نقد فیلم Beast of War؛ دلهره‌ای از دل جنگ جهانی دوم که «کشش» کافی ندارد

چارسو پرس: فیلم Beast of War نگاهی آخرالزمانی به دوران جنگ جهانی دوم دارد؛ جایی که گروهی از ملوانان استرالیایی پس از حمله‌ی هوایی ژاپنی‌ها بر روی تکه‌ای از لاشه‌ی کشتی در دریای تیمور گیر افتاده‌اند. با منابعی ناچیز، گرسنگی، تشنگی و حضور مرگباری از اعماق دریا، آن‌ها باید برای زنده‌ماندن تلاش کنند — در حالی که دشمن اصلی‌شان دیگر انسان نیست، بلکه طبیعت است.

روچ-ترنر که پیش‌تر با فیلم‌های Wyrmwoodشناخته شده بود، با وجود بودجه‌ی محدود، توانسته تنش و وحشت را در محیطی کوچک خلق کند. با این حال همین محدودیت مکانی باعث می‌شود فیلم خیلی زود دچار تکرار و ایستایی شود.

فیلم با الهام از حادثه‌ی واقعی غرق‌شدن ناو HMAS Armidale در سال ۱۹۴۲ آغاز می‌شود، اما جنبه‌ی «کوسه‌محور» آن کاملاً تخیلی است. قهرمان اصلی داستان، لئو (با بازی مارک کولز اسمیت)، سربازی بومی استرالیایی است که به خاطر نژادش مورد تحقیر هم‌رزمانش قرار می‌گیرد، اما شجاعت و فداکاری‌اش در میدان نبرد او را به محور اصلی گروه بدل می‌کند.

در یک سکانس آموزشی خیس از گل و خون، لئو جان یکی از سربازان (ویل، با بازی جوئل نانکروییس) را نجات می‌دهد، اما فیلم در نیم ساعت ابتدایی بیش از حد کلیشه‌ای و کش‌دار به نظر می‌رسد. فرمانده‌شان (با بازی استیو لامارکواند) نیز آن‌قدر اغراق‌آمیز طراحی شده که گاه خنده‌دار جلوه می‌کند.

اما پس از غرق‌شدن کشتی، فیلم وارد فاز اصلی خود می‌شود. تنها چند بازمانده از جمله لئو، ویل و یک سرباز نژادپرست به نام تدی (لی تایگر هالی) روی تکه‌ای از لاشه‌ی شناور پناه می‌گیرند. اندکی بعد کوسه‌ای غول‌پیکر از اعماق ظاهر می‌شود و نبرد بقا آغاز می‌گردد.

فیلم در عین حال که یک creature feature کلاسیک است، تمایل دارد پیام فلسفی نیز منتقل کند. در جهانی کوچک با منابع محدود، آیا انسان‌ها به هم کمک خواهند کرد یا به جان یکدیگر می‌افتند؟ آیا خودخواهی، نفرت و تعصب نژادی ما را نابود می‌کند، یا طبیعت خودش انتقام می‌گیرد؟

این استعاره‌ها در فیلم وجود دارند، اما به‌دلیل ضعف در فیلمنامه و تکرار موقعیت‌ها، هیچ‌گاه عمق نمی‌یابند. بااین‌حال، فیلم به‌واسطه‌ی مدت زمان کوتاه (۸۷ دقیقه) و چند صحنه‌ی خونین و پر‌تنش، برای علاقه‌مندان ژانر «وحشت بقایی» سرگرم‌کننده است.

در نهایت، Beast of War ترکیبی است از بقا، جنگ و ترس — اما هرگز به سطحی که بتواند بیننده را میخکوب کند، نمی‌رسد. جلوه‌های ویژه‌ی ضعیف و شخصیت‌پردازی سطحی مانع از آن می‌شوند که ایده‌ی جسورانه‌ی فیلم بدرخشد. با این حال، کارگردانی پرانرژی روچ-ترنر و نقش‌آفرینی قابل‌قبول مارک کولز اسمیت از نقاط قوت اثر محسوب می‌شوند.

امتیاز منتقدان: ۴ از ۱۰

مدت زمان: ۸۷ دقیقه

کارگردان: کیاه روچ-ترنر

تاریخ اکران:۲۲ اوت ۲۰۲۵