چارسو پرس در دنیایی که فیلم‌های اکشن و زندگی لاکچری چهره‌های آسیایی بر پرده سینما خودنمایی می‌کنند، کمتر کسی به سراغ قصه‌هایی می‌رود که ریشه در واقعیت تلخ زندگی دارند. «Rosemead» یکی از همین آثار نادر است. فیلمی بر اساس داستانی واقعی که برای لوسی لیو، بازیگر نام‌آشنای آسیایی-آمریکایی، نه فقط یک نقش‌آفرینی ساده، بلکه سفری عمیق و دردناک بود. فیلمی که بیش از هفت سال از عمر او را به خود اختصاص داد و اکنون در جشنواره فیلم تریبکا ۲۰۲۴ رونمایی شده است.
یک سفر هفت ساله، از ایده تا پرده سینما
لوسی لیو، که بیشتر با نقش‌های قدرتمند، کاریزماتیک و اکشن شناخته می‌شود، این‌بار با «Rosemead» چهره‌ای کاملاً متفاوت از خود نشان داده است. او در این فیلم نقش «آیرین»، مادری مبتلا به سرطان را بازی می‌کند که باید هم‌زمان با بیماری خود، با واقعیت تلخ بیماری روانی فرزند نوجوانش «جو» نیز کنار بیاید.این داستان بر اساس مقاله‌ای از لس‌آنجلس تایمز به قلم فرانک شیونگ در سال ۲۰۱۷ نوشته شده و علی‌رغم اینکه نامش برگرفته از منطقه «رزمد» در کالیفرنیاست، بیشتر مراحل تولید فیلم در نیویورک انجام شده است.
حقیقتی تلخ، نه داستانی سرگرم‌کننده
لیو درباره سختی ساخت این پروژه می‌گوید:
«این فیلم موضوعی “سکسی” ندارد. نه ماجرایی پرزرق‌وبرق است و نه پتانسیل وایرال شدن دارد. اما برای من، اهمیت اصلی آن در واقعی و انسانی بودنش است.»
او تأکید می‌کند که این فیلم بیش از هر چیز به خلأ روایات واقع‌گرایانه درباره جامعه آسیایی-آمریکایی می‌پردازد. موضوعاتی چون «حفظ ظاهر» و تابوی بیماری روانی در این جوامع از محورهای اصلی فیلم هستند.
اینجا بخوانید: نقد فیلم‌های خارجی
تصویری بی‌پرده از اسکیزوفرنی
در نقش «جو»، بازیگر جوان و تازه‌کار، لورنس شو، عملکردی تحسین‌برانگیز داشته که به گفته لیو، نتیجه یک جست‌وجوی گسترده و سخت برای یافتن بازیگری مناسب برای این نقش حساس بوده است.
فیلم با نگاهی واقع‌گرایانه نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی الزاماً خشونت‌گرا نیستند و باورهای غلط اجتماعی درباره این اختلال می‌تواند آسیب‌زا باشد.
الهام از خانواده و فرهنگ چینی
لیو در ساخت این شخصیت از تجربیات شخصی‌اش بهره برده:
«از زبان بدن، اصطلاحات محاوره‌ای و حتی فرهنگ پنهان‌کاری و حفظ ظاهر در میان خانواده‌های چینی الهام گرفتم.»
او با تأکید بر نگاه حمایتی به مادر در داستان می‌گوید: «مخاطب نباید فکر کند آیرین هیولاست؛ باید ببیند که این تصمیمات از دل عشق و اضطراب شکل گرفته‌اند.»
امید به گشودن گفت‌وگو درباره سلامت روان
در نهایت، هدف اصلی لیو از ساخت «Rosemead» ایجاد بستری برای گفت‌وگو درباره سلامت روان و تابوشکنی است.
«آمار نشان می‌دهد که پسران نوجوان آسیایی-آمریکایی بالاترین نرخ خودکشی را دارند. این فاجعه باید زنگ خطری باشد برای ما.»
«Rosemead» فقط یک فیلم نیست؛ فریادی است از دل تجربه‌ای شخصی و اجتماعی، که می‌خواهد روایتگر حقیقتی باشد که سال‌ها پنهان مانده است. برای لوسی لیو، این فیلم تجربه‌ای «سلولی و درونی» بود؛ آن‌قدر سنگین که پس از آن به زمانی برای بازسازی روانی نیاز داشت. شاید حالا وقت آن رسیده باشد که ما هم، فارغ از قضاوت، به مسائل روانی در جامعه خود نگاه جدی‌تری بیندازیم.
منبع: variety
نویسنده: نسرین پورمند
.gif)
