کار پیچیده ویم وندرس در این مستند این بوده که راهی پیدا کند تا حساسیت‌های بیننده را نسبت به هنر سمباده بزند و احترام از دست رفته هنر را دوباره در او زنده کند. وندرس میزانسنی تعبیه کرده تا هنرمند از نظر فیزیکی در کنار اثر هنری‌اش قرار بگیرد تا بتواند کمپوزیسیونی با آن‌دو شکل دهد (به‌همین دلیل تجربه سه ‌بعدی فیلم متفاوت از نسخه دو بعدی است). میزانسنی که به رابطه «تابلوها» و هنرمند اهمیت می‌دهد و آن‌‌طور کار کردن روی تابلوهای غول‌آسا، آن شکل بریکلاژ، فلز مذاب ریختن و سوزاندن خاروخاشاک برای ساختن کیفیت رنگی و بافت ویژه‌ی تابلوها را به‌کمک نور، خلوت کردن فضای پیرامون و سکوت جلال و جبروت ‌دهد.