فیلم سینمایی «متاسفیم جا ماندی» به کارگردانی کن لوچ یکشنبه ۷ اسفند ماه ۱۴۰۱ در فرهنگسرای ارسباران اکران و پس از آن نقد و بررسی می‌شود.

رویکرد فیلم این برداشت را برای من ایجاد می‌کند که مخاطبین زیادی فیلم را پرتره‌ای نه از طرح برگزیت کهنه احمقانه؛ بلکه از مشکلات مردم در حبابی از لندن می‌بینند. آیا کارگردان چنین قصدی داشته است؟ من نمی‌دانم؛ اما می‌توانم بگویم که اتحادیه اروپا جایی است که به حقوق کارگران بها می‌دهد و خارج از آن جایی است که مردم باید بیشتر و با بدبینی، ستم بیشتر، انزوای اقتصادی بیشتر و به صورت استثمار شده کار کنند. این فیلم درخشان ذهن را بسیار درگیر می‌کند.

سينماي كن لوچ شايد در نظر بسياري خيلي دور از سينما به معناي تخيل‌ورزي و بيان هنرمندانه باشد، اما به اصلي‌ترين نياز يك انسان كه همانا تلاش براي ادامه زندگي است، مي‌پردازد. كافي است صحنه پاياني متاسفيم جا ماندي را با خود مرور كنيم تا عمق درد و رنج يك انسان درمانده و زخمي را در منطق خشك زندگي مدرن و صدالبته سيستم سرمايه‌داري دريابيم.

یک راننده کامیون و خانواده‌اش که از نظر مالی، در وضعیت نامساعدی به سر می‌برند و به امید موفقیت در شغلی مستقل، روزگار را سپری می‌کنند، در حلقه شوم بهره‌کشی زندگی مدرن گرفتار می‌‎شوند و...