به بهانه اکران فیلم پرویزخان به این موضوع پرداخته‌ایم که چرا اغلب فیلم‌های ورزشی موفق نیستند؟
از ابتدای سال ۱۴۰۰ تا همین چند روز قبل ۴۸ فیلم پروانه ساخت و ۲۷ فیلم پروانه نمایش گرفته‌اند و درخواست‌های جدید برای ساخت و اکران فیلم‌های جدید، در حالی همچنان به راه است که نزدیک به ۳۰۰ فیلم از سال‌های قبل در صف اکران مانده‌اند.
سینمای ایران به فاصله ۱۳ سال توانست بار دیگر جایزه بهترین فیلم بخش مستقل هفته منتقدان ونیز را به خود اختصاص دهد.
ادعاهای حقوقی که گاهی علیه فیلم‌ها مطرح می‌شود در دو دسته قرار می‌گیرند: نخست شکایاتی که در ارتباط با حقوق معنوی یک اثر نمایشی است و دسته دیگر شکایاتی که از سوی اشخاص حقیقی، حقوقی و برخی از نهادهای دولتی مطرح می‌شود. شاکیان هم مدعی‌هستند که در یک درام نمایشی هویت آنها خدشه‌دار شده یا موضوع مطرح شده در فیلم با واقعیت تفاوت بسیاری دارد.
پنهان‌کاری، رفتاری است که گاه می‌تواند منجر به فاجعه شود و دوران کرونا شاید بیش از هر زمان دیگری نشان داد گاه پنهان‌کاری‌های ما چگونه سلامت و حتی جان اطرافیان‌مان را به خطر می‌اندازد و این بزنگاه مهمی است که هر یک از ما باید در برابر همنوعان خود بیش از پیش احساس مسئولیت داشته باشیم.
تعدادی از هنرمندان و چهره‌های شناخته شده تئاتر ایران در مطالبه از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم خواستار برنامه‌ریزی برای تعریف شغلی تئاتر و امنیت شغلی تئاتری‌ها شدند.
اجرای رده‌بندی محتوایی و سنی آثار نمایشی به خانواده‌ها اطلاع می‌دهد که با چه مضمونی روبرو هستند و با علم به محتوای آثار و رده‌بندی که برای فیلم‌ها تعیین می‌شود، می‌توانند یک اثر نمایشی را با فرزندان خود ببینند و دغدغه‌ای برای صحنه‌ها و دیالوگ‌های مخرب نداشته باشند.
گیشه جهانی سینما همچنان با چالش های زیادی در سایه همه گیری ویروس کرونا دست و پنج نرم می کند و متخصصان معتقدند تا سال ۲۰۲۴ میلادی، گیشه به آمار فروش قبل از شروع همه گیری نخواهد رسید.
کرونا در طول ۱۷ ماه اخیر، معادلات بسیاری از مشاغل را تغییر داده است. سینما به‌عنوان یکی از پرضررترین مشاغل همه‌گیری کرونا در سراسر جهان، یکی از این مشاغل است. با آمدن کرونا، فارغ از تعطیلی اجباری تمام سالن‌های سینمایی کشور، چرخه تولید نیز با تغییرات شگرفی همراه شد. از حجم تولیدات، به تعداد قابل‌توجهی کاسته شد و در یک مهندسی کلان‌تر، بسیاری از کارگردانان، بازیگران و تهیه‌کنندگان، ترجیح دادند بنا بر مناسبات فعلی، سریال‌سازی در پلتفرم‌های تازه‌تاسیس اینترنتی را تجربه کنند.
محمود استادمحمد» که از سال 1364 تا 1377 در کانادا اقامت گزیده بود، نمی‌دانست که با بازگشت خود تنها 15 سال فرصت کار دارد، ولی در همین سال‌های محدود توانست چندین کار به روی صحنه برد.
این روزها که صدای العطشِ مردم خوزستان بلندتر از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد از خود می‌پرسیم در کنار سینمای جنگی که به‌حق و در پی هشت سال جنگ تحمیلی شکل گرفت، چند درام اجتماعی را به خاطر داریم که مردم همواره محروم این استان و مصائب‌شان را در آن دیده باشیم و این استان چه جایگاهی در سینمای ایران داشته و دارد؟
شاید سرمایه‌گذاران و تهیه‌کنندگان قبلی مهدویان، او را زیاده‌خواه و حساس کرده‌اند. چه‌بسا کارگردان‌های همسال او که دل‌شان می‌خواهد یک پلان از زخم‌کاری را، با همان آزادی عمل مهدویان، بسازند و نمی‌توانند. او که نزدیک به هشت‌سال است در همین فضا فیلم می‌سازد، حتما می‌داند که فیلمسازی در فضای کنونی چه ملاحظات و محدودیت‌هایی دارد و حتما آنقدر انصاف دارد که بداند بیشتر از حقش هم به او داده‌اند.
سینمای ایران در دهه ۹۰ حداقل شاهد ظهور ۱۰ فیلمساز فیلم‌اولی بود که هیچ‌گاه به گام دوم نرسیدند و به‌رغم توفیق در اولین تجربه کارگردانی، گویی عطای ادامه فعالیت در سینما را به لقایش بخشیدند!
این روزها جوانان بسیاری با ترس و لرز بسیار نمایش‌های خود را روی صحنه می‌برند. آنان گرچه خشنودند که چراغ تئاتر را در این دوران سخت روشن نگه داشته‌اند ولی ورود نوع دلتای کرونا یا همان کرونای هندی که انتقال آن با سرعت بسیاری رخ می‌دهد و هشدار مسئولان بابت شروع پیک پنجم، سبب شده دست و دل این جوانان بیش از پیش بلرزد.
عباس کیارستمی را اغلب به نگاه ساده، آرام و بدون تکلفش می‌شناسند؛ نگاهی که گاهی از پشت دوربین فیلم‌برداری عینی می‌شد، گاهی به واسطه لنز دوربین عکاسی و گاهی هم روی تار و پود بوم نقاشی ماندگار می‌شد. هرچند خیلی هم فرقی نمی‌کند، تمام اینها فقط بستری برای نمایش آرامش، تنهایی و سادگی بودند.
هم‌اکنون شمار قابل‌توجهی از سینماهای کشور، به‌صورت خودجوش تعطیل کرده‌اند و نمی‌خواهند تا زمان اکران فیلم مناسب، گشایشی داشته باشند. همین میزان سینماهایی که مشغول فعالیت هستند نیز هم‌اکنون تهدید به تعطیلی کرده‌اند تا در یک فرآیند هم‌زمان، هم سینمادارها این‌چنین نارضایتی خود را اعلام کرده و هم سینماداران با محاق چندین‌ماهه فیلم‌های خود، حاشیه امنی را برای نمایش آثارشان مشاهده نکنند.
سرتیپی: انتظار داریم از پانزده روز آینده رونق به سالن‌های سینما بازگردد. تلاش می‌كنیم چند فیلم مخاطب‌پسند مثل «شیشلیك» یا «درخت گردو»، «روز صفر»، «گشت ارشاد 3»، «دینامیت» و... در سینماها اكران شوند تا مخاطبان در تابستان با فیلم‌های خوبی در سالن‌ها مواجه شوند.
حال و روز بد سینمای ایران باعث شده که هر کس برای بهبود آن نسخه‌ای بپیچد. دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر از ضرورت برگزاری جشنواره جهانی فجر برای «اکوسیستم سینما» دم می‌زند؛ یک سینمادار دادن قلیان و اکران عاشقانه در سینما را راه‌حل رونق می‌داند؛ راه‌حل انجمن سینماداران حمایت دولتی 2میلیاردی از هر فیلمی است که پیشقدم اکران شود و مدیرعامل مؤسسه بهمن سبز هم پخش فوتبال و مناظره‌های انتخاباتی را از اکران فیلم‌های سینمایی جذاب‌تر می‌داند.
تعدادی از هنرمندان با ارزیابی خدمات صندوق اعتباری هنر، وجود این صندوق را مغتنم دانستند ولی انتقاداتی جدی را نسبت به وضعیت بیمه خود مطرح کردند.
در این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر نیز چند فیلم ایرانی رونمایی شد که برخی از آنها پیش‌تر به‌واسطه جوایز جهانی و حاشیه‌هایی که برای عدم‌حضور در جشنواره ملی فجر رقم زده بودند، به نام‌هایی آشنا تبدیل شده بودند. همچنان جشنواره جهانی زیر سایه این گمانه قرار دارد که مأمنی است برای فیلم‌های دهان‌پرکنی که به هر دلیل نتوانسته‌اند جواز حضور در فجر ملی را به‌دست آورند.
در پلتفرم ها مخاطب پول می‌دهد تا از محصول با کیفیت استفاده کند ولی در تلویزیون مخاطب برای برنامه پخش شده به صورت مستقیم پولی نمی‌دهد و اینجا شروع مشکل است.
