پایگاه خبری تئاتر: جریان میتو در تازهترین افشاگریهای خود، به نام یکی از کارگردانان و بازیگران شناخته شده تئاتر رسیده است. اگرچه اهالی تئاتر نام او را میدانند اما نگارنده این نوشتار نامی از او نمیبرد چرا که تا زمان روشن نشدن ماجرا به طور کامل و تا زمانی که حکمی صادر نشده باشد او متهم است نه محکوم. ناگفته اما پیداست که این ماجرا و این اتهام آنقدر تاسفآور است که هرگز و به هیچ وجه نمیتوان در توجیه آن حرفی زد.
در روایتهایی که درباره این کارگردان و بازیگر تئاتر منتشر شده بر خلاف روایتهایی که درباره دیگران صورت گرفته افرادی به عنوان نمایندگان یک صنف (خانه تئاتر) از ماجرا مطلع بودهاند و چنان که در روایتها آمده نه تنها با هنرمندان قربانی همدردی نکرده که آنها را متهم کردهاند به دروغگویی.
به گفته راویان بعد از شکایت آنها از آن کارگردان و بازیگر به خانه تئاتر، کمیتهای تشکیل و مسئول رسیدگی به حرفها و رنجهای آنها بوده که در نهایت حکم دو سال محرومیت از کارگردانی را برای آن کارگردان صادر کرده که هرگز به طور واقعی اجرا نشده است.
به باور این قلم اعضای آن کمیته در این رنجها و دردها نقش دارند، سکوت و بیتفاوتی در برابر ظلم و تعرض و آزار به دیگران، به ویژه وقتی در نقش داور و قاضی باشی، از حکم آن فرد متهم و محکوم بیشتر اگر نباشد کمتر نیست. چطور با خودتان کنار آمدید وقتی بغضها و اشکها و دردهای آنها را دیدید؟ شما که ادعای هنر و روشنفکری دارید چطور سکوت کردید و هیچ نگفتید؟ آنها به شما پناه آورده بودند، نه به شما در قامت شخصیت حقیقی که به شما در قامت شخصیت و نماینده صنف. در این چند روز بعد از روایت، نه خانه تئاتر و نه اعضای آن کمیته، این روایتها را تکذیب نکردند و سکوت مرگبار و تاسفآور تنها واکنش آنها بود.
باور کنید هر کجای دنیا بود با شما به عنوان شریک جرم برخورد میشد. باور کنید خانه تئاتر با همین دست فرمان روز به روز اعتبار خود را در میان هنرمندان تئاتر کاهش داده است. خانه تئاتر اگر میخواهد به عنوان یک صنف اعتبار داشته باشد لازم است بدون هیچ ملاحظهای موضوع را بررسی کند و به اتهامهای آن کارگردان و بازیگر به عنوان تعرض و ملاحظهکاری اعضای آن کمیته به عنوان قصور در وظیفه و همکاری با جرم رسیدگی کند.
منبع: -
نویسنده: سیدمحمد طباطبایی