انتظارات مدیران دولتی از سینما به معنای عام و از جشنواره فجر به معنای خاص، آن است که کمبودها و ضعف‌های‌شان در امر فرهنگ‌سازی را با محمل جشنواره سینمایی فجر جبران کنند و به سینماگران اجازه استفاده از تریبون جشنواره فجر را ندهند، در این سال‌ها مردم نشان داده‌اند هربار جشنواره فجر تماما دولتی یا حکومتی شده از آن استقبال نمی‌کنند و مدیران مجبورند دوباره جشنواره فجر را به مردم و سینماگران بازگردانند.
آقای ده‌نمکی هیئت علمی دانشگاه است. اما در همان دانشگاه وقتی از فیلم خوب صحبت می‌شود کسی سراغ آثار ایشان نمی‌رود در عوض «یک اتفاق ساده» آنالیز می‌شود و دانشجو با حسرت از کلاس بیرون می‌رود. دانشجو می‌خواهد سهراب شهید ثالث و عباس کیارستمی شود اما در نهایت «فسیل» و این قبیل آثار را می‌سازد.
اینکه چرا در ایران فیلم سیاسی نداریم دلیلش این است که فیلم سیاسی بیانیه و ضوابط مشخص و تفکر سیاسی می‌خواهد و نه ایدئولوژی. یعنی فیلم در چارچوب بیانیه سیاسی ساخته شود و مسائلی را به چالش می‌کشد که در اجرای آن منشور سیاسی در جامعه پدید آورده است. در ایران چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب مرامنامه‌ای راجع به جناح سیاسی نداریم که مانا و پویا و حداقل پنجاه سال باشد و نمی‌توانیم به مباحث سیاسی حزب‌ها ورود کنیم.
عضو انجمن فیلمنامه‌نویسان خانه سینما، گفت: نتیجه اصلی اهمیت ندادن به فیلمنامه‌نویسی باعث می‌شود کسانی که بیشتر بتوانند در بخش تولید و پروداکشن فعالیت کنند فیلم بسازند، به این ترتیب بازیگر و پخش‌کننده به ارکان اصلی و اقتصادی سینما تبدیل می‌شوند و اتفاقی که در دهه پنجاه برای سینمای ایران افتاد بعید نیست دوباره شکل گیرد.
