چارسو پرس: ممکن است رأی‌دهندگان اسکار بالاخره مجبور شوند تکالیف خود را انجام دهند. آکادمی علوم و هنرهای سینمایی (AMPAS) قانون جدیدی وضع کرده که بر اساس آن، اعضا تنها در صورتی مجاز به رأی دادن در یک شاخه هستند که تمامی فیلم‌های نامزدشده در آن شاخه را دیده باشند و در فرم‌هایی مشخص کنند چه زمانی و کجا این فیلم‌ها را تماشا کرده‌اند.
این قانون در واقع واکنشی مستقیم به مواردی مانند فیلم پرحاشیه «بروتالیست» (The Brutalist) محصول A24 است؛ فیلمی ۲۱۵ دقیقه‌ای که با وجود دریافت ۱۰ نامزدی و ۳ جایزه، بسیاری از اعضای آکادمی اعتراف کردند یا اصلاً آن را شروع نکرده‌اند یا در حین انجام کارهای دیگر آن را «در پس‌زمینه» پخش کرده‌اند.
یکی از تهیه‌کنندگان می‌گوید: «این قانون خیلی وقت پیش باید تصویب می‌شد؛ خیلی خیلی دیر شده بود!» با این حال، برخی از اعضای آکادمی نگران‌اند که این اجبار فقط باعث روش‌های جدیدی برای دور زدن سیستم شود، نه افزایش کیفیت رأی‌گیری.
منابع داخلی آکادمی می‌گویند بازخوردها از سوی اعضا عمدتاً مثبت بوده و بسیاری سال‌هاست چنین تغییری را درخواست کرده بودند. پیش‌تر، دیدن همه آثار توصیه می‌شد اما الزامی نبود. بسیاری از رأی‌دهندگان به شهرت فیلم‌ها، تبلیغات رسانه‌ای یا نظر اطرافیان اتکا می‌کردند.
یکی از مدیران باسابقه‌ی شاخه بازاریابی به یاد می‌آورد که در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی، رئیسش به او برگه‌ی رأی سفید می‌داد و می‌گفت: «تو بیشتر از من فیلم دیدی، اینو پر کن!» چنین رفتارهایی در عصر آنالوگ رایج بود؛ دورانی که برگه‌های رأی پستی بودند و گاه توسط دستیاران یا حتی فرزندان رأی‌دهندگان پر می‌شد.
اما از سال ۲۰۲۰، با معرفی پلتفرم دیجیتال آکادمی با امنیت بالا و احراز هویت دومرحله‌ای، برخی از این روزنه‌ها بسته شد. با این حال، روش‌های جدیدی برای تقلب پیدا شده‌اند: بعضی اعضا فقط فیلم را در اپ آکادمی اجرا می‌کنند، صدا را قطع کرده یا تب مرورگر را عوض می‌کنند تا سیستم ثبت کند که فیلم دیده شده است.
یکی از اعضا حتی اذعان می‌کند که قبل از رفتن سر کار، فیلم را پخش کرده و از خانه خارج شده است.
در کنار این رفتارها، واقعیت این است که رأی‌ها اغلب تحت تأثیر روابط کاری هستند. یکی از مدیران با خنده می‌گوید: «فکر می‌کنی علیه پروژه خودم رأی می‌دم؟ معلومه که به فیلم‌های خودم رأی می‌دم!»
این نخستین بار نیست که آکادمی تلاش می‌کند رأی‌دهندگان را به تماشای واقعی فیلم‌ها تشویق کند. در شاخه فیلم بین‌المللی نیز اعضا باید حداقل یک مجموعه فیلم تعیین‌شده را برای رأی‌دهی ببینند؛ قانونی که البته خودش هم روزنه‌هایی مانند تماشای با سرعت بالا یا پخش فیلم حین ورزش دارد.
بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان
با این حال، هیچ جریمه‌ای برای پر کردن نادرست فرم‌ها در نظر گرفته نشده و این سیستم همچنان بر «اعتماد» بنا شده است. برخی نگران‌اند رأی‌دهندگانی که خارج از پلتفرم آکادمی فیلم می‌بینند، فراموش کنند فرم مربوط را تکمیل کنند.
هدف دیگر این قانون، جلوگیری از سلطه کامل یک فیلم بر مراسم است. بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱، فیلم‌ها اغلب بیش از ۴ اسکار نمی‌بردند، اما در سال‌های اخیر این توازن برهم خورده: فیلم «همه‌چیز همه‌جا به‌یک‌باره» ۷ جایزه گرفت و پس از آن «اوپنهایمر» نیز همین تعداد جایزه برد.
از سوی دیگر، فیلم‌هایی که تنها در یک شاخه نامزد هستند، حالا ممکن است شانس بیشتری برای پیروزی داشته باشند؛ چراکه تنها اعضایی که واقعاً همه نامزدها را تماشا کرده‌اند، مجاز به رأی دادن خواهند بود. نمونه‌اش فیلم «ماریا» در سال گذشته که فقط در شاخه فیلم‌برداری نامزد شد و کمتر دیده شد، اما اگر قانون جدید اجرا می‌شد، شاید با توجه به برنده شدن در انجمن فیلم‌برداران، رقیب جدی‌تری بود.
به گفته تحلیل‌گران، این قانون همچنین می‌تواند کمپانی‌ها را ترغیب کند تا حتی فیلم‌های رقبا را به رأی‌دهندگان معرفی و برای تماشای همه گزینه‌ها تلاش کنند، چراکه هر رأی اکنون اهمیتی دوچندان دارد.
با وجود همه این حرف‌ها، برخی اعضای باسابقه معتقدند میزان تقلب واقعی بسیار ناچیز است. اسکات شوومن، مدیر فیلم AMC Networks می‌گوید: «من به جشنواره‌هایی مثل کن، تلیوراید و تورنتو می‌رم و بعد با شروع فصل اسکار، در اپ آکادمی مشخص می‌شه چی رو باید دید. ما مسئولیت داریم و اینکه آکادمی مجبور شده اینو بنویسه، خودش تلنگر بزرگیه.»
با ورود رشته‌هایی مثل بهترین طراحی صحنه و بدل‌کاری و همچنین فیلم‌هایی متنوع در پیش، آکادمی امیدوار است این قانون جدید اعتبار نهاد صد ساله‌اش را حفظ کند.
در پایان، یکی از اعضای شاخه اجرایی صریح‌تر می‌گوید:
«کل این سیستم روی اعتماد بنا شده. و اعتماد توی هالیوود؟ چرند محض!»
منبع: ورایتی
نویسنده: نسرین پورمند
.gif)
