فیلم "آنتیک" ساخته هادی نائیجی، یکی از آثار بحث‌برانگیز جشنواره فیلم فجر بود که با واکنش‌های تند و نقدهای منفی بسیاری از سوی منتقدان و تماشاگران روبرو شد. این فیلم کمدی، نه تنها نتوانست انتظارات را برآورده کند، بلکه به اثری سطحی و بی‌مایه تبدیل شد که هیچ حرفی برای گفتن نداشت.

چارسو پرس: "آنتیک" با داستانی کلیشه‌ای و پر از حفره‌های بی‌منطق، مخاطب را از همان ابتدا دلسرد می‌کند. فیلمنامه ضعیف و شخصیت‌پردازی سطحی، از جمله نقاط ضعف اصلی این اثر است. شوخی‌های بی‌مزه و موقعیت‌های کمیک تصنعی، نه تنها خنده‌ای بر لب نمی‌آورند، بلکه حس ناخوشایندی در تماشاگر ایجاد می‌کنند.


بازیگران فیلم نیز نتوانسته‌اند انتظارات را برآورده کنند. پژمان جمشیدی، که به عنوان بازیگر نقش اصلی در "آنتیک" حضور دارد، در نقشی کلیشه‌ای و تکراری ظاهر شده است. سایر بازیگران نیز نتوانسته‌اند از پتانسیل خود به درستی استفاده کنند و بازی‌هایشان بیشتر به تقلیدهای ناشیانه از نقش‌های کمدی دیگر شبیه است.

نقد فیلم‌های جشنواره فجر

کارگردانی فیلم نیز چنگی به دل نمی‌زند. هادی نائیجی، که سابقه ساخت فیلم‌های جدی‌تر را در کارنامه خود دارد، در "آنتیک" نتوانسته است ژانر کمدی را به درستی درک کند و فیلمی بی‌رمق و بی‌هویت را به مخاطب ارائه داده است. ریتم کند فیلم و عدم انسجام در روایت داستان، از دیگر مشکلات این اثر است.

در مجموع، "آنتیک" فیلمی ضعیف و ناامیدکننده است که هیچ نکته مثبتی برای ارائه ندارد. این فیلم، نه تنها نمی‌تواند مخاطب را بخنداند، بلکه به شعور او نیز توهین می‌کند. "آنتیک" نمونه‌ای بارز از فیلم‌های کمدی سطحی و بی‌مایه‌ای است که تنها به گیشه فکر می‌کنند و هیچ ارزشی برای مخاطب قائل نیستند.



نویسنده: خسرو خالقی