پایگاه خبری تئاتر: حسین پوریانی فر در گفت وگو با پایگاه خبری تئاتر اظهارکرد: ایده اصلی این نمایشنامه از راه رفتن آدم ها در فضاهای عمومی به ویژه مترو و خیابان شکل گرفت. وی افزود: برای نوشتن این نمایشنامه فکر کردم که اگر قرار باشد این راه رفتن را وارد سالن نمایش کنیم چه می‌شود؟ بنابراین به فکر تبدیل این رافتن به شکل «کت واک» (نوع راه رفتن در نمایش‌های مد و لباس) روی صحنه افتادم. پوریانی فر بیان کرد: برای اجرای این چند نمایشنامه توسط خودم و دوستانم نوشته شد اما در نهایت هیچ کدام را نپسندیم. بنابراین بازیگر ها را جمع کردم و به شکل کارگاهی تمرین ها را آغاز کردیم. این کارگردان تئاتر گفت: بازیگران این نمایش همگی دانشجویان رشته تئاتر هستند و تمرین برای اجرای این نمایش 9 ماه طول کشید. در ابتدا اصلا نمی دانستم که چه می خواهم فقط می دانستم چه چیزی را نمی خواهم. وی تصریح کرد: این کار که تندیس بهترین کارگردانی جشنواره دانشگاهی، تندیس طراحی لباس، تقدیر موسیقی و نمایش برگزیده بیست و یکمین جشنواره تئاتر دانشگاهی شده یک نمایش بی کلام است و مخاطب در 10 دقیقه اول فقط فشن شو می بیند اما بعد از گذشت این زمان اتفاقاتی رخ می دهد. پوریانی فر گفت: در طول این نمایش میزانسن و هیچ تغییر رفتاری در بازیگران ایجاد نمی شود و بازیگران به هیچ وجه از زبان صورتشان استفاده نمی کنند و این محدودیت کار را کمی مشکل کرده بود. کارگردان نمایش هار با اشاره به بازخوردهای مخاطبان بعد از دین کار، اضافه کرد: به دلیل شرایط خاص این نمایش عکس العمل مخاطبان بسیار جالب بود، تماشاگران یا از نمایش خوششان می آمد یا نه و حد وسطی وجود نداشت و دلیل اصلی اینکه برخی از نمایش خوششان نمی آمد این بود که به دنبال اجرای شیوه سنتی و ارسطویی تئاتر بودند. وی گفت: بیشتر مخاطبان تئاتر در ایران به داستان عادت دارند، البته نه اینکه این نمایش داستانی را روایت نکند اما باید گفت مناسبات این نمایش به شیوه سنتی رقم نمی خورد و کار کاملا مقابل تئاتر بدنه است و مخاطب خاص خودش را دارد. این کارگردان تئاتر در ادامه با توضیح درباره انتخاب اسم نمایش بیان کرد: ابتدا برای این نمایش اسم دفورمه را انتخاب کردیم اما بعد به این نتیجه رسیدم که با توجه به خط داستانی نمایش این اسم کار را توضیح میدهد چون در نهایت شخصیت های این نمایش اینقدر رفت و آمد می کنند که دفورمه می شوند و شکل اولیه خود را از دست می دهند برای همین تصمیم گرفتم اسمی را انتخاب کنم که خیلی توضیح دهنده داستان نباشد و درنهایت اسم هار را انتخاب کردم هرچند مخاطب با دقت در لایه های زیرین نمایش متوجه می شود که هاری هم استعاره از آدم هایی است که در گذر زمان تغییر می کنند و خود متوجه این تغییر نمی شوند. وی گفت: این نمایش یکم اسفند در دو سانس 17 و 19 در تالار مولوی میزبان مخاطبان خواهد بود.
