چارسو پرس: مهرزاد دانش در کانال شخصی خود نوشت: هر سال که از پوستر جشنواره‌های معتبر جهان، به‌ویژه جشنواره کن رونمایی می‌شود، از یک سو غرق در لذت از این همه سلیقه هنری و هوش اجتماعی می‌شوم و از سوی دیگر داغ دلم تازه می‌شود که چرا پس در جشنواره‌های داخلی خودمان هیچ خبری از این ذوق و خلاقیت نیست؛ مخصوصاً جشنواره فیلم فجر که هر بار در پوسترش با گل‌درشتی تمام، پر و بال و نوک آن سیمرغ غول‌آسا که یک طرفش نگاتیو سرگردان است و طرف دیگرش کوه و دریا و خورشید در هم پیچیده‌اند، به ته چشم و آخر حلق‌مان فرو می‌رود.
امسال طراحان پوستر جشنواره کن، لیونل آوینیون و استفان دو ویویس، که پوستر‌هایی از دوره‌های پیشین کن را هم طراحی کرده بودند (مثلاً دوره هفتاد و ششم که شامل تصویری از فیلم «تپش قلب» با شمایل کاترین دنوو بود)، سراغ تصویر معروفی از فیلم «راپسودی در ماه اوت» (آکیرا کوروساوا، ۱۹۹۱) رفته‌اند. این انتخاب هوشمندانه و نوع پردازشش چند نمود دارد: اول آن‌که ارجاع به فیلمی از یکی از سترگ‌ترین فیلم‌سازان تاریخ سینماست، دوم آن‌که با یادآوری فیلمی درباره قربانیان بمباران اتمی ناکازاکی، به موضوع مهم روز یعنی پیامد‌های فاجعه‌بار بمباران و موشکباران غیرنظامیان بی‌گناه در درگیری‌های جنگی می‌پردازد، سوم آن‌که دربردارنده فضای همدلی و همدردی در سپهر پرآرامش لاجوردی به عنوان یکی از بایسته‌های انسان معاصر است، چهارم آن‌که نشان جشنواره (نخل) در مرکز قاب نشسته و نگاه‌ها گویی خیره به آن است، پنجم آن‌که عنصر تماشا بر پهنه‌ای بزرگ را تداعی می‌کند و ششم هم چیدمان درست طرح و رنگ و نوشته را دارد.
پوستر جشنواره‌های سینمایی محل اعلان و تبلیغ نهاد‌های برگزارکننده و شعار‌های گل‌درشت‌شان نیست؛ آن‌سان در کشور ما رایج است. پوستر جشنواره، دعوت هنرمندانه مخاطب به مشارکت در تماشای گزیده‌هایی جدید از سینما در کنار توجه به زمینه‌های انسانی جهان پیرامون است.
شاید چه بسا با دقت و تأملی بیشتر بتوان نکات ظریف‌تری را در این طراحی تشخیص داد.
نویسنده: مهرزاد دانش
