پایگاه خبری تئاتر: داوود رشیدی در مراسم انتخاب اثار برتر نمایشی گفت: چند کلمه‌ای درباره علی حاتمی دوست عزیزم که خیلی زود او را از دست دادم می‌گویم، هنوز سالهای سال باقی بود تا جامعه هنری ما تئاتر، سینما و تلویزیون بتواند از وجودش سیراب شود. علی حاتمی نمایشنامه نویس، علی حاتمی که من در جوانی شناختمش جوانی سرشار از استعداد و شور و هیجان برای نوشتن، گفتن، بازی کردن و...
اولین دیدار من با علی حاتمی در کلاسهای بازیگری هنرکده هنرهای دراماتیک بود. او یکی از شاگردان کلاس بود. دارای اتکا به نفس اعجاب برانگیز، ذهنی پر از ایده، مستعد، پرهیجان، همیشه اماده برای ارائه کار، فی‌البداهه می‌اندیشید، می نوشت و اجرا می کرد. به نظرم چهاردیواری کلاس برایش بسیار تنگ بود. انگار می‌خواست خیلی زودتر خود را به بیرون از کلاس درس و دنیای حرفهای هنر نمایش برساند.از شهامت و بلندپروازی او لذت می‌بردم و کم کم رابطه ما از شاگرد و استادی به دو دوست تبدیل شد.
قصه‌هایش را برایم با شور و هیجان می خواند با خودم فکر می‌کردم مگر می‌شود یک مغز این همه غصه و کلمه و جمله و شعر را درون خودش بگنجاند. در یکی از دیدارها می‌خواهم بیام منزلت و یک غصه برایت بخوانم علاقه خاصی داشت که خودش غصه‌هایش را بخواند. نه تنها می‌خواند بلکه بازی می‌کرد وقتی حسن کچل را خواند خواند و خواند و خواند و من مجذوب شدم. گفتم علی من این کار را روی صحنه می‌آورم. بلافاصله رفتم توی فکر اینکه چه کسی برای چه نقشی بازی کند. علی هم مرتب با کنجکاوی و هیجان پیگیری می‌کرد. یادم می‌آید خیلی ها به من گفتند تو سبک کارت مدرن است و چطور می‌خواهی حسن کچل را روی صحنه ببری یک نمایشنامه صد درصد ایرانی. اما من همیشه نظرم این بوده است که نمایش نمایش است. مدت زمانی دارد و ریتمی که باید حفظ شود. پرویز فنی زاده عضو گروه من بود به او پیشنهاد بازی در نقش حسن کچل را دادم، با او خیلی کار کرده بودم همیشه حسرت از دست دادن او باقی است عجیب اینکه در زمان فوتش با هم مشغول بازی در یک فیلم سینمایی بودیم. به نظرم پرویز هنوز هم یکی از چند بهترین هنرپیشه‌های تئاتر ما محسوب می‌شود.
نمایشنامههای علی حاتمی در بتن ظاهر قصه‌های فولکلوریک و کلمات ریتمیک دارد. حرفهای حاتمی جدی و پیام‌های اجتماعی و انسانی و خیلی اوقات سیاسی هستند. متأسفانه در دو جلد آثار چاپ شده علی حاتمی بیش از چند نمایشنامه وجود دارد و در مقدمه کتاب هم این موضوع ذکر شده است. می‌دانم که حاتمی خیلی بیش از این تعداد نمایشنامه داشت یاد می‌آید اغلب کارهای تازه‌اش را برای خواندن به من می‌داد. حاتمی از اجرای حسن کچل راضی بود و تقریبا بلافاصله به فکر فیلم سینمایی حسن کچل افتاد او همیشه به دنبال عرصه وسیعتری برای ارائه کارش بود.دلم می‌خواست پرویز فنی زاده را برای فیلم سینمایی انتخاب کند اما خوب فیلم سینمایی و تهیه کننده و ده ها ملاحضات دیگر و البته فیلم بسیار موفقی بود.»
