مژگان خالقی تلاش می‌کند زنانگی از دست رفته زنان افغانستان را به نمایش بگذارد، زنانگی که حتی در آن زبان به عنوان انسانی‌ترین ابزار ارتباطی از زن سلب می‌شود.

نشست نقد و بررسی نمایش «بیوه سیاه، بیوه سفید» به کارگردانی حسن جودکی از سوی کانون ملی منتقدان تئاتر ایران در عمارت نوفل‌لوشاتو برگزار شد. در این نشست علی جعفری فوتمی (منتقد و گوینده و کارشناس رادیو)، و رضا آشفته (منتقد، پژوهشگر و نویسنده) ضمن ارائه نقد و نظرشان درباره نمایش «بیوه سیاه، بیوه سفید» با حسن جودکی (کارگردان و تهیه‌کننده این اثر) و مژگان خالقی (نویسنده و تک بازیگر نمایش) گفتگو کردند.

مژگان خالقی نمایشنامه‌نویش و بازیگر نمایش «بیوه سیاه، بیوه سفید» درباره علاقه‌اش به فرهنگ و داستان‌های افغانستان گفت: شاید به این دلیل که دغدغه‌های مشترکی داریم، رنجی که زنان می‌کشند هم خیلی دور از هم نیست. شاید بتوان گفت این رنج مشترک، تبدیل به زبان مشترک دو کشور می‌تواند بشود.

کارگردان نمایش «بیوه سیاه، بیوه سفید» عنوان کرد این اثر نمایشی به مساله خشونت علیه زنان می‌پردازد.

نشست نقد و بررسی نمایش «بیوه سیاه، بیوه سفید» به کارگردانی حسن جودکی از سوی کانون ملی منتقدان تئاتر ایران برگزار می‌شود.

پس از داوری عکس‌های رسیده از ۱۶۷ عکاس سروه تیمن به عنوان نفر اول مسابقه عکاسی تئاتر انتخاب شد.

اسامی عکاسان راه یافته به مسابقه عکس تئاتر بیوه سیاه بیوه سفید منتشر شد.

بیوه سیاه، بیوه سفید؛ انتخابی امروزی و کنش‌مندست که حسن جودکی، علی‌رغم سوژه های متعددِ منفعل، سرگرمی و کمدی، با گروهی حرفه‌ای بر صحنه آورده است. آنچه نیاز جامعه ی امروز برای آگاهی بخشی از مدیوم تئاتر در راستای اندیشه ورزی‌ست. و مخاطبی را دعوت می‌کند که از تئاتر چیزی فراتر از خنده و تفریح می‌طلبد. مونولوگی که می‌تواند درگیر کننده و با بازی قوی ودشوار مژگان خالقی،ارتباطی مستقیم برقرار کند. وموضوعی را پیش بکشد که جنبه های اجتماعی و انسانی پررنگی دارد.

این روزها در عمارت نوفل لوشاتو نمایش مونولوگی به نام «بیوه سیاه، بیوه سفید» روی صحنه است و به روایت بخشی از خشونتی که علیه زنان اتفاق افتاده و می‌افتد می‌پردازد، سید محمد طباطبایی حسینی یادداشتی درباره این نمایش و دلایلی که باید آن را ببینیم، نوشته است.

فرشاد فزونی ساخت موسیقی نمایش «بیوه سیاه، بیوه سفید» نوشته مژگان خالقی و کارگردانی حسن جودکی را عهده دار شد.