مخملباف اگر چه رفتارش در قیاس با آوینی، قدری عوامانه بود. اما هر دو، تقریبا در یک دوران، و از یک منظر، به یک هنرمندروشنفکر - مهرجویی- تاخته بودند. آن دو، در آن روزگار دغدغه‌هایی شبیه به هم داشتند .
با نگاه به همه اين سال‌ها مي‌توان فهميد، چه بر سر سينما آمده است.سينماگران برجسته دهه چهل و پنجاه سال‌ها بعد هر يك به‌گونه‌اي دچار مشكل شده و از ادامه راه بازمانده بودند.
جیرانی که یکی از معتبرترین پژوهشگران سینمای ایران به‌حساب می‌آید، با اشاره به دوره مسئولیت علی لاریجانی در وزارت ارشاد، صراحتا دلیل بی‌توجهی به فیلم «بوی پیراهن یوسف» از سوی مسولان وقت سینمایی را به این مورد خلاصه می‌کند: «قهرمان این فیلم زن بود!»
جلسه سوم و آخر از سلسله نشست‌های تخصصی با عنوان «بر سینمای ایران چه گذشت»، شب گذشته ۱۵ آبان ماه برگزار شد.
رسول صدرعاملی در اولین شب از دومین سلسله نشست «بر سینمای ایران چه گذشت» به بیان خاطره‌ای از واکنش محسن مخملباف به فیلم «رهایی» پرداخت.
بخشی از ادعاهای بهروز افخمی درباره فیلم لیلا داریوش مهرجویی و دعوای او با محسن مخملباف مورد تشکیک اهالی سینما قرار گرفت.
فریدون جیرانی گفت: من به طور کلی معتقدم نیمه دوم دهه ۶۰، سینمای متفکر ایران رشد کرده اما گفتمان سینمای دهه ۴۰ و ۵۰، ضدمدرنیسم است و برایش تحلیل دارم. در سینمای اعتراضی یا اجتماعی آن زمان زن مدرن نمی‌بینیم.
از همان روزهای انقلابی 57، گروهی از جوانان اسلامگرا نیز در پی آن برآمدند که تشکلی برای خود داشته باشند؛ تشکلی به‌نام «حوزه هنری انقلاب اسلامی» که نام کسانی چون محسن مخملباف، مرتضی آوینی، قیصر امینپور، رسول ملاقلیپور، مسعود فراستی و ... در تاریخ فعالیت‌های آن به‌چشم میخورد. سینماگر شاخص این جریان در دهه 1360، محسن مخملباف بود که به‌صراحت میگفت حتی حاضر نیست در کنار کیمیایی در لانگ‌شات بایستد، چه برسد به کلوزآپ.
فارغ از اینکه مخملباف به‌عنوان یک فیلمساز نوظهور انقلابی بود که بعد به فیلم‌سازی ضد‌انقلابی تبدیل شد نمی‌توان جایگاه و تاثیرگذاری او بر سینمای ایران را به‌ویژه در دهه ۶۰ و اساسا شکل‌گیری سینمای انقلابی دست‌کم گرفت.
برخلاف برخی از شایعات مربوط به حضور محسن مخملباف در فستیوال ونیز، امروز و در جریان برگزاری نشست رسانه‌ای رییس جشنواره ونیز هیچ خبری از حضور این فیلمساز در ونیز اعلام نشد.
آنچه در گزارش رسمی بنیاد سینمایی فارابی درباره فرآیند معرفی فیلم «گبه» به آکادمی اسکار در سال ۷۶ ثبت‌شده پشت پرده‌ای دارد که پیش از این بهروز افخمی روایتی جالب از آن ارایه کرده بود.
