ترافیک اجراهای مختلف در تئاتر پایتخت کشور کمابیش با حضور خیل جوانان مشتاق و گاهی نابلد در این عرصه، امکان‌پذیر شده است. این شب‌ها و در آغاز پاییز نه چندان سرد و پربارش، سالن‌های تئاتر میزبان نسل جدید تئاتری‌های است که بعضی از آنان تحصیلات مرتبط با هنرهای نمایشی نداشته و از سر حادثه، ماجراجویی و یا شاید کنجکاوی، گذرشان به وادی تئاتر افتاده و یحتمل مثل تمام این سال‌ها، بعد از یکی دو اجرای ناموفق، عطای تئاتر را به لقایش بخشیده و برای همیشه از این اقلیم ناپدید خواهند شد
«آنتیگون» به روایت محمدرضا آگاه امر سیاســی را در فرا‌پرده‌ای شبه پســت دراماتیک کشانده است تا اثرش در پایان‌بندی از منظر کارکرد درونی بی‌‌آنکه خواسته باشد به »اهانت به تماشاگر/پیتر هاندکه« اتریشی، نمایشنامه‌‌نویس وُنووِلیست آوانگارد معاصر شبیه شده باشد؛ به‌‌واقع پرولوگ (پیش‌‌درآمد) بلند هاندکه‌‌ای در فراینــدی آلترناتیو جایش را به‌ِاپی‌‌لوگی(مؤخره) کوتــاه در نمایش پیش‌‌روی داده است.
