کارنامه سینمایی «دیان کیتون» در قاب عکس؛ از «آنی هال» تا «باشگاه کتاب»

چارسو پرس: «دیان کیتون»، که در سن ۷۹ سالگی درگذشت، کارنامه‌ای طولانی شامل نقش‌های جدی و کمدی داشت.

علاوه بر پیروزی در اسکار برای فیلم «آنی هال»، او برای نقش‌هایش در فیلم‌های «Reds»، «Something’s Gotta Give» و «Marvin’s Room» نیز نامزد جایزه بهترین بازیگر زن شد.

از جمله نقش‌های برجسته او می‌توان به حضور در «The Godfather»، «Father of the Bride» و «Baby Boom» اشاره کرد.

در ادامه، برخی از فیلم‌های به‌یادماندنی او را مرور می‌کنیم:

Annie Hall» (۱۹۷۷)»

کیتون برای فیلم «آنی هال» به کارگردانی «وودی آلن» جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. این نقش نه‌تنها چهره‌ی او را به شهرت جهانی رساند، بلکه به یکی از محبوب‌ترین کاراکترهای تاریخ سینما بدل شد.

Lovers and Other Strangers» (۱۹۷۰)»

یکی از نخستین نقش‌های سینمایی دیان کیتون در فیلم «Lovers and Other Strangers» بود که در آن با «ریچارد اس. کاستلانو» و «بیا آرتور» هم‌بازی شد.

Sleeper» (۱۹۷۳)»

کیتون در یکی از آثار اولیه وودی آلن با عنوان «خواب‌آلود» (Sleeper) ایفای نقش کرد؛ فیلمی که از ترکیب طنز و تخیل بهره می‌برد و همکاری موفق این دو را تثبیت کرد.

Love and Death» (۱۹۷۵)»

او بار دیگر با وودی آلن در فیلم «عشق و مرگ» (Love and Death) همکاری کرد؛ اثری طنزآمیز که فلسفه و کمدی را با هم درآمیخت.

Looking for Mr. Goodbar» (۱۹۷۷)»

کیتون برای بازی در فیلم تکان‌دهنده «به دنبال آقای گودبار» (Looking for Mr. Goodbar) نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شد. این فیلم یکی از نقش‌های جدی و چالش‌برانگیز دوران کاری او به شمار می‌آید.

Play It Again, Sam» (۱۹۷۲)»

پس از حضور موفق در نسخه نمایشی کمدی «دوباره بازی‌اش کن، سم»، کیتون در نسخه سینمایی آن نیز با وودی آلن همکاری کرد و تحسین منتقدان را برانگیخت.

Manhattan» (۱۹۷۹)»

کیتون و آلن بار دیگر در فیلم «منهتن» (Manhattan) کنار هم ظاهر شدند؛ فیلمی سیاه‌وسفید و عاشقانه که از آثار ماندگار سینمای دهه ۷۰ محسوب می‌شود.

The Godfather» (۱۹۷۲)»

کیتون در شاهکار فرانسیس فورد کوپولا، «پدرخوانده»، در نقش «کی آدامز» همسر «مایکل کورلئونه» (با بازی آل پاچینو) ایفای نقش کرد.

«The Godfather: Part III» (۱۹۹۰)»

او در هر سه قسمت از سه‌گانه «پدرخوانده» حضور داشت و با نقش‌آفرینی ماندگارش یکی از شخصیت‌های اصلی داستان باقی ماند.

Radio Days» (۱۹۸۷)»

کیتون در فیلم «روزهای رادیو» (Radio Days) ساخته وودی آلن نیز به ایفای نقش پرداخت.

بیشتر بخوانید: واکنش وودی آلن به مرگ دایان کیتون؛ «جهان بدون او تیره‌تر شده است»

Reds» (۱۹۸۱)»

او برای بازی در فیلم «سرخ‌ها» (Reds) به کارگردانی «وارن بیتی» بار دیگر نامزد جایزه اسکار شد.

Interiors» (۱۹۷۸)»

کیتون در فیلم «فضاهای داخلی» (Interiors) اثر وودی آلن، چهره‌ای کاملاً جدی و متفاوت از خود به نمایش گذاشت.

Manhattan Murder Mystery» (۱۹۹۳)»

او در فیلم «راز قتل در منهتن» (Manhattan Murder Mystery) مجدداً با وودی آلن همکاری کرد.

Shoot the Moon» (۱۹۸۲)»

کیتون در فیلم احساسی «ماه را هدف بگیر» (Shoot the Moon) ساخته «آلن پارکر» نقش‌آفرینی درخشانی داشت.

Father of the Bride» (۱۹۹۱)»

کیتون با نمایش استعداد طنز خود در فیلم «عروسی پدر» (Father of the Bride) بار دیگر محبوبیت بسیاری به‌دست آورد.

Father of the Bride II» (۱۹۹۵)»

او در ادامه، نقش خود را در قسمت دوم «عروسی پدر» تکرار کرد و دوباره با «استیو مارتین» هم‌بازی شد.

«The Other Sister» (۱۹۹۹)

کیتون در فیلم «خواهر دیگر» (The Other Sister) در کنار «جولیت لوئیس» بازی کرد.

Something’s Gotta Give» (۲۰۰۳)»

او برای نقش خود در فیلم «چیزی باید بدهد» (Something’s Gotta Give) بار دیگر نامزد جایزه اسکار شد.

The First Wives Club» (۱۹۹۶)»

کیتون در فیلم موفق «باشگاه همسران اول» (The First Wives Club) در کنار «گلدی هاون» و «بِت میدلر» ظاهر شد.

Poms» (۲۰۱۹)»

از آخرین نقش‌آفرینی‌های او می‌توان به فیلم «پامز» (Poms) اشاره کرد که داستان گروهی از زنان سالخورده را روایت می‌کرد.

Book Club: The Next Chapter» (۲۰۲۳)»

یکی از جدیدترین آثار او، فیلم «باشگاه کتاب: فصل بعدی» (Book Club: The Next Chapter) بود که دنباله‌ای برای کمدی محبوب سال ۲۰۱۸ به شمار می‌آید.

Because I Said So» (۲۰۰۷)»

کیتون در فیلم «چون من گفتم» (Because I Said So) در کنار «مندی مور» بازی کرد و بار دیگر توانایی‌اش در ترکیب طنز و احساس را نشان داد.

میراث ماندگار دیان کیتون

دیان کیتون با بیش از پنج دهه فعالیت هنری، کارنامه‌ای پربار از نقش‌های ماندگار بر جای گذاشت. از زن شوخ‌طبع و خاص «آنی هال» گرفته تا مادران مهربان و شخصیت‌های درون‌گرای آثار دراماتیکش، او یکی از بازیگرانی بود که مرز میان کمدی و تراژدی را در سینما شکست.