پایگاه خبری تئاتر: «ژان-ژاک بنکس» با اولین فیلم خود «دیوا» در سال ۱۹۸۰ به شهرت رسید و در سال ۱۹۸۶ با فیلم :«بتی بلو» با بازی «ژان هوگ آنگلاد» و «باتریس دال» به شهرت بین المللی بیشتری دست یافت، فیلمی که نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم خارجی زبان از آکادمی اسکار و آکادمی فیلم بریتانیا بفتا نیز شد.
«بنکس» یکی از پیشگامان جنبش «cinéma du look» (سینما نگاه) فرانسوی بود که بعدها توسط سینماگرانی چون «لوک بسون» و «لئو کاراکس» نیز مورد استقبال قرار گرفت. در این نوع فیلمسازی که سبک بر محتوا غلبه دارد، تاکید سینماگر بر سبک بصری دقیق و جوانان بیگانه و به حاشیه رانده شده در دوره «فرانسوا میتران» است. موضوعاتی چون سرنوشت عشقی تلخ، افراد جوان دور از خانواده و دیدگاه تلخ نسبت به پلیس، در آثار این افراد دیده می‌شود.
این سینماگر فرانسوی نخستین بار با ساخت "یک هشدار بهداشت عمومی تلویزیونی" در مورد بیماری ایدز مطرح شد. اولین فیلم او، تریلر روان‌شناختی «دیوا» درباره پستچی جوانی که شیفته یک دیوای اپرا است، برنده چهار جایزه سزار (اسکار سینمای فرانسه) شد.
دومین فیلم او با عنوان «ماه در ناودان» با بازی «ژرارد دوپاردیو» و «نستاسیا کینسکی» با استقبال ضعیف منتقدان مواجه شد و در اولین نمایش خود در جشنواره کن در سال ۱۹۸۳ توسط تماشاگران هو شد.
پس از موفقیت فیلم «بتی بلو»، استودیوهای بزرگ هالیوود شروع به ارائه پیشنهادات زیادی به او کردند. او بعداها در این باره گفت: «تصمیم گرفتم از میدان مین عبور کنم... تا با شیطان شام بخورم» و در نتیجه فرصت‌های بزرگی را در دهه ۱۹۹۰ از جمله شانس کارگردانی فیلم‌هایی چون «انتقام‌جویان»، «رستاخیز بیگانه» و «نام گل سرخ» را رد کرد.
همچنان که «بنکس» به ساخت فیلم های مستند ادامه می داد، نوشتن را نیز آغاز کرد و اولین رمانش با عنوان «Toboggan» که موضوعی مشابه با فیلم موفق «بتی بلو» داشت را در سال ۲۰۲۰ منتشر کرد.
