نوید محمودی که خود سال‌ها در فیلم‌هایش به مشکلات و مهاجرت مردم افغانستان پرداخته است، درباره فیلم سینمایی«حوا مریم عایشه» نوشت:«مهمترین مشخصه فیلم «حوا مریم عایشه» این بود که قصه آدم‌هایی را بازگو می کند که زندگی‌شان تحت تاثیر جنگ است. یعنی هر سه زنی که در فیلم روایت زندگی‌شان را می‌بینیم آدم‌هایی هستند که قربانی جنگ شده‌اند و هر بلایی که سر آنها و عشق شان آمده است به دلیل جنگ بیش از 4 دهه در افغانستان است.»

در تاریخ ۹۲ ساله‌ی اسکار؛ تنها پنج سینماگر زن برای بخش‌های مهم نامزد شده‌اند.

آیا هر کسی که با رویه و روش ما موافق نباشد اجازه داریم هر حرفی در مورد او بزنیم و هر تهمتی را به او و خانواده‌اش روا داریم؟ مرز این حرفها به لحاظ عرفی، شرعی و اخلاقی تا کجاست؟

بازگشت او پس از 14 سال دوری به عرصه سینما در حدی بود که می‌توان گفت فیلم «هم نفس» ساخته 1382 و حضور پیشین فخیم زاده در مقام کارگردان سینما، به مراتب قوی‌تر از این بود و اثر تازه این کارگردان در بهترین برآورد یک تله فیلم خوب است که ارزش‌های نمایشی برای اکران عمومی روی پرده بزرگ سینما ندارد.

«فانوس دریایی» فیلمی پرکشش است که در جهان داستانی خود ترکیبی از ترس، دلهره و تعلیق، سوررئالیسم و اگزیستانسیالیسم، افسانه پری‌دریایی و ادبیات دریانوردان کهن، نماد و استعاره، خودآگاه و ناخودآگاه انسانی دارد و تا جایی پیش می‌رود که خط بین واقعیت و شیدایی تار می‌شود.

بايد پذيرفت که دامن‌زدن به خودسانسوري و تکثير آن به اين شکل، به راحتي مي‌تواند جايگاه «سينماگر دانا» و همچنين «منتقد سينمايي متفکر» را تقليل دهد و برخلاف تصورشان، لباس «دستگاه نظارتي» را به قامت ايشان نيز بپوشاند.

«درباره الی…» چهارمین فیلم فرهادی در جایگاه کارگردانی سینما بود و متفاوت با «رقص در غبار» و «شهر زیبا» و «چهارشنبه‌سوری»؛ گرچه درون‌مایه‌های فیلم‌های قبلی را هم می‌شد در این فیلم جست‌وجو کرد، اما حاصلِ کار، نوعی بازگشت بود به تجربه‌ تلویزیونی او در «داستان یک شهر»؛ آدم‌های عادی و باورپذیر با انگیزه‌های عادی که در شرایط غافل‌گیرکننده به چیزی ورای خود بدل می‌شدند.

نورالله عزیزمحمدی- مشهورترین قاضی جنایی ایران- در طول ۴۵ سال قضاوت خود قریب به ۴۵۰۰ پرونده قتل را بررسی کرده و حدود ۴۰۰۰ نفر را به اعدام یا قصاص محکوم کرده است. این پیرنگ اصلی مستند «قاضی و مرگ» به کارگردانی حسن خادمی است.

آرمین ایثاریان پس از کارگردانی چندین مستند و برنامه تلویزیونی برای ساختن اولین مستند بلند خود، سراغ موضوع جذابی رفته است. «اسرار دریاچه» مجموعه باستانی تخت سلیمان را که گفته می‌شود زادگاه زرتشت بوده، با قدمتی بیش از سه هزار سال و با عجایب پُررمزورازش به تصویر می‌کشد.

زاون اصفهان را بسیار دوست داشت و نکته حیرت‌انگیز در این میان تطابق بی‌نظیر فرهنگی زاون با محیطی است که به شکل مرسوم می‌توانست بین او و عشقش به اصفهان فاصله بیندازد، اما نه‌تنها این‌گونه نشد، که حتی او مانند بسیاری دیگر از ارامنه سینمای ایران خدمات فوق‌العاده‌ای به سینما، فرهنگ و سرزمینی که بسیار دوستش داشت، انجام داد؛ کاری که انگار برایش آفریده شده بود.

سام مندس به‌خاطر ساخت فیلم1917 در هفتادوهفتمین دوره مراسم گلدن‌گلوب جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردان را از آن خود کرد. به‌خاطر این موفقیت غیرقابل پیش‌بینی می‌توان اینگونه ارزیابی کرد که مندس امروز سالن‌های سینما را در اختیار گرفته است.

ساخته اخير رابرت اگرز كه در ميان نمرات جذاب سايت‌هاي ريز و درشت نقد، يك نفر زير همه ‌چيز مي‌زند. همان يك نمره قرمز رنگ كافي است همه اذهان حساس شوند. چرا؟ چرا داستان ساده توماس ويك و افريم وينزلو نتوانسته نگاه يك منتقد را جذب كند؟

با اينكه در «جاندار»، تعليق و هيجان و گره‌افكني به موقع رخ مي‌دهد و در ادامه قصه به اوج بلاتكليفي و چالش مي‌رسد، اما در پايان، برآيند همكاري و همفكري دو نفره كارگردانان فيلم است كه در آخرين پلان، ناباورانه ما را با يك پرسش بي‌پاسخ و تصويري از راهروي زندان رها مي‌كند.

«داستان ازدواج» بامباك را اغلب با فيلم‌هايي همچون «صحنه‌هايي از يك ازدواج» (اينگمار برگمان، ۱۹۷۳) «كريمر عليه كريمر» (رابرت بنتون، ۱۹۷۹) يا برخي از آثار وودي آلن مقايسه كرده‌اند. چنين مقايسه‌هايي با آنكه نادرست نيست ولي همچنان مبتني بر وجوه مشابه اوليه و ظاهري اين فيلم‌هاست.

نرگس آبيار و تيمش اين امكان را به هر لحاظ داشتند كه نگاه امنيتي را كمي تلطيف كنند؛ چه در جامعه چه در حاكميت اما متاسفانه فرصت‌سوزي كردند.

«جان‌دار» خوب شروع مي‌شود و براي حادثه ويرانگر زمينه‌سازي مي‌كند، اجراي صحنه‌هاي درگيري خانوادگي نفسگير است و با يك ضربهبه پايان مي‌رسد.

جوكر تاد فليپس بيش از هر جوكر ديگري در دل رسانه است و بيش از همه آنها، رسانه را بازتاب مي‌دهد. گويي جوكر واقعي رسانه‌ها هستند؛ رسانه‌هايي كه جوكر مي‌آفرينند.

فیلم سینمایی «جوکر» محصول سال ۲۰۱۹ آمریکاست؛ اثری قابل بحث و مهم که تاد فیلیپس آن را کارگردانی کرده و دیدن این فیلم برای افراد زیر ۱۷ سال منع و حداقل دیدن آن به همراه والدینشان توصیه شده است.

مروری کوتاه بر حضور فیلمسازان جوان در دوره‌های اخیر جشنواره فیلم فجر نشان از آن دارد که استعدادهای نوظهور پشتوانه اصلی سینمای ایران در سال‌های اخیر بوده‌اند.

«اول باید شرایط برای فروش فیلم مستند مهیا شود و مستند تبدیل به کالایی صاحب ارزش اقتصادی شود پس از آن کارگردان و تهیه کننده و سرمایه گذار هریک بر مبنای قانون حقوق خود را مطالبه کنند.»