نخستین تجربه فیلمسازی پرایس ویلیامز، اثری منحصر به فرد را نتیجه داده که هرچه رو به جلو می‌رود، دیوانه‌وارتر و غریب‌تر می‌شود و با همین استراتژی هم پایان می‌پذیرد، تجربه‌ای ناب در استفاده از عناصر سینماتیک که هم روایت را جدی می‌گیرد و هم ویژگی‌های بصری را، فیلمی رها و آزاد، همانند شخصیت اصلی‌اش، که گویی متعلق به این جهان نیست و از دل قصه‌های پریان بیرون آمده است.