پایگاه خبری تئاتر: نمايش «سالگشتگي» به دليل آنكه در تداوم و پيگيري‌هاي حاصل از اجراي «رقص روي ليوان‌ها» توليد و اجرا شده، مي‌تواند از اهميت بسزايي برخوردار باشد. سالگشتگي با طراحي، نويسندگي و كارگرداني اميررضا كوهستاني و با بازي محمدحسن معجونی، مهین صدری و با حضور عبد آبست و بهدخت ولیان براي بار دوم بازتوليد و در تالار مستقل تهران اجرا مي‌شود. گروه تئاتر مهر پس از اجرای نمایش «بی‌تابستان» كه در سال 97 دوبار در تماشاخانه ايرانشهر و تالار مستقل اجرا شد، تئاتر سالگشتگی را از هشتم اسفند و پس از ۱۱۵ اجرا در تهران، شیراز، سوئیس، هلند، فرانسه، آلمان، بلژیک، ایتالیا، آمریکا، لبنان و شیلی، دوباره روی صحنه می‌برد. کوهستانی یک‌بار نیز تئاتر سالگشتگی را در سال ۹۲ روی صحنه برده بود. اين كارگردان در نشست رسانه‌ای که در آذر ۹۲ برگزار شد، درباره این نمایش گفت: این اثر در نتیجه دغدغه‌ها و مجموعه پرسش‌هایی است که سال‌ها همراهم بوده. با وجود اینکه داستان نمایش عامه‌پسند نیست و ستارگان سینما نیز در آن ایفای نقش نمی‌کنند، بازخورد خوبی داشته است. کارگردان تئاتر سالگشتگی امیررضا کوهستانی است که با اجرای بیش از ۲۰۰ تئاتر در خارج از کشور، از موفق‌ترین کارگردانان تئاتر ایران به شمار می‌رود و بعضی‌ها به او لقب کیارستمی تئاتر ایران را داده‌اند. از جمله آثار نمایشی او می‌توان به «رقص روی لیوانها»، «خون خشک، سبزی تازه» و «بی‌تابستان» اشاره کرد. مرور يك كارگردان او از ميانه‌هاي دهه 70 شروع به كار در زمينه تئاتر كرد و نمايش «ارتفاع» كه برداشتي از نمايشي از حسن حامد، نويسنده خراساني بود، جزء اولين كارهاي اوست. «قصه‌های درگوشی» اولین نمایش اوست که در سال ۷۸ به جشنواره تئاتر فجر راه یافت و عنوان برگزیده‌ای را در بخش نمایش‌نامه‌نویسی برایش به ارمغان آورد. سومین اثرش، «رقص روی لیوانها»، دو سال بعد نوشته و اجرا شد؛ نمایشی که پای کوهستانی را به فستیوال‌های اروپایی باز کرد. سال ۸۲ او «تجربه‌های اخیر» را می‌نویسد و اجرا می‌کند؛ نمایشی که به نوعی به مفهوم تأثیر زمان روی انسان می‌پردازد و بر اساس اثری از نادیا راس و جکوب ورن نوشته شده است. «تجربه‌های اخیر» گذر زندگی خانواده‌ای را طی ۱۰۷ سال بیان می‌کند که از زندگی «آندره‌آ» و «نادیا» در سال ۱۹۰۰ شروع و با مونولوگ نادیا در سال ۲۰۰۷ به پایان می‌رسد؛ روایتی از یک چرخه در حال تکرار. سپس در سال 84، کوهستانی «در میان ابرها» را با موضوع مهاجرت روی صحنه می‌برد؛ نمایشی که چند ماه پیش به کارگردانی خودش دوباره در تهران اجرا شد؛ نمایشی که به لحاظ ساختاری چندان پیرو ساختار مدرن و کلاسیک نبود. «اتاق یک‌نفره» (۱۳۸۵)، «خون خشک، سبزی تازه» (۱۳۸۶)، «کوارتت، سفری به شمال» (۱۳۸۶)، «اتوپیاها» (اپیزود ماهی‌های سائومیگل) (۱۳۸۷) و «۱۷ دی کجا بودی؟» (۱۳۸۸) نمایش‌های بعدی کوهستانی هستند که در کشورهای اروپایی هم روی صحنه می‌روند. «ایوانف» بعد از اجرای سال ۹۰ در تهران تور خارجی خود را هم برپا می‌کند و در کشورهایی مانند هلند، پرتغال و آلمان روی صحنه می‌رود و در نهایت سال ۹۵ دوباره در تهران اجرای عمومی می‌شود. «شنیدن» یکی از مطرح‌ترین آثار امیررضا کوهستانی است؛ نمایشی که سال ۹۴ تولید شد و در این مدت بارها در ایران و دیگر کشورها اجرا شده. در پانزدهمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر برای همین نمایش به کوهستانی نشان «هنرمند مسئول» تعلق می‌گیرد و علاوه‌بر اینها نمایش او در هفتادمین دوره از فستیوال آوینیون که یکی از شناخته‌شده‌ترین جشنواره‌های تئاتری جهان است، ارائه می‌شود. او همچنين در اين سال «تاكسي‌نوشت» را در آلمان توليد و اجرا كرد. اهميت سالگشتگي «رقص روی لیوانها» جزء معدود آثار کوهستانی است که توسط کارگردان‌های دیگر هم اجرا شده، اما این کارگردان می‌گوید با اینکه به‌عنوان یک اثر نمایشی برایش اهمیت دارد، اما از لحاظ زیبایی‌شناسی تمایلی به اجرای مجددش ندارد، آن هم به یک دلیل ساده؛ چون «سالگشتگی» پاسخ شخصی‌اش به اجرای «رقص روی لیوانها» بوده. رقص روي ليوان‌ها با بازي علي معيني و شراره منصورآبادي از شيراز به تهران و بعد روانه چندين كشور ديگر شد. نمایش سالگشتگي که ۱7 سال بعد از رقص روي ليوان‌ها نوشته شده، به‌نوعی به وضعیت اجتماعی جامعه ایران می‌پردازد. با اینکه نگاهی به گذشته دارد، ولی امروز را روایت می‌کند؛ روایتی از تغییر آدم‌ها در گذر زمان. کوهستانی درباره این اثرش می‌گوید: «سالگشتگی درباره تأثیر شرایط محیطی در طول سالیانی است که هر‌یک از آنها که رقص روی لیوانها را دیدند و پس از به‌صحنه‌رفتن آن من تجربه کردم»
