چارسو پرس: جشنواره فیلم لومیر ۲۰۲۵ جمعه شب با اهدای بالاترین افتخار خود، جایزه لومیر، به مایکل مان به اوج خود رسید. این جایزه به پاس دستاوردهای سینمایی این فیلم‌ساز که آثارش همچون «علی»، «مخمصه» و «محرمانه» تأثیر عمیقی بر سینمای معاصر گذاشته‌اند، اهدا شد.
مراسم با پیام غافلگیرکننده‌ای از کوئنتین تارانتینو، یکی از نخستین دریافت‌کنندگان جایزه لومییر در سال ۲۰۱۳، آغاز شد.
مدیر جشنواره، تیِری فرمو که همچنین مدیر جشنواره کن است — با معرفی پیام گفت: «به نظر می‌رسد پیامی از کسی داریم.» در ادامه، پیام تصویری تارانتینو بر پرده بزرگ سالن آمفی‌تئاتر پخش شد که در آن مایکل مان را به «باشگاه» برندگان این جایزه خوش‌آمد گفت.
سخنان احساسی مایکل مان در مراسم لومیر
مایکل مان که با چشمانی اشک‌آلود روی صحنه رفت تا جایزه‌اش را از دستان ایزابل هوپر دریافت کند، گفت:
«حالا می‌فهمم چرا بسیاری از کارگردان‌ها مثل کلینت ایستوود و تیم برتون وقتی به اینجا می‌آیند بی‌کلام می‌شوند. این فوق‌العاده است. از شما بسیار سپاسگزارم.»
او سپس به لحظه‌ای اشاره کرد که تصمیم گرفت فیلم‌ساز شود:
«ایده فیلم‌سازی زمانی وارد زندگی من شد که ۱۹ یا ۲۰ ساله بودم. شبی سرد و شفاف در زمستان ویسکانسین بود، بعد از تماشای یک فیلم صامت. در حالی که از ساختمان‌های دانشگاه پایین می‌رفتم، احساس کردم آسمان گشوده شد و دستی عظیم از بالا آمد و گفت: تو باید فیلم بسازی.»
مایکل مان ادامه داد:
«این از آن لحظه‌های نادری بود که حقیقتی عمیق وجودت را دربر می‌گیرد؛ بدون تردید و بدون چانه‌زنی. فهمیدم این همان کاری است که باید انجام دهم. خوشبختم که در تمام عمرم توانسته‌ام کاری هنری انجام دهم که چنین نیروی درونی مرا به آن وادار می‌کند.»
او سخنانش را با سپاسگزاری به پایان رساند:
«این افتخار را با قدردانی از روح مشترک همه ما که در پی ساخت سینمایی دراماتیک هستیم، دریافت می‌کنم — و همچنین از آن روح خلاقی که در وجود هر شخصی در اینجا حضور دارد؛ روحی که با سینما برانگیخته می‌شود و به سفر می‌رود. امشب برای من خاطره‌ای ماندگار خواهد بود. از صمیم قلب سپاسگزارم.»
مایکل مان هنگام دریافت جایزه در کنار ایزابل هوپر اشک در چشمانش جمع شد و از پدرش یاد کرد:
«او در جنگ جهانی دوم در نبرد آردن حضور داشت. عاشق فرانسه و همه چیز فرانسوی بود. اگر امشب می‌توانست اینجا باشد، فوق‌العاده می‌شد.»
ادای احترام ایزابل هوپر به مایکل مان
پیش از اهدای جایزه، ایزابل هوپر، برنده سال گذشته، در سخنانی مایکل مان را تحسین کرد و گفت:
«او فیلم‌سازی است که به بازیگرانش گوش می‌دهد، با کنجکاوی به آن‌ها نگاه می‌کند و نقش‌هایی به آن‌ها می‌دهد که هم چالش‌برانگیزند و هم آن‌ها را آشکار می‌سازند.»
هوپر افزود:
«دریافت جایزه لومییر در لیون تنها یک پاداش نیست، بلکه بازگشت به سرچشمه است به همان نوری که تو یکی از بزرگ‌ترین وارثانش هستی. مایکل، از تو متشکریم که همچنان ما را غافلگیر می‌کنی، می‌لرزانی و وسواس‌های ما را با ما تقسیم می‌کنی. از تو متشکریم که سینما را به مکانی برای کاوش خستگی‌ناپذیر، همیشه تازه و نو تبدیل کردی. از تو برای کارهای پرشور، شاعرانه و حسی‌ات سپاسگزاریم. امیدواریم آن نور همیشه همراهت باشد. و زنده باد سینما.»
مراسمی با یاد بزرگ‌ترین‌های سینما
در این مراسم، مونتاژی غنی از صحنه‌های خاطره‌انگیز فیلم‌های مایکل مان به نمایش درآمد. همچنین فیلم کوتاهی درباره پشت‌صحنه ساخت «Heat» و گزیده‌ای از فیلم‌های کلاسیک و معاصر که بخشی از تاریخ ۱۳۰ ساله سینما را شکل داده‌اند، پخش شد.
در بخش یادبود، از رابرت ردفورد و دایان کیتون که هر دو در سال جاری درگذشتند — یاد شد. در ادامه، کامیلیا جوردانا، خواننده مشهور فرانسوی و از مهمانان همیشگی جشنواره، قطعه‌ای از آهنگ «We Shall Overcome» را به‌صورت آکاپلا و ترانه‌ای از شارل آزناوور اجرا کرد.
مایکل مان اکنون به جمع فیلم‌سازان بزرگ آمریکایی می‌پیوندد که تاکنون در جشنواره لومییر مورد تجلیل قرار گرفته‌اند؛ از جمله مارتین اسکورسیزی، کوئنتین تارانتینو، تیم برتون و کلینت ایستوود.
تیِری فرمو، مدیر جشنواره، هنگام معرفی او گفت:
«ممکن است مایکل مان تاکنون اسکار نگرفته باشد، اما او اینجاست، در زندگی ما. فیلم‌هایش بخشی از زندگی ما شده‌اند و سال‌هاست با آن‌ها زندگی می‌کنیم. او از آن فیلم‌سازان غیرقابل پیش‌بینی است که هر فیلمش یک شاهکار محسوب می‌شود.»
منبع: variety
نویسنده: اعظم خالقی
