چارسو پرس: گری اولدمن، بازیگر نامدار بریتانیایی، پس از ۴۶ سال دوباره به همان جایی بازگشت که نخستینبار روی صحنه رفت: تئاتر رویال یورک. او اینبار با اجرای نمایش تکنفرهای از ساموئل بکت با نام «آخرین نوار کرپ» حضوری متفاوت را رقم زد.
از مردودشدن در آکادمی تا فتح اسکار
اولدمن امروز، فرسنگها با جوانی که زمانی به او گفته بودند بازیگری را رها کند، فاصله دارد. با پشتکار و استعدادی بینظیر، در چهار دهه گذشته به یکی از چهرههای بزرگ سینمای جهان تبدیل شد. او جوایز بزرگی چون اسکار، سه بفتا و یک گلدنگلوب را در کارنامه دارد.
جکسون لمب؛ تصویری از ضدقهرمانی مدرن
در سالهای اخیر، نقشآفرینیاش بهعنوان جکسون لمب در سریال «اسبهای آرام» بار دیگر تواناییهای منحصربهفرد او را به رخ کشیده است. لمب شخصیتی تلخ، خشن و پیچیده است؛ درست همانگونه نقشهایی که اولدمن در طول حرفهاش بارها با مهارت ایفا کرده است.
ریشهها و آغاز راه
گری اولدمن در ۱۹۵۸ در محلهای کارگری در لندن به دنیا آمد. پدرش در کودکی او را ترک کرد و او برای تأمین مخارج زندگی، شغلهای مختلفی از جمله کفشفروشی و کارگری را تجربه کرد. او پس از رد شدن از آکادمی سلطنتی، تحصیل در کالج رز بروفورد را آغاز کرد و بهتدریج وارد دنیای تئاتر حرفهای شد.
بیشتر بخوانید: مطالب مربوط به تئاتر ایران
صعود به قلههای سینما
نخستین موفقیت سینماییاش در «سید و نانسی» رقم خورد؛ نقشی که بهخاطر آن وزن زیادی کم کرد و تا مرز بستریشدن در بیمارستان رفت. پس از آن با فیلمهایی چون «دار و دسته»، «JFK» و «دراکولا»، بهسرعت جایگاه خود را در هالیوود تثبیت کرد. حضورهای درخشانش در نقشهای منفی، از او تصویری متفاوت در سینما ساخت.
از سیریوس بلک تا وینستون چرچیل
نقشآفرینی در فیلمهایی مانند «هری پاتر» و سهگانه «بتمن»، محبوبیتی جهانی برای او به همراه آورد. در نهایت، بازی فوقالعادهاش در نقش وینستون چرچیل در فیلم «تاریکترین ساعت»، اسکار بهترین بازیگر مرد را برایش به ارمغان آورد. گفته میشود تنها گریم این نقش بیش از ۲۰۰ ساعت زمان برد.
گفتوگو با گذشته؛ تئاتر بهمثابه آینه زندگی
اکنون، با اجرای «آخرین نوار کرپ»، اولدمن بار دیگر گذشتهاش را مرور میکند. او، مانند شخصیت نمایش، هر شب با نسخه جوانتر خود مواجه میشود. شاید دوران بازنشستگی نزدیک باشد، اما آنطور که پیداست، ستاره اولدمن هنوز خاموش نشده است.