جریانی در دهه‌ی ۱۳۸۰ باعنوان «بازخوانی» در ایران شکل گرفت که می‌توان آن را جریان «بازتفسیر» نیز نامید که بخشی از جریان دیکانستراکشن یا واسازی می‌شود؛ البته روش این هنرمندان پیش‌رو بیشتر «غلط‌خوانی» تعمدی بود. روش مذکور، به‌نوعی در همکاری یک کارگردان اجرامحور و یک دراماتورژ تولید، شکل می‌گیرد.
محمد چرمشیر در بازخوانی از نمایشنامه سه خواهر چخوف، با حذف شخصیت‌های مرد، این امکان را مهیا کرده تا عاملیت سه خواهر یا همان شخصیت‌های اُلگا، ماشا و ایرینا به میانجی صدا و بدن زنانه، شدت یابد. اما این عاملیت زنانه، مدام از طریق حضور راوی و گفتار سوپر ایگویی‌اش، حد خورده و به انقیاد کشیده می‌شود.
نمایش «سه خواهر»، به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی نگین ضیایی که اثری اقتباسی از «سه خواهر» چخوف محسوب می‌گردد، در پی چاره‌جویی این مسئله است که به آن‌چه بی‌واسطه مشاهده و دیده می‌شود تا چه اندازه می‌توان اعتماد و آن را تفسیر به رأی داشت.
نمایش «سه‌خواهر» به کارگردانی نگین ضیایی تا ۲۰ اردیبهشت در سالن اصلی تالار مولوی روی صحنه می‌رود.
نمایش «سه خواهر» به کارگردانی نگین ضیایی تا ۲۰ اردیبهشت ماه در سالن اصلی تالار مولوی روی صحنه است.
نمایش «سه خواهر» به کارگردانی نگین ضیایی اثری است از محمد چرمشیر که بعد از ۲ سال تمرین و برنامه‌ریزی برای تولید و اجرا، از ۲۳ فروردین در سالن اصلی مرکز تئاتر مولوی روی صحنه می‌رود.
نمایش "سه خواهر" به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی نگین ضیایی اجرای عمومی خود را در سالن اصلی مرکز تئاتر مولوی آغاز خواهد کرد.
نمایش‌های «سه خواهر» و «فاستوس» به عنوان ۲ نمایش جدید مرکز تئاتر مولوی، به صحنه می‌روند.
نمایش «سه خواهر» به کارگردانی مرتضی اسماعیل کاشی از تاریخ ۲۱ آبان در تالار مولوی روی صحنه می رود.
