نگاهی به فیلم «صبحانه با زرافه‌ها»؛ فانتزی‌های سورئال و کمدی‌های پیچیده از جنس سروش صحت

چارسو پرس: فیلمساز در این اثر تلاش کرده تا همانند ساخته‌های قبلی‌اش از طنز و فانتزی برای نقد و بررسی روابط انسانی و هویت‌های فردی استفاده کند.

اگرچه این فیلم به‌ طور کلی از جنس طنز است، اما بسیاری از ویژگی‌های آن به‌ ویژه از لحاظ ساختاری و مفهومی، کمی متفاوت از دیگر کمدی‌های رایج سینمای ایران است.

«صبحانه با زرافه‌ها» از همان ابتدا با فضایی فانتزی و سورئال خود مخاطب را وارد دنیایی خاص و اغلب گیج‌ کننده می‌کند.

سروش صحت در این اثر با استفاده از ارجاعات و کنایه‌های متعدد و ترکیب آنها با طنزهای زیرپوستی، فضایی ایجاد می‌کند که ممکن است برای بعضی از مخاطبان به شدت جذاب و برای عده‌ای دیگر کاملا غیرقابل‌ فهم باشد.

در واقع، صحت در این فیلم بدون هیچگونه تعارفی از کمدی و شوخی‌های مرسوم در فیلم‌های کمدی ایرانی استفاده می‌کند و آن را به نوعی به یک ویژگی شاخص بدل می‌کند.

فیلم با حضور بازیگران مطرحی چون بهرام رادان، پژمان جمشیدی، هوتن شکیبا، بیژن بنفشه‌خواه و هادی حجازی‌فر، توانسته است چهره‌های شناخته‌شده سینما و تلویزیون را به خوبی در کنار هم جمع کند.

بهرام رادان که پس از سال‌ها دوباره به دنیای کمدی وارد شده است، نقش متفاوتی از آنچه پیش‌تر از او دیده‌ایم را ایفا می‌کند.

پژمان جمشیدی که سابقه خوبی در کمدی داشته، به نظر می‌رسد همچنان یکی از بازیگران مورد اعتماد سروش صحت باشد. حضور او در کنار هوتن شکیبا که در نقش‌های کمدی خود در سریال‌هایی چون «لیسانسه‌ها» شناخته شده است، بار دیگر این احتمال را تقویت می‌کند صحت روی توانایی‌های آنها در ایجاد لحظات طنز حساب کرده است.

بیژن بنفشه‌خواه که در سال‌های اخیر در انتخاب‌های متفاوت و درخشانی حضور داشته، این بار نیز با بازی در «صبحانه با زرافه‌ها» نشان می‌دهد توانسته به بلوغ بازیگری برسد و به‌ خوبی در فضای طنز و فانتزی این فیلم حضور پیدا کند.

هادی حجازی‌فر هم که قبلا در پروژه‌های کمدی تجربه داشته، حالا در یک نقش متفاوت می‌تواند یکی از نکات قوت فیلم باشد.

یکی از نکات مهم «صبحانه با زرافه‌ها» این است که فیلم بیشتر بر پایه فانتزی و ابزوردیسم یا پوچ‌انگاری استوار است و کمتر به دنبال ساختارهای معمول درام یا کمدی‌های رایج می‌رود.

فیلم به نوعی خود را از دنیای رئالیسم دور کرده و به‌ سمت فضایی سورئال حرکت می‌کند. این ویژگی، همانطور که در نقدهای مختلف مطرح شده، می‌تواند برای برخی از مخاطبان به شدت جذاب و برای برخی دیگر به خصوص آن دسته که به سینمای جریان ‌ساز و قابل‌ فهم‌تر علاقه دارند، گنگ و غیرقابل‌ قبول باشد.

با این حال، سروش صحت که با ساخت سریال‌هایی چون «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» و «جهان با من برقص» بیشتر از قبل شناخته شده است، به‌ خوبی توانسته از این سبک برای انتقال مفاهیم انسانی، روانشناسی شخصیت‌ها و تضادهای اجتماعی استفاده کند. این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیست و بسیاری از ارجاعات موجود در آن به نوعی به نگاه اجتماعی و فردی کارگردان به جهان اطرافش اشاره دارند.

«صبحانه با زرافه‌ها» فیلمی است که به‌ شدت وابسته به شخصیت کارگردان خود، سروش صحت است و نیاز به پیش‌ زمینه‌ای از آثار او دارد تا مخاطب بتواند با آن ارتباط برقرار کند.

برای کسانی که به سینمای فانتزی، ابزورد و سورئال علاقه دارند و با جهان ذهنی صحت آشنایی دارند، این فیلم می‌تواند تجربه‌ای متفاوت و جالب باشد. اما برای دیگر مخاطبان، این اثر ممکن است کمی گیج‌ کننده و حتی بی‌محتوا به نظر برسد.

در نهایت، این فیلم همانطور که در میان منتقدان و تماشاگران مختلف واکنش‌های متفاوتی داشته است، می‌تواند برای برخی جذاب و برای برخی دیگر کاملا ناکام باشد.