واقعاً در سطح فدرال باشد.
مشکل اصلی کجاست؟
من در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم، اما مدتی است در همین شهر کاری پیدا نکرده‌ام. آخرین پروژه تلویزیونی‌ام در کانادا فیلم‌برداری شد و فیلمی که پارسال حق تولیدش را گرفتم، قرار است آن‌جا ساخته شود. نه فیلمنامهها در کانادا می‌گذرد، نه شخصیت‌های آن‌جا زندگی می‌کنند، اما مشوق‌های مالی آن‌قدر وسوسه‌انگیز است که نمی‌توان از آن گذشت.
حتی دوستانم که در تولید مسابقه‌های تلویزیونی کار می‌کنند می‌گویند: «فرستادن کل گروه به لندن راحت‌تر از تهیه برنامه‌ای در آمریکا یا حتی لس‌آنجلس است.»
ایالت‌هایی مانند جورجیا و نیومکزیکو با بسته‌های جذاب مالیاتی از کالیفرنیا پیشی گرفته‌اند و گرچه فرماندار گَوین نیوسام در تلاش است مشوق‌ها را به‌روز کند، ولی او تنها یک ایالت را اداره می‌کند. در سطح ملی، اگر قرار باشد صنعت فیلم و تلویزیون نجات یابد، به مداخلات فدرال نیاز داریم.
در حال حاضر، فرصت‌های شغلی یکی‌یکی به کشورهای دیگر منتقل می‌شوند و نیروهای حرفه‌ای در آمریکا بیکار مانده‌اند. فیلمنامهها را این‌جا می‌نویسیم، اما تولید و بهره‌برداری در جاهای دیگر انجام می‌شود.
بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان
تعرفه‌ها راه‌حل نیستند
در نظر اول، وضع تعرفه بر فیلم‌های خارجی ممکن است جذاب به‌نظر برسد. اما در عمل، این سیاست‌ها پیچیده، ناقض قوانین سازمان تجارت جهانی، و در نهایت پرهزینه‌اند — بدون آن‌که کمکی واقعی به صنعت بکنند.
ظاهراً پیشنهاد این تعرفه‌ها از طرف بازیگر کهنه‌کار، جان وویت، و مشاوران نزدیک ترامپ مطرح شده است. اما آن‌ها نگاه یک تهیه‌کننده حرفه‌ای را ندارند.
تهیه‌کننده خوب می‌داند که بالا بردن هزینه تولید نتیجه‌ای ندارد جز توقف کامل پروژه‌ها. کسی حاضر نیست در چنین شرایطی سرمایه‌گذاری کند.
در واقع، این تعرفه‌ها مثل انداختن بلوک سیمانی برای نجات فرد در حال غرق شدن است.
ترامپ اگر بخواهد کمک کند، چه می‌تواند بکند؟
صنعت فیلم‌سازی آمریکا به کمک نیاز دارد — بدون توجه به این‌که این کمک از طرف چه کسی باشد.
اگر رئیس‌جمهور بخواهد واقعاً تفاوتی ایجاد کند، راه آن ساده است: صدور دستورهای اجرایی برای تدوین مشوق‌های مالیاتی ملی برای فیلم‌هایی که در خاک آمریکا ساخته می‌شوند.
اگر پروژه‌ای در آمریکا ساخته شود و ۷۵ درصد از نیروهای آن شهروند آمریکایی باشند، و در ازای آن ۴۰ درصد تخفیف مالیاتی دریافت کند، شاهد افزایش شدید تولیدات در خاک آمریکا خواهیم بود.
علاوه بر این، تسهیل همکاری‌های بین‌المللی از طریق معاهده‌های هم‌تولیدی و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها می‌تواند جریان تولید را به کشور بازگرداند.
خبر خوب این‌که هم‌اکنون گَوین نیوسام از طرحی سخن گفته که طی آن با همکاری فدرال، بودجه‌ای ۷.۵ میلیارد دلاری برای کمک به هزینه‌های تولید در کالیفرنیا در نظر گرفته شده است. اما این رقم برای کل کشور کافی نیست.
جمع‌بندی
شاید ترامپ چهره‌ای بحث‌برانگیز باشد، اما فعلاً او کسی است که می‌تواند تغییر ایجاد کند. اگر واقعاً نیت کمک دارد، راه آن از اعمال تعرفه نمی‌گذرد، بلکه باید با مشوق‌های واقعی، هزینه تولید در آمریکا را کاهش دهد.
برای زنده نگه‌داشتن سینمای آمریکا، باید با تهیه‌کنندگان، قانون‌گذاران و همه فعالان این حوزه همکاری کرد — فراتر از گرایش‌های سیاسی.
فرقی نمی‌کند که این پیشنهادها از سوی چه کسی ارائه شود، مهم این است که به صنعت سینمای آمریکا برای بقا در قرن جدید کمک کند.
نویسنده: Jason Hellerman
.gif)
