بررسی مستند «Just Kids»؛ روایتی احساسی از زندگی نوجوانان ترنس در سایه قوانین محدودکننده آمریکا

چارسو پرس: مستند Just Kids تنها چند روز پیش از یک شکست حقوقی بزرگ برای نوجوانانی که هویت جنسیتی‌شان با جنسیت انتسابی هنگام تولد هم‌خوانی ندارد، اکران شد. فیلمی از خواهران توبونی که تلاش می‌کند با نگاهی انسانی، پاسخی احساسی به این مجادله سیاسی بدهد.

فرم این مستند شاید مرسوم باشد—با گفتگوهای مستقیم جلوی دوربین و مصاحبه‌هایی با سه شخصیت نوجوان اصلی و خانواده‌هایشان—اما همین ساختار ساده هم موفق شده است تا روایتی قدرتمند و انسانی از کسانی ارائه دهد که قربانی تصمیمات حقوقی اخیر شده‌اند.

کارگردانی فیلم بر عهده جیانا توبونی و تهیه‌کنندگی آن با خواهرش، ژاکلین توبونی است. فیلمنامه‌ای که به همراه سامانتا وندر نوشته شده، سال ۲۰۱۵ و تصمیم دیوان عالی ایالات متحده مبنی بر قانونی‌کردن ازدواج همجنس‌گرایان را به‌عنوان نقطه شروع جنبش راست مسیحی برای مقابله با مراقبت‌های پزشکی تأییدکننده جنسیت برای افراد ترنس معرفی می‌کند. فیلم با حضور کارشناسان، فعالان حقوق مدنی و متخصصان پزشکی، نشان می‌دهد که چگونه این نوع مراقبت‌ها به میدان جنگی ایدئولوژیک تبدیل شده‌اند.

شخصیت‌های نوجوان و روایت‌هایشان

فیلم سه نوجوان با پس‌زمینه‌های مختلف را دنبال می‌کند:

• جاپلین، ۱۵ ساله از کارولینای جنوبی، که پدر نظامی و اسلحه‌به‌دست خود را قهرمان می‌داند؛

• الازایا، ۱۷ ساله از ویکو، تگزاس، دختری شاد و پرانرژی که ویدیوهایش در تیک‌تاک پر از لبخند و اکلیل است؛

• و تریستان، ۱۴ ساله از تگزاس، که با مادر مجردش زندگی می‌کند؛ مادری که تمام تلاش خود را می‌کند تا زندگی مناسبی برای فرزندانش بسازد.

بیشتر بخوانید: نقد مستند «تایتان: فاجعه اوشن‌گیت» | ماجراجویی لوکس در اعماق دریا با بهایی مرگبار

فیلم در کنار روایت زندگی روزمره آن‌ها در خانه و مدرسه، مراحل ابتدایی مسیر گذار جنسیتی این نوجوانان را نیز به تصویر می‌کشد. نکته امیدوارکننده اینکه هر سه شخصیت اصلی، از حمایت کامل خانواده‌های خود برخوردارند؛ نقطه تمایزی دلگرم‌کننده در مقایسه با بسیاری از روایت‌های کوییر که معمولاً حول طردشدن در خانه می‌چرخند.

سیاست، قانون و تأثیرات عمیق انسانی

فیلم به‌خوبی نشان می‌دهد که نوجوانان ترنس فقط می‌خواهند خودشان باشند و زندگی‌ای بر پایه انتخاب‌هایشان داشته باشند. هرچند بخش‌های تاریخی و اطلاعات پزشکی گاهی حالتی خشک به خود می‌گیرند، اما واکنش‌های احساسی شخصیت‌ها آن‌ها را به تجربه‌هایی عمیق و ملموس تبدیل می‌کند.

به‌عنوان مثال، فیلم آماری تکان‌دهنده ارائه می‌دهد: حدود ۲۰۰ هزار "پناه‌جوی داخلی" در آمریکا—بزرگ‌ترین مهاجرت داخلی از زمان طوفان‌های گرد و خاک دهه ۱۹۳۰—که خانواده‌هایی هستند که مجبور به ترک ایالت‌های خود برای یافتن مکان‌هایی با قوانین پذیرنده‌تر برای فرزندانشان شده‌اند.

در یکی از تلخ‌ترین لحظات فیلم، پزشکی از طریق تماس زوم به یکی از کودکان اطلاع می‌دهد که به دلیل تغییرات قانونی دیگر نمی‌تواند به او خدمات پزشکی ارائه دهد. این صحنه، با قاب نزدیک از چهره اشک‌آلود نوجوان، تأثیری عمیق و ماندگار می‌گذارد.

در جای دیگر، فیلم به تهدیدات بررسی توسط نهاد خدمات محافظت از کودکان علیه این خانواده‌ها اشاره می‌کند. برخی به‌ناچار به مهاجرت روی می‌آورند و برخی دیگر راه نبرد قانونی را پیش می‌گیرند.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم مستند «Militantropos»؛ دفاعی پرشور و فرم‌گرایانه از مردم اوکراین در برابر جنگ

پایان‌بندی نه‌چندان قوی اما امیدوارکننده

پس از اوج احساسی داستان در حدود سه‌چهارم پایانی فیلم، Just Kids دیگر موفق نمی‌شود همان سطح تأثیرگذاری را حفظ کند. به نظر می‌رسد فیلم در دور باطلی از تکرار مسائل گیر افتاده، شاید به این دلیل که این نوجوانان تازه در ابتدای مسیر زندگی خود هستند. با این حال، فیلم با تصویری امیدبخش از حرکت به جلو، عشق و پذیرش، مخاطب را با حسی مثبت ترک می‌کند.

جمع‌بندی

Just Kids مستندی انسانی، شفاف و درگیرکننده است که نشان می‌دهد قوانین چگونه می‌توانند زندگی نوجوانان ترنس را دگرگون کنند. درحالی‌که سیاست‌مداران ادعای «محافظت از کودکان» را دارند، فیلم به‌وضوح نشان می‌دهد که در واقع چه کسی قربانی واقعی این قانون‌گذاری‌هاست. مستند شاید از نظر سینمایی بلندپرواز نباشد، اما پیام آن قوی، صادقانه و در جهت ایجاد تغییر است.