پایگاه خبری تئاتر: روز گذشته در نشست رسانه‌ای فیلم دسته دختران، منیر قیدی، کارگردان فیلم در چند دقیقه پایانی از سوالات و انتقادات خوشش نیامد و لحن قهرآمیزی را برای پاسخ انتخاب کرد. منیر قیدی در پاسخ به این سوال که آیا فیلم پایان بندی بهتری نمی توانست داشته باشد گفت: اگر شما کار می کردید بهتر می شد. ما این قدر بلد بودیم.
از کارگردان درباره سرنوشت نقش نیکی کریمی در فیلم پرسیده شد که وی پاسخ داد: خیلی بد است اگر بخواهیم یک بار دیگر توضیح بدهیم.
از قیدی پرسیده شد که آیا ژانر شما به تکرار نمی‌افتد که وی یک کلمه‌ای جواب داد: خیر.
خانم کارگردان سوال بعدی را با سوال جواب داد. سوال بعدی این بود که آیا فلان موضوع فیلم در تعارض با رویکرد شما نیست؟ او گفت: شما مگر می دانید که موضع من چیست؟ شما از من بهتر می دانید؟ شما از کجا ذهن من را می دانید؟
قیدی همچنین به پرسشی درباره بودجه بیست میلیاردی فیلم پاسخ نداد.
وقتی قرار است کارگردانی با این لحن به سوالات پاسخ بگوید اساسا آمدنش به نشست چه ضرورتی دارد؟ آیا کارگردان تصور می‌کند خیلی بیشتر از دیگران می‌فهمد و این سوالات در سطح او نیست. در سینمای خودمان فیلمسازانی مثل اصغر فرهادی و مجید مجیدی را داریم که در گوشه و کنار جهان شناخته شده هستند. آنها تا به حال نشده که در جریان پرسش و پاسخ دچار غرور شوند و سوال‌شونده را مسخره کنند.
دیروز بخش زیادی از منتقدان فیلم دسته دختران را نپسندیدند. دلیل منطقی آنها این بود که فیلم کشش دراماتیک ندارد و شخصیت‌ها و قصه آن‌قدر جاندار نیستند که بتوانند یک حماسه را روایت کنند. کارگردان به عنوان کسی که با بودجه عمومی کشور و حمایت‌های دولتی فیلم ساخته باید از فیلمش دفاع کند. نه این‌که به گونه‌ای با افکار عمومی برخورد کند که معنایش این باشد من هر کاری دلم خواسته انجام داده‌ام و نظر شما برایم اهمیتی ندارد.
منبع: خبرگزاری ایرنا
