چارسو پرس اگر فکر می‌کنید وسترن فقط یعنی دشت‌های آمریکا و مردان بی‌احساس با کلاه کابوی، Heads or Tails آمده تا تمام تصوراتتان را از نو بسازد. فیلمی که با بهره‌گیری از تاریخچه‌ای واقعی، روایت را به قلمرو فانتزی، کمدی و افسانه‌سرایی می‌برد و در این مسیر از چهره‌ای مثل جان سی. رایلی هم نمی‌گذرد. کارگردانان فیلم، السیو ریگو دِ ریگی و ماتئو زوپی، با خلق فضایی منحصربه‌فرد و استفاده از تکنیک‌های سینمایی سنتی و مدرن، اثری ساخته‌اند که هم به ژانر وسترن ادای دین می‌کند و هم آن را به سخره می‌گیرد.
روایتی دروغین اما سرگرم‌کننده از یک دوئل واقعی
داستان فیلم از یک ماجرای واقعی الهام گرفته شده: دوئل نمادین بین گاوچران‌های مشهور آمریکایی و «بوته‌ری»های ایتالیایی در اوایل قرن بیستم. این نبرد در دنیای واقعی به نفع ایتالیایی‌ها تمام شد، اما در فیلم، ماجرا با رنگ و بوی اغراق و فانتزی ادامه می‌یابد.شخصیت اصلی، سانتینو (با بازی آلِساندرو بورگی)، گاوچران خوش‌قیافه و نه‌چندان باهوشی است که ناخواسته درگیر ماجرایی عاشقانه و جنایی با زنی تحت سلطه (روزا، با بازی نادیا ترشکویچ) می‌شود. از سوی دیگر، بافلو بیل (جان سی. رایلی) به‌عنوان راوی، شکارچی جایزه‌بگیر و مجری سیرک، داستان را به شیوه‌ای کاملاً غیرقابل اعتماد و طنزآلود روایت می‌کند.
جان سی. رایلی: راوی پرهیاهو و ناتوان از حقیقت‌گویی
حضور جان سی. رایلی، با آن صدای بم و بازی‌های اغراق‌آمیزش، فیلم را به مرز کمدی سوررئال می‌برد. او نقش بافلو بیل را به‌گونه‌ای ایفا می‌کند که بیشتر شبیه یک دلقک شاعرنمای متظاهر است تا اسطوره‌ای از غرب. بازی او، همراه با آوازهایی که خودش هم در ساختشان نقش داشته، یادآور شخصیت‌های بی‌ثبات و طناز در آثار برادران کوئن است.سینما به‌مثابه افسانه‌سرایی
فیلم به‌وضوح درگیر این پرسش است: چه کسی داستان را تعریف می‌کند و چرا؟ روایت توسط شخصیتی مشکوک، فرم فابل‌مانند و استفاده مداوم از موسیقی زنده، اثر را به قلمروی افسانه‌ها و رویاها نزدیک می‌کند.تغییر لحن در پرده‌ی پایانی
در نیمه‌ی دوم، فیلم با عبور از منطق روایی سنتی، وارد جهانی عجیب و بی‌قاعده می‌شود؛ جایی که قوانین فیزیکی و اخلاقی دیگر چندان کاربردی ندارند. این بخش ممکن است تماشاگران عادی‌تر ژانر وسترن را سردرگم کند، اما برای علاقه‌مندان به فرم‌های تجربی، یادآور سینمای تری گیلیام یا حتی کوستاریتساست.بیشتر بخوانید: درباره فیلم «Rosemead» / روایتی از عمق جان؛ لوسی لیو و هفت سالی که در «رزمد» گذشت
تصویربرداری سنتی با رنگ‌هایی زنده
فیلم روی نگاتیو ضبط شده و مدیر فیلمبرداری، سیمونه دارکانجلو، با استفاده از لنزهای قدیمی و نورهای طبیعی، حال و هوای وسترن‌های کلاسیک را زنده کرده است. تصاویر غبارآلود، غروب‌های کامپاری‌مانند، و لباس‌های رنگ‌پریده، همگی به خلق جهانی قابل لمس و شاعرانه کمک می‌کنند.Heads or Tails بیش از آنکه یک وسترن کلاسیک باشد، نقدی بر وسترن است. اثری طنزآلود، آگاهانه و گاه دیوانه‌وار که به سنت‌های سینمای اروپا وفادار است و با نگاهی نو، ژانری کهنه را احیا می‌کند. اگر دنبال تجربه‌ای تازه، غیرمنتظره و سینمایی هستید، این فیلم برای شماست.
فیلم Heads or Tails نه صرفاً یک ادای دین به وسترن‌های کلاسیک است و نه صرفاً یک شوخی با آنها. بلکه تلاشی جسورانه است برای بازتعریف اسطوره‌ها، روایت‌ها و کلیشه‌هایی که سال‌ها در سینما بازتولید شده‌اند. اگر اهل تجربه‌های متفاوت در سینما هستید و به سینمای مولف اروپایی علاقه دارید، این فیلم را نباید از دست بدهید.
منبع: variety
نویسنده: نسرین پورمند
.gif)
