تئاتر معاصر ایران چندان به آرمانشهرگرایی نپرداخته و هر وقت تلاش کرده در این وادی قدم بزند آثاری نه‌چندان درخشان بر صحنه آورده است. بنابراین وقت آن است که در این باب تامل کند و با نگاهی هستی‌شناختی و انتقادی به خود، بار دیگر این پرسش را مطرح کند که آیا جهانی دیگر ممکن است یا فقط می‌توان به وضعیت حاضر بسنده کرد و با بر صحنه بردن آثار سترون، مناسبات اینجا و اکنون را بازتولید کرد.

علی شمس معتقد است که تئاتر اجتماعی ایران در دهه‌های اخیر رو به افول گذاشته است.

گروه‌ زیادی از جوانان ایرانی دهه 60 برای کسب درآمد به ژاپن سفر کردند اما بعضا به دلیل فرهنگ پایین و سواد کم به مشاغلی روی آورند که با عنوان اختصاری 3D یا (Dirty،Dark، Dangerous) شناخته می‌شوند.

تئاتر اجتماعی ایران صاحب بخشی مستقل در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر شد.