نقد انیمیشن Predator: Killer of Killers؛ نبردی خونین در دل تاریخ با قاتلان بی‌رحم کهکشانی

چارسو پرس پس از موفقیت «Prey»، دنیای «Predator» دوباره با اثری غیرمتعارف و خشن بازمی‌گردد، اما این‌بار نه در قالب فیلم زنده، بلکه با استفاده از انیمیشنی بالغانه که به خوبی از ظرفیت‌های این مدیوم برای نمایش بی‌پروای خون و خشونت بهره می‌برد. «Predator: Killer of Killers» به کارگردانی دن ترختنبرگ و با مشارکت جاشوا واسونگ، مجموعه‌ای سه‌بخشی است که در آن بیگانگان بی‌رحم در سه دوره تاریخی، با انسان‌هایی از اقوام گوناگون وارد نبرد می‌شوند؛ از وایکینگ‌های قرن نهم گرفته تا سامورایی‌های ژاپنی و خلبانان جنگ جهانی دوم.

در سال‌های اخیر، انیمیشن به بستری محبوب برای گسترش دنیاهای سینمایی تبدیل شده است. از «جنگ ستارگان: ویژنز» گرفته تا «ترمیناتور: صفر» و «جنگ روهیریم»، کمپانی‌های هالیوودی پی برده‌اند که انیمیشن صرفاً مخصوص کودکان نیست. «Predator: Killer of Killers» نیز با رده سنی بزرگسال و فضای خشونت‌آمیز، به این روند دامن می‌زند.

بیشتر بخوانید: نقد انیمیشن «مزرعه حیوانات» اندی سرکیس | وقتی فانتزی سطحی جای تحلیل سیاسی را می‌گیرد

کارگردانی این اثر را دن ترختنبرگ، خالق فیلم تحسین‌شده‌ی Prey بر عهده داشته که این‌بار با کمک انیمیشن، محدودیت‌های فیزیکی را کنار زده و قصه‌ای وسیع‌تر را روایت می‌کند. فیلمنامه توسط میکو رابرت روتاره نوشته شده که بر ایده‌ی محوری سری «Predator» تأکید دارد: موجوداتی بیگانه که برای اثبات قدرت، زمین را به میدان شکار تبدیل می‌کنند.

سه قسمت این انیمیشن به‌ترتیب در قرن نهم میلادی (وایکینگ‌ها)، قرن هفدهم (ژاپن فئودالی) و دوران جنگ جهانی دوم روایت می‌شود. بخش نخست، داستان زنی جنگجو به نام اورسا (با صدای لیندزی لاوانچی) را بازگو می‌کند که در کنار پسر نوجوانش، درگیر نبردی نابرابر با شکارچی‌ای غول‌پیکر و نامرئی می‌شود. سکانس‌های مبارزه، با پس‌زمینه‌ی مناظر نوردیک و با طراحی بصری خاص، بسیار چشم‌نواز و درگیرکننده‌اند.

در بخش دوم، دو سامورایی که درگیر خصومت قدیمی هستند، ناچار می‌شوند برای مقابله با شکارچی، اتحاد موقت تشکیل دهند. این قسمت با کمترین دیالوگ، اما بیشترین ظرافت بصری روایت می‌شود. مبارزات شمشیرها با خون‌رنگی متمایز (قرمز برای انسان و سبز برای شکارچی) جذابیت بصری ویژه‌ای دارد و به تنش داستانی می‌افزاید.

بخش سوم، تمرکز را به شخصیت تورس (ریک گونزالز) می‌دهد، یک مکانیک لاتین‌تبار نیروی هوایی که رؤیای خلبانی دارد. او ناخواسته وارد نبردی هوایی با سفینه شکارچی می‌شود و درگیر تعقیب‌وگریز هوایی مهیجی می‌گردد. این بخش نسبت به دو قسمت اول، سبک بصری نرم‌تری دارد و لحظاتی از طنز در آن گنجانده شده، اما همچنان خشونت و جدیت را حفظ می‌کند.

اینجا بخوانید: نقد فیلم‌های خارجی

در پایان، شخصیت‌های سه‌گانه از دل سه عصر مختلف در صحنه‌ای شبیه میدان گلادیاتورها گرد هم می‌آیند و با سلاح‌هایی بومی، به مبارزه نهایی می‌پردازند. این هم‌گرایی زمانی، ضمن وفاداری به ریشه‌های سری «Predator»، نشان می‌دهد که چگونه تمدن‌ها، جنسیت‌ها و فرهنگ‌های گوناگون می‌توانند در برابر تهدید مشترک متحد شوند.

«Predator: Killer of Killers» نه‌تنها اثباتی بر پتانسیل بالای انیمیشن برای مخاطبان بزرگسال است، بلکه با نگاهی هنری و متفاوت، افسانه شکارچیان کهکشانی را بازآفرینی می‌کند. این اثر با روایتی چندلایه، تصاویر چشم‌نواز و خشونتی کنترل‌شده اما کوبنده، می‌تواند برای هواداران سری «Predator» تجربه‌ای تازه و جذاب باشد. اگرچه پایان باز آن می‌تواند نوید ادامه‌ای در آینده باشد، همین نسخه نیز خود به‌تنهایی تجربه‌ای کامل، راضی‌کننده و متفاوت از دنیای شکار و بقاست.