ششم آبان‌ماه سالروز درگذشت شاهین سرکیسیان است. او یکی از معماران تئاتر نوین در ایران است و بعد از عبدالحسین نوشین، نقش او را در این اتفاق برجسته می‌دانند.
شاهین سرکیسیان 1345 فوت می‌کند و تمام آنهایی که با او کار کرده بودند، می‌دانستند ماجرا از چه قرار است چرا هیچ یک جریان را در آن سال‌ها رسانه‌ای نکردند، فاش نکردند و طرح مساله به بعد از انقلاب منتقل شد؟ یکی از نظریه‌هایم این است، چون کسانی که در واقعه دستی داشتند در مسند قدرت مراکز تئاتری قرار می‌گیرند و اگر کسی حرفی می‌زد باید با تئاتر و صحنه خداحافظی می‌کرد.
علی نصیریان اولین کسی بود که با معرفی فهیمه راستکار به خانه شماره ۵۴ سر خیابان رشت یا تخت جمشید سابق، رفت. نصیریان سال دوم هنرستان هنرپیشگی بود و احتمالا هیچ فکر نمی‌کرد رفت و آمدش به این خانه چگونه جهان فکری او را متحول می‌کند.
ششم آبان، سالروز فوت شاهین سرکیسیان است. ٥١ سال پیش سرکیسیان می‌خواست «روزنه آبی» اکبر رادی را به صحنه ببرد، ولی متأسفانه باز هم از این آرزو به زبان پارسی بازماند و شاگرد خلفش همانا آربی آوانسیان بنابر همان میزانسن‌ها این آرزو را محقق کرد.
