فیلم The Brutalist ساخته‌ی بردی کوربت با الهام از معماران واقعی قرن بیستم، روایتی تخیلی اما تأثیرگذار از مهاجرت، هولوکاست و هنر در آمریکا است. در این مطلب بررسی می‌کنیم که آیا لازلو توث شخصیت واقعی است یا نه، و این فیلم چه جایگاهی در سینمای جهان دارد.

چارسو پرس: آیا فیلم The Brutalist بر اساس داستان واقعی ساخته شده است؟ چارسو پرس به بررسی ریشه‌های تاریخی شخصیت لازلو توث و واکنش معماران و تاریخ‌نگاران به این فیلم تحسین‌شده‌ی سینمای جهان می‌پردازد.


فیلم «The Brutalist» ساخته‌ی بردی کوربت، یکی از برجسته‌ترین آثار سینمایی سال ۲۰۲۴ تاکنون شناخته شده است؛ یک درام تاریخی ۳.۵ ساعته که نگاه منتقدان را به خود خیره کرده و با دریافت ۱۰ نامزدی اسکار و کسب سه جایزه برای بهترین موسیقی، فیلم‌برداری و بازی درخشان آدرین برودی، جایگاه ویژه‌ای در سینمای جهان پیدا کرده است.

در این فیلم، برودی در نقش لازلو توث، معمار یهودی مجارستانی که پس از نجات از هولوکاست به آمریکا مهاجرت می‌کند، هنرنمایی می‌کند. واقع‌گرایی چشمگیر در اجرا و دقت در طراحی صحنه باعث شده بسیاری از تماشاگران تصور کنند که «The Brutalist» بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. حتی در اکران‌های نسخه ۷۰میلی‌متری فیلم، بروشورهایی بیوگرافی‌گونه درباره آثار لازلو توث توزیع شد که این حس واقع‌گرایانه را تشدید می‌کرد.

اما حقیقت این است که فیلم «The Brutalist» اثری کاملاً تخیلی است. گرچه کوربت و نویسنده همکارش مونا فستوُلد از شخصیت‌ها و وقایع واقعی متعددی الهام گرفته‌اند، اما شخصیت توث حاصل تلفیق معماران برجسته‌ای همچون مارسل بروئر، لازلو موهولی‌ناگی، پل رودولف، میس ون در روهه و لویی کان است؛ هیچ‌کدام به‌تنهایی منبع کامل الهام نبوده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان

واقعیت یا خیال؟ لازلو توث وجود خارجی نداشت
براساس گزارش چارسو پرس، شخصیت اصلی فیلم یعنی «لازلو توث» معمار برجسته‌ای نیست که واقعاً وجود داشته باشد. او ترکیبی هوشمندانه از چند چهره مطرح معماری مدرن قرن بیستم است. بری‌دی کوربت در مصاحبه‌ای تأکید کرده که یکی از منابع الهام اصلی‌اش کتاب «مارسل بروئر و کمیته‌ای از دوازده نفر برای طراحی یک کلیسا» بوده است. هرچند در واقعیت، تمامی این معماران پیش از جنگ جهانی دوم به آمریکا مهاجرت کرده بودند، اما شخصیت توث در فیلم پس از جنگ و با پشت‌سر گذاشتن اردوگاه‌های کار اجباری به آمریکا می‌رسد.

جودی بکر، طراح صحنه فیلم، برای طراحی پروژه‌های توث از آثار هنرمندان و معمارانی که قربانی هولوکاست شده بودند الهام گرفت. مونا فستوُلد نیز اعلام کرده: «ما تلاش کردیم با احترام، به‌نوعی به آنان ادای دین کنیم.»


واکنش معماران به «The Brutalist»
فیلم «The Brutalist» بازخوردهای متفاوتی از سوی جامعه معماری دریافت کرده است. برخی معماران به نمایش کلیشه‌ای «نابغه تنها» در شخصیت توث اعتراض کرده‌اند و معتقدند این تصویر نادیده‌گرفتن جنبه مشارکتی معماری است. اپیلوگ فیلم نیز که در دوسالانه معماری ونیز سال ۱۹۸۰ می‌گذرد، از نظر تاریخی چندان دقیق توصیف نشده و در تضاد با فضای سرد نسبت به معماری بروتالیستی در آن دوره است.


دیدگاه تاریخ‌نگاران درباره فیلم
در سوی دیگر، تاریخ‌نگاران دید مثبتی به فیلم داشته‌اند. آنان تأکید می‌کنند که فیلم بیش از آنکه درباره معماری باشد، از آن به‌عنوان بستری برای پرداختن به مضامینی چون رؤیای آمریکایی، مهاجرت، یهودستیزی و تقابل هنر با سرمایه‌داری استفاده می‌کند.

مایکل برکویتز، استاد تاریخ یهود در گفت‌وگو با BBC اظهار داشته که «The Brutalist» از نظر تاریخی، از بسیاری از مستندهای واقعی نیز دقیق‌تر است. آدرین برودی نیز گفته که تجربه شخصی خانواده‌اش در مهاجرت از مجارستان پس از جنگ جهانی دوم، به او در ایفای این نقش کمک شایانی کرده است.

فیلم «The Brutalist» بی‌شک یکی از مهم‌ترین آثار سال در حوزه سینمای جهان است و چارسو پرس، تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌های مربوط به این فیلم و سایر تولیدات سینمایی برجسته را پیگیری خواهد کرد.

منبع: looper


نویسنده: نسرین پورمند