«بهار» در فرهنگ ایرانی جایگاهی ویژه دارد و این جایگاه ویژه بهار در بین ایرانی‌ها در حدی است که در ادبیات فارسی عبارتی مختص اشعار بهاری داریم و آنها را «بهاریه» می‌نامیم. شاعران بزرگی همچون مولانا، حافظ، سعدی، ملک‌الشعرای بهار، عطار و خاقانی در وصف بهار شعر سروده‌اند که بعضاً برخی از این اشعار با موسیقی آمیخته شده‌اند؛ اشعاری مانند «بهار دلکش» از ملک‌الشعرای بهار.
بهار همیشه نشان از نو بودن و تولدی دوباره داشته و دارد، اصلا هر فرهنگی را هم که نگاه کنید، از شرقی و غربی، بهار مفهومی ثابت و یکسان دارد؛ فصلی که سرما از زمین می‌رود، گرمایی مطلوب به جان طبیعت می‌تابد و زمین باری دیگر سبز می‌شود.
توضیحات استاد محمدرضا شجریان درباره تصنیف «بهار دلکش»
