حمیدرضا نعیمی: «پایی که جاماند» منبع خوبی برای اقتباس نمایشی است

پایگاه خبری تئاتر: حمیدرضا نعیمی؛ نویسنده، بازیگر و کارگردان تئا‌تر؛ گفت: متاسفانه بعضی از دوستان، به صحنه بردن متون خارجی را نوکری اجنبی می‌دانند! و در مورد کسانی که این گونه نمایش‌ها را کار می‌کنند دقیقا از واژهٔ اجنبی استفاده می‌کنند! به اعتقاد من، این تفکر جز کوته‌بینی، ساده‌انگاری و بی‌سوادی مطلق چیز دیگری نیست. زیرا من معتقدم نویسندگان، روشنفکران و شاعرانی نظیر گوته و شکسپیر فقط به کشور خود تعلق ندارند و مختص زمان و تاریخ خود نیستند. همانطور که حافظ، سعدی و مولانا تنها به ایران اختصاص ندارند.

وی ادامه داد: این دسته از افراد، تئا‌تر را فقط نمایش‌های ایرانی می‌دانند و مدام از اصطلاح تئا‌تر ملی استفاده می‌کنند. البته تئا‌تر ملی ویژگی و جایگاه خود را دارد که هیچ‌کس منکر آن نیست. اما معتقدم که تئا‌تر بزرگان جهان ادبیات و ادبیات نمایشی هم باید روی صحنه باشد. اگر من امروز آثار گوته که ۲۰۰ سال پیش نوشته شده را کار می‌کنم، یادمان باشد گوته‌‌ همان کسی است که دیوان شرقی و غربی خود را فقط به عشق حافظ می‌نویسد و خود را شاگر حافظ می‌داند. گوته شاعری است که فلسفه در اشعارش جایگاه بالایی در دنیا دارد. او کتابی به نام فاوست می‌نویسد که فقط ۶۰ سال از عمر خود را بر سر این کار گذاشته است. وقتی من این نمایشنامه سنگین را در کشورم اجرا می‌کنم در حقیقت آن را ایرانیزه کرده‌ام، چراکه به زبان فارسی و با نگاه ایرانی روی صحنه می‌رود. امروزه شاهدیم که بسیاری از نمایش‌ها با عنوان ملی نوشته و اجرا می‌شوند در صورتی که هیچ ارتباطی با مخاطب بر قرار نمی‌کنند.