مریلا زارعی در گفتگویی مفصل با برنامه «رو ب رو» دهه اول فعالیت خود در سینما را مرور کرد و خاطراتی جذاب از آثاری گفت که خیلی ها با آنها خاطره دارند.
عدهای از منتقدان سرسختانه با فیلم برخورد کردند و «هزارپا» را کمدی سخیف نامیدند و حتی از اینکه داوودی بعد از تجربیات موفقی چون «رخ دیوانه» و «زادبوم» به این نوع سینما روی آورده به وی تاختند. در کنار این نظرات مخاطبان عام هم هستند که فوج فوج به سینماها میروند و به تماشای این فیلم مینشینند. سالنهای نمایش «هزارپا» بعد از چهار هفته که از اکران آن میگذرد همچنان با صندلیهای کاملا پر تشکیل میشود و گیشه این فیلم بعد از چهار هفته بالغ بر ١٩ میلیارد تومان گردش مالی داشته است.
مدتی قبل سهیل براتی، مدیر مسئول مؤسسه فرهنگی آوا از اختلافات مالی با سام قریبیان سخن گفت و اختلافاتی که با او دارد، سام قریبیان به این ادعا واکنش نشان داد و با حضور در خبرگزاری تسنیم توضیحاتی ارائه کرد.
فرزاد موتمن معتقد است: برگزاری کارگاه های آموزشی در حوزه نقد میتواند مفید باشد اما این پدیده مانند فیلمسازی به معنای واقعی قابل تدریس و تحصیل نیست و منتقد یا فیلمساز بودن در فرد علاقمند به شکل ذاتی وجود دارد و در ادامه به اشکال مختلف پرورش داده میشود. بنابراین اگر این علاقه و استعداد به شکل ذاتی وجود نداشته باشد، حضور در کارگاههای آموزشی در حوزه نقد و فیلمسازی نمیتواند موثر باشد.
يلم سينمايي «فراري» در ظاهر داستان دختر شهرستاني (گلنار) است كه در حسرت عكس گرفتن با ماشيني گرانقيمت؛ به تهران ميآيد و در اين مسير با اتفاقات متعددي روبهرو ميشود؛ اما در باطن «فراري» داستان انبوه جواناني را روايت ميكند كه با محروميت زندگي ميكنند و تحت تاثير امواج سنگين تبليغات ماهواره و شبكههاي مجازي هستند. درواقع گلنار نماينده جواناني است كه در حسرت رسيدن به آرزوهاي بزرگ هستند و حتي ممكن است دست به ماجراجوييهاي خطرناك بزنند. اين فيلم به شايستگي و درستي به تحليل ميپردازد و تصويري درست از دغدغههاي پس ذهن جوانان ارايه ميدهد و به مخاطب و خانوادهها نهيب ميزند.
اسماعیل بنیاردلان پژوهشگر و مدرس دانشگاه معتقد است حوزه نقد و تحلیل در ایران باید بر اساس هویت و فرهنگ خودمان صاحب تئوری شود و رسیدن به این مطلوب مستلزم این است که با روشهای نقد آشنا شویم.
مدیر پخش فیلمهای خارجی از نمایش فیلمهای روز دنیا در آیندهای نزدیک در پردیسهای سینمایی خبر داد.
بهمن فرمانآرا بعد از چندين سال سكوت با «دلم ميخواد» برگشته است. در اين نوشتار با نگاهي روانشناختي روايت فيلم را در انطباق با شخصيت اول فيلم ميخوانيم. فيلم سرشار از خردهروايتهايي در سطح است كه زمينهاي براي سردرگمي آدمهاي امروزند. ردپاي كاراكترهاي تاثيرگذار سهگانه مرگ «بوي كافور، عطر ياس»، «خانهاي روي آب»، «يك بوس كوچولو» در اثر اخير ديده ميشود. اين شاهدي بر پاييدن معضلهاي اجتماعي بيانشده تاكنون است.
كامران شيردل را اغلب با فيلم مستند «پيكان» ميشناسيم؛ مستندي كه جامعه در حال صنعتي شدن ايران دهه ٤٠ را به بيننده نشان ميدهد. كامران شيردل، مترجم، كارگردان و مستندساز متولد سال ١٣١٨ در مياندوآب است. وي از اوايل دهه ٤٠ شمسي كارگرداني را آغاز كرد و تا امروز فيلمهايي چون «بوم سيمين، ندامتگاه، تهران پايتخت ايران است، قلعه، اون شب كه بارون اومد، پيكان، فولادمباركه و... » را ساخته است. شيردل در فيلم مستند«پيكان» بيشتر از افكت و صداهاي فضاي دلهرهآور و رنگ و نورهاي پراضطراب جامعهاي در حال صنعتي شدن استفاده ميكند. وي در كنار ساخت فيلمهاي مستند اجتماعي به صنعت علاقه نشان ميدهد و در كارهايش از نفت و فولاد بسيار سخن گفته است. پدر اين كارگردان صنعتگر بود و علاقه او به ساخت فيلمهاي مستند صنعتي، از كودكي او و حضورش در فضاي صنعتي و كارخانهها سرچشمه گرفت.
ندا شاهرخی کارگردان نمایش «دژاوو» ، دانشجوی دکترا در دانشگاه پاریس فرانسه ، نمایش دژاوو را در تماشاخانه آو از 18 آبان به روی صحنه برده است
حسین طاهری مدیرکل هنرهای نمایشی درباره وجود اختلاف سلیقه میان خود و معاون هنری، با طبیعی دانستن وجود این اختلاف سلیقه یادآور شد که در دورههای قبل مدیرکل هنرهای نمایشی و معاون هنری چند ماه با هم قطع رابطه داشتند و قهر بودند.
هنرمند باید معین کند دولت چطور پیش برود، نه اینکه دولت برایمان تصمیم بگیرد/ جامعه امروز خشن و چندرنگ شده و هنرمند است که باید آینه را مقابل چهره اجتماع بگیرد/ کل چرخش مالی تئاتر و شبکه خانگی به اندازه یکی از مغازههای بالای میدان ولیعصر نیست.
داود رشیدی در هشتاد و یکمین سالروز تولدش و بعد از نیمقرن فعالیت هنری همچنان سرشار از عشق و امید به کارش است و همچنان آرزو دارد در یک نقش خوب مقابل دوربین برود
«هانيه توسلي» گرچه در سينما پركارتر بوده و عموم علاقهمندان به هنرهاي تصويري و نمايشي او را به عنوان بازيگر سينما و تا حدودي تلويزيون ميشناسند ولي او تجربههاي مهم و گرانقدري هم در تئاتر داشته است كه بيشك همان تجربهها امروز از توسلي بازيگري درجه يك ساخته است. مقوله تئاتر براي اين بازيگر، يك فعاليت هنري جدي است كه با وجود فضاي نامطلوب اقتصادي، هميشه از پيشنهادهاي خود در اين زمينه استقبال ميكند. با اين حال، به خاطر وسواس و سختگيرياش در انتخاب نمايشها و نقشها، او دير به دير بر صحنه تئاتر ظاهر ميشود. اين شبها آخرين تجربه تئاتري او با نام «قرار» به كارگرداني «سيامك احصايي» در تالار حافظ اجرا ميشود يك نمايش واقعگرا با روايت و ماجرايي تلخ و غافلگيركننده. هانيه توسلي براي بازي در اين نقش، تنديس بهترين بازيگر زن را از جشنواره سيويكم تئاتر فجر دريافت كرد. به بهانه اجراهاي «قرار»، ما هم قراري با توسلي گذاشتيم و پاي حرفهايش درباره اين نمايش و حرفه بازيگرياش نشستيم.
با به پایان رسیدن آخرین روزهای فعالیت دولت دهم و آغاز دور جدید فعالیتها برای دولت یازدهم، ضمن هماهنگی با دفتر روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ترتیب مصاحبه حضوری با «سید محمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی» داده شد تا با وزیر ارشاد دولت اصولگرایان در خصوص 4 سال فعالیت در مسند عالیرتبهترین مقام مسئول در وزارت ارشاد به صورت صریح گفتوگو کرده و از روند برنامهها، جشنوارهها و حتی برخی فشارها و انتقادها در طول این مدت آگاه شویم.