نقد فیلم «تیونر»؛ هنر، ناتوانی و دوستی

چارسو پرس: داستین هافمن نقش «هری هوروویتز»، تکنسین باتجربه پیانو را بازی می‌کند که در حال از دست دادن شنوایی است، و لئو وودال نقش شاگرد کم‌رو و حساس او، «نیکی»، را دارد که مبتلا به «هایپرآکوزیس» است و مجبور است همیشه از گوش‌بند استفاده کند. هر صدا حتی کوچک‌ترین آن‌ها باعث اذیت او می‌شود، اما با این وجود، این دو نفر بهترین تیونرهای پیانو در شهر هستند.

هری به نیکی می‌گوید: «این‌جا موضوع شنوایی نیست، بلکه موضوع احساس کردن است.» این جمله به خوبی حال و هوای فیلم را تعریف می‌کند؛ اثری مستقل که احساسات مخاطب را با هوشمندی لمس می‌کند بدون آنکه به دستکاری احساسی ارزان متوسل شود. موسیقی متن اثر توسط «Marius de Vries» ارائه شده و نقش مهمی در حس و حال فیلم دارد.

«Tuner» ترکیبی از کمدی رمانتیک، جنایی آرام و پرسش‌های وجودی درباره غلبه بر ناتوانی‌هایی است که مستقیماً بر هنر فرد تأثیر می‌گذارند. فیلم با الهام از آثار دهه ۹۰ میلادی مانند «Good Will Hunting» و «Shine» و همچنین فیلم «Thelma» سال گذشته، به شکل شخصیت‌محور و در عین حال سرگرم‌کننده روایت می‌شود.

فیلم با فعالیت روزمره هری و نیکی آغاز می‌شود، آن‌ها پیانوهای شخصی ثروتمندان نیویورکی را تنظیم می‌کنند، هرچند اکثر مشتریان هرگز پیانو را نمی‌نوازند و آن را شبیه یک وسیله لوکس می‌بینند. در این میان، نکات جالب و جذابی از حرفه آن‌ها ارائه می‌شود که کمتر به آن پرداخته شده است.

نیکی با مهارت‌های شنیداری خود، حتی توانایی باز کردن گاوصندوقی را دارد که هری رمز آن را فراموش کرده است. او به‌طور غیرمنتظره وارد ماجراهایی با سه سارق با لهجه خارجی می‌شود که سعی دارند به گاوصندوق نفوذ کنند. رهبر آن‌ها «اوری» (با بازی «لیور راز») نیکی را برای همکاری وسوسه می‌کند و پیشنهاد مالی جذابی می‌دهد.

در کنار این ماجراها، رابطه عاشقانه نیکی و «روتی» (دانشجوی موسیقی با بازی «هاوانا رز لیو») شکل می‌گیرد و داستان به تدریج پیچیده می‌شود. هافمن، هرچند در همه صحنه‌ها حضور ندارد، اما هرگاه روی صحنه است، انرژی، طنز و گرمای فیلم را دوچندان می‌کند. لحظات طنز و عاشقانه‌ای مانند سکانسی که هری سعی می‌کند نیکی و روتی را به هم وصل کند، به وضوح استعداد وودال را به نمایش می‌گذارد.

فیلم با ترکیبی از خنده، موسیقی و احساسات ظریف، رابطه میان دو شخصیت را به تصویر می‌کشد و به شکلی متوازن، دشواری‌ها و محدودیت‌های آن‌ها را نشان می‌دهد. از نظر تجاری، «Tuner» برای مخاطب سینمای هنری کمی عامه‌پسند و برای مخاطب سینمای عام کمی تخصصی است، اما با این حال، تجربه‌ای سرگرم‌کننده و منحصر به فرد ارائه می‌دهد.