نقد فیلم «Couture»؛ نگاهی انسانی به هفته مد پاریس

چارسو پرس: وقتی نام هفته مد پاریس را می‌شنویم، ناخودآگاه به یاد سالن‌های پرشکوه، طراحان سرشناس، مدل‌های پرحاشیه و رقابت‌های نفس‌گیر می‌افتیم. اما فیلم «Couture» برخلاف انتظار، مسیر دیگری را در پیش گرفته است. آلیس وینکور، نویسنده و کارگردان فرانسوی، در این اثر تصمیم می‌گیرد از نگاه پرزرق‌وبرق فاصله بگیرد و با روایتی نئورئالیستی، جهان مد را به زمین بیاورد؛ جهانی که با همه جذابیت‌هایش، سرشار از دغدغه‌های انسانی و بحران‌های شخصی است.

داستان فیلم

در مرکز روایت، مکسین واکر (آنجلینا جولی) قرار دارد؛ کارگردان مستقل فیلم‌های ترسناک با ظاهری گوتیک و پرشخصیت که برای ساخت یک فیلم کوتاه سوررئال به پاریس آمده است. این فیلم کوتاه، که شامل گرگ‌ها، آتش‌سوزی جنگل و یک مدل خون‌آشام است، قرار است در کنار شوی یک خانه مد معروف (اشاره‌ای غیرمستقیم به شنل) به نمایش درآید.

اما روایت «Couture» به مکسین محدود نمی‌شود. شخصیت‌های دیگری نیز هر کدام گوشه‌ای از داستان را شکل می‌دهند:

• آدا (انییر آنی)، مدل ۱۸ ساله اهل سودان که تازه وارد عرصه مد شده و به‌عنوان «چهره جدید» انتخاب می‌شود.

• یک گریمور (فلا رومف) که درگیر نگارش خاطراتش است.

• فیلم‌بردار جذاب مکسین (لویی گارل).

• یک خیاط جوان (گارانس مریه) که لباس‌های ظریف و دست‌دوز را آماده می‌کند.

• و پزشک (ونسان لندن) که پیگیر وضعیت سلامتی مکسین است.

همه این شخصیت‌ها در فضایی ساده و دور از اغراق به تصویر کشیده می‌شوند؛ فضایی که بیش از آنکه شبیه پشت‌پرده فشن‌ویک باشد، یادآور یک مستند نیمه‌داستانی فرانسوی است.

تضاد اصلی روایت

در میانه این آرامش، بحران اصلی نمایان می‌شود: مکسین درمی‌یابد که به سرطان پستان مبتلاست. در حالی‌که درگیر ساخت فیلم، جدایی از همسر و تربیت دختر نوجوانش است، این خبر شوک بزرگی به او وارد می‌کند. واکنش مکسین در ابتدا بی‌تفاوت و سرد است؛ او گمان می‌کند همه‌چیز به‌زودی تمام می‌شود. اما حقیقت تلخ‌تر از آن است.

اینجاست که «Couture» لایه‌ای عمیق‌تر پیدا می‌کند. بیماری و بحران شخصی، تضادی آشکار با دنیای فریبنده و پرزرق‌وبرق مد ایجاد می‌کند. این تقابل، جوهره اصلی فیلم است؛ اینکه پشت هر صحنه درخشان و پرنور، واقعیت‌هایی خاموش و انسانی پنهان است.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم «I Swear»؛ درامی صمیمی درباره سندرم تورت

بازی‌ها و نقش‌آفرینی‌ها

بزرگ‌ترین نقطه قوت فیلم، بازی آنجلینا جولی است. او با الهام از تجربه‌های شخصی‌اش در زمینه سرطان، مکسین را به شکلی باورپذیر، پرقدرت و چندلایه به تصویر می‌کشد؛ شخصیتی که هم‌زمان می‌تواند یک کارگردان جسور و یک زن آسیب‌پذیر باشد.

در کنار او، انییر آنی در نقش آدا حضوری خیره‌کننده دارد. او با زیبایی طبیعی و معصومیتی که یادآور «شلی دووال» جوان است، به‌خوبی نقش دختری تازه‌وارد و بی‌تجربه در دنیای پررقابت مد را ایفا می‌کند. تفاوت او با مدل‌های اروپایی، سادگی و صداقتش است؛ ویژگی‌هایی که باعث می‌شوند مخاطب به‌سادگی با او ارتباط برقرار کند.

دیگر بازیگران نیز به‌خوبی مکمل فضا هستند، اما تمرکز اصلی فیلم بر رابطه میان جولی و آنی باقی می‌ماند.

نقاط قوت و ضعف

از یک سو، فیلم با انتخاب رویکردی انسانی و آرام، توانسته تصویری متفاوت از مد ارائه دهد؛ تصویری که برخلاف کلیشه‌های رایج، نه مملو از مواد مخدر و رسوایی، بلکه سرشار از حمایت، همدلی و دوستی است.

اما از سوی دیگر، همین انتخاب باعث شده «Couture» از هیجان و کشش لازم فاصله بگیرد. روایت آرام، عدم پرداخت عمیق به دنیای مد و دوگانگی میان بحران سلامتی و پشت‌پرده فشن‌ویک، مانع از آن می‌شود که فیلم به اثری کاملاً ماندگار تبدیل شود.

جمع‌بندی

فیلم «Couture» اثری است متفاوت، آرام و انسانی که با بازی درخشان آنجلینا جولی و نگاه مینیمالیستی آلیس وینکور، سعی دارد چهره‌ای تازه از دنیای مد نشان دهد. هرچند این تجربه برای همه مخاطبان جذاب نخواهد بود و برخی ممکن است به‌دنبال هیاهو و درام‌های تند در دنیای مد باشند، اما برای کسانی که به سینمای شخصیت‌محور و روایت‌های آرام علاقه‌مندند، «Couture» تجربه‌ای ارزشمند و تأمل‌برانگیز است.