پایگاه خبری تئاتر: : این چهارمین کار ارائه شده توسط “گویدو” است که چهار سال پیش مدیریت هنری تئاتر ناشنوایان را بعهده گرفت. وی در توضیح شیوه کار می گوید: “مثل تئاترهای دیگر است با این تفاوت که به زبان اشاره اجرا می شود. بغیر از آن، همه اصول تئاتر معمولی حفظ می شود.”
برای اجرای نمایش، دو نفر برای یک نقش در نظر گرفته می شود. اولی بر زبان اشاره تمرکز می کند و دومی حرف می زند. این نقش دوگانه، تلاش بیشتری از بازیگر می طلبد زیرا باید زبان اشاره، حرف و بازی همزمان با هم انجام شوند و این همزمانی، توجه و دقت بیشتری لازم دارد و باید با یکدیگر همخوانی داشته باشد.
در اجرای نمایشنامه «دکتر جکیل و مستر هاید» تعداد بازیگران ناشنوا و معمولی مساوی است. گویدو می گوید: “فکر می کنم یکی از چالشهای تئاتر ناشنوایان کارکردن با بازیگرانی است که حرف می زنند. باید کلام آنها را با علائم هماهنگ کرد و این کار سختی است و تمرین بیشتری می خواهد.”
روبرتو دو مایو، که سی سال سابقه بازیگری دارد و در گذشته با تئاتر ملی ناشنوایان کارکرده، معتقد است که زمینه کار برای بازیگران ناشنوا کاهش یافته است. وی می گوید: “خیلی سخت است. وضعیت قبلاً راحت تر بود. تعداد کمپانی های تئآتر برای ناشنوایان بیشتر بود. کاستن از بودجه هنری کار را برای همه سخت کرده ولی برای بازیگران ناشنوا خیلی بدتر است. پیدا کردن کار سخت شده است. من شانس دارم که توانستم این کار را پیدا کنم.”
