اگر به سینمای اجتماعی و مستقل علاقه‌مندید، فیلم «آسمان وعده‌ها» به کارگردانی اریژ سهیری شما را شگفت‌زده خواهد کرد. این فیلم تونسی، نگاهی انسانی به وضعیت مهاجران در تونس دارد و با روایتی گرم و تأمل‌برانگیز، سه زن از ساحل عاج را به تصویر می‌کشد که در دل سختی‌ها به دنبال امید و آینده‌ای بهتر هستند.

چارسو پرس: در دنیای امروز، مهاجرت دیگر تنها یک تصمیم شخصی یا اقتصادی نیست؛ بلکه تبدیل به مسئله‌ای جهانی با ابعاد اجتماعی، فرهنگی و انسانی شده است. بسیاری از مهاجران، به‌ویژه از مناطق جنوب صحرای آفریقا، در تلاش برای ساختن آینده‌ای بهتر، به کشورهای شمال آفریقا پناه می‌آورند؛ جایی که اغلب با تبعیض، بی‌ثباتی و بحران هویت مواجه می‌شوند.


در این میان، سینمای اریژ سهیری موفق شده با نگاهی بومی و ژرف، روایت‌هایی انسانی و باورپذیر از این پدیده جهانی ارائه دهد. فیلم جدید او با نام «آسمان وعده‌ها» اثری است که از سطح گزارش اجتماعی فراتر می‌رود و به دل رنج‌ها، امیدها و پیوندهای انسانی می‌زند.

نگاهی انسانی به مهاجران در تونس

«فیلم آسمان وعده‌ها» (Promised Sky) ساخته‌ی اریژ سهیری، یکی از مهم‌ترین آثار سینمای مستقل تونس در سال‌های اخیر است. این فیلم که در بخش «نگاه ویژه» جشنواره کن به نمایش درآمد، روایتگر زندگی سه زن مهاجر از ساحل عاج است که در تونس، میان بی‌هویتی قانونی و تبعیض نژادی، برای داشتن زندگی‌ای بهتر تلاش می‌کنند.


سهیری که پیش‌تر با فیلم «زیر درختان انجیر» در دل سینمای اجتماعی تونس درخشیده بود، این‌بار نیز با نگاهی زن‌محور و حساس، به وضعیت مهاجران آفریقایی در شمال آفریقا پرداخته است. همکاری او با فیلمنامه‌نویسانی همچون آنا سی‌ینیک و مالیکا لواتی باعث شده روایت فیلم عمق بیشتری پیدا کند.



زنان مهاجر، امیدهای گمشدهسه زن – ماری، جولی و نانی – هرکدام با پیشینه‌ای متفاوت، در خانه‌ای اشتراکی زندگی می‌کنند. خانه‌ای که برای آن‌ها نه‌فقط سرپناه، بلکه خانواده و جامعه‌ای کوچک است. کنزا، دختربچه‌ای نجات‌یافته از غرق‌شدگی در دریا، نقطه‌ی اتصال آن‌هاست؛ کودک بی‌سرپرستی که آینده‌اش در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

ماری، که یک کشیش سابق است و ده سال در تونس زندگی کرده، بیشترین ثبات را دارد. اما حتی او هم در برابر فضای ضد مهاجری موجود در تونس مصون نیست. نانی، که هنوز اقامت ندارد، با اراده‌ای ستودنی برای زنده ماندن می‌جنگد. او می‌گوید: «من نیامده‌ام که برگردم؛ آمده‌ام جلو بروم.»

سینمای اریژ سهیری؛ واقع‌گرایی در قالبی شاعرانه

تصویربرداری فریدا مرزوک، فضای بصری فیلم را به ترکیبی زیبا از نور و حقیقت تبدیل کرده است. اگرچه نماها زیبا هستند، اما واقعیت مهاجران در تونس تلخ و گاه بی‌رحم است. از شایعات نژادپرستانه تا رفتارهای خشن پلیس، همه چیز در برابر آن‌هاست.


اما در همین فضای سخت، مهر، دوستی و پیوند انسانی به عنصر نجات‌بخش تبدیل می‌شود. «فیلم آسمان وعده‌ها» دقیقاً همین نقطه را هدف گرفته؛ جایی که انسانیت در دل بحران زنده می‌ماند.


بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان


نانی؛ چهره‌ای جدید و ماندگار

در میان بازیگران، دِبورا کریستل لوب نانی در نقش نانی درخششی چشمگیر دارد. بازی او چنان طبیعی و عاطفی است که به‌راحتی در ذهن بیننده باقی می‌ماند. نانی نماینده‌ی تمام زنانی است که ناچارند فرزندان خود را ترک کنند تا شاید روزی بتوانند آینده‌ای بهتر برایشان بسازند.


«فیلم آسمان وعده‌ها» نه‌فقط تصویری از مهاجرت، بلکه بیانیه‌ای صمیمانه درباره انسان بودن است. در جهانی که اخبار مربوط به مهاجران اغلب با عدد و آمار و حاشیه‌های سیاسی گره خورده، سهیری نگاهی انسانی، زنانه و پر از مهر را جایگزین کرده است.


این فیلم، بیننده را به هم‌دلی با زنانی دعوت می‌کند که با وجود تمام موانع، عشق، کرامت و پایداری خود را از دست نمی‌دهند. اگر به دنبال اثری هستید که فراتر از قصه‌گویی صرف، دل شما را لمس کند، «آسمان وعده‌ها» همان فیلمی است که نباید از دست بدهید.


منبع: screendaily
نویسنده: نسرین پورمند