نمایش «دجال» به نویسندگی حسن سعادت و کارگردانی حسین فردوسی از ۲۵ دی در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود.

جنبش «می‌تو» ابتدا در غرب راه‌اندازی شد. این مسئله جزو تحولات صحیح یک جامعه محسوب می‌شود. ما باید یاد بگیریم که روی این موضوعات را نپوشانیم و بدون ترس درباره‌اش صحبت کنیم. جریانی که جنبش «می‌تو» راه انداخت لحظه‌‌ای تاریخی برای جامعه‌ی ایران بود؛ چرا که عده‌ای رودربایستی را کنار گذاشتند و توانستند در خصوص این موضوعات و حق و حقوق خودشان صحبت کنند.

آنهایی که از دهه ۵۰ به بعد متولد شده‌اند، اساسا دوران پهلوی را درک نکرده‌اند که نوستالژ‌ی‌اش را داشته باشند و حتی نوستالژی آنها هم جعلی و خودساخته است. آنها بخشی از ایده‌آل خودشان را به دوره‌ای دیگر چسبانده‌اند و برایش تصویرسازی کرده‌اند و سریال «رهایم کن» آلبومی است شبه‌داستانی از همین تصاویر.

رهایم کن، برخلاف می‌خواهم زنده بمانم داستان سیاسی هم ندارد که بگوییم عاشقانه‌ای در بستر سیاسی است، رهایم کن داستانی معمولی است از زندگی عده‌ای در روستایی به اسم حصارک، که انگار کارگردانش فقط خواسته آن را بسازد.

تنها چیزی که در این دو قسمت کمی برای من توانست جای پرسش باشد(از بس همه امور به درستی چیده شده بود) آن اسباب بازی پسر تنابنده است که میکسر و سیمان سازی بود که اخیرا وارد بازار شده است. نمی‌دانم شاید آن دوران هم وجود داشت و ما و نویسنده سریال نمی دانستیم!

در مورد قسمت آخر باید بیان کنم 100 راه نداشتیم که قسمت آخر چگونه باید شود. کاراکترها را به سمت‌وسویی برده بودیم و همچنین قصه که بسیار مهم بود که چند راه برای پایان داشتیم. هم کاشت‌هایی برای کاراکترها گذاشته بودیم که دست‌وبال ما را بسته بود و این را نه به‌عنوان اینکه آنها را دوست نداشتیم، بلکه دوست داشتیم اما به یک سمتی باید می‌رفتند که کاشت‌ها را پاسخ دهیم.

مجموعه تلویزیونی «پرگار» از امشب ۶ خرداد روی آنتن شبکه یک می‌رود.