نعیمی بابیان اینکه حوزه هنری منابع ادبی بسیار خوبی در اختیار دارد و کتاب‌های ادبی قابل توجه‌ای منتشر کرده است، گفت: متاسفانه مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری تا‌کنون در زمینه اقتباس کار جدی صورت نداده است.

پایگاه خبری تئاتر: حمیدرضا نعیمی؛ نویسنده، بازیگر و کارگردان تئا‌تر؛ گفت: متاسفانه بعضی از دوستان، به صحنه بردن متون خارجی را نوکری اجنبی می‌دانند! و در مورد کسانی که این گونه نمایش‌ها را کار می‌کنند دقیقا از واژهٔ اجنبی استفاده می‌کنند! به اعتقاد من، این تفکر جز کوته‌بینی، ساده‌انگاری و بی‌سوادی مطلق چیز دیگری نیست. زیرا من معتقدم نویسندگان، روشنفکران و شاعرانی نظیر گوته و شکسپیر فقط به کشور خود تعلق ندارند و مختص زمان و تاریخ خود نیستند. همانطور که حافظ، سعدی و مولانا تنها به ایران اختصاص ندارند.

وی ادامه داد: این دسته از افراد، تئا‌تر را فقط نمایش‌های ایرانی می‌دانند و مدام از اصطلاح تئا‌تر ملی استفاده می‌کنند. البته تئا‌تر ملی ویژگی و جایگاه خود را دارد که هیچ‌کس منکر آن نیست. اما معتقدم که تئا‌تر بزرگان جهان ادبیات و ادبیات نمایشی هم باید روی صحنه باشد. اگر من امروز آثار گوته که ۲۰۰ سال پیش نوشته شده را کار می‌کنم، یادمان باشد گوته‌‌ همان کسی است که دیوان شرقی و غربی خود را فقط به عشق حافظ می‌نویسد و خود را شاگر حافظ می‌داند. گوته شاعری است که فلسفه در اشعارش جایگاه بالایی در دنیا دارد. او کتابی به نام فاوست می‌نویسد که فقط ۶۰ سال از عمر خود را بر سر این کار گذاشته است. وقتی من این نمایشنامه سنگین را در کشورم اجرا می‌کنم در حقیقت آن را ایرانیزه کرده‌ام، چراکه به زبان فارسی و با نگاه ایرانی روی صحنه می‌رود. امروزه شاهدیم که بسیاری از نمایش‌ها با عنوان ملی نوشته و اجرا می‌شوند در صورتی که هیچ ارتباطی با مخاطب بر قرار نمی‌کنند.

این بازیگر تئا‌تر افزود: متوجه نمی‌شوم که چرا به خاطر اختلاف نظرهای خودمان باید تماشاگر را از دیدن آثار رنگارنگ و بزرگ جهان ادبیات نمایشی محروم کنیم و فقط بگوییم کار ایرانی و داستان‌های ایرانی را باید کار کنیم. اقتباس در دنیا ریشه دارد و حرف اول را می‌زند اما در ایران می‌بینیم این همه داستان‌های قشنگ می‌نویسند اما هنوز اقتباس جایگاهی ندارد.

این کارگردان تئا‌تر تصریح کرد: فرقی نمی‌کند که اقتباس در چه حوزه‌ای اتفاق بیفتد. اقتباس می‌تواند در هر ژانر و گونهٔ ادبی از رمانتیک تا حماسی را دربرگیرد. چرا که در هر حوزه و هر شرایطی اقتباس تاثیر‌گذار است. مثلا من در این زمینه چند کتاب خوب خوانده‌ام که یکی از آن‌ها «پایی که جا ماند» است که به شیوه خاطره‌نویسی نوشته شده و بسیار اثر درخشانی است و می‌تواند جای کار بسیاری داشته باشد. برای همین معتقدم که در ایران منابع ادبی بسیار خوبی برای اقتباس نمایشی در اختیار داریم که برای بر صحنه رفتن تنها نیاز به حمایت مسئولین و افراد وارد و آشنا به این حوزه دارد.

حمیدرضا نعیمی خاطر‌نشان کرد: حوزه هنری منابع ادبی بسیار خوبی در اختیار دارد و کتاب‌های ادبی قابل توجه‌ای منتشر کرده است. اما متاسفانه مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری تا‌کنون در زمینه اقتباس کار جدی صورت نداده است که البته با توجه به خبر تشکیل کارگروه اقتباس در این مرکز، امید آن می‌رود در آینده شاهد اتفاقات مثبتی در این زمینه باشیم.