در سالی که گذشت سینمای ایران با اتفاقات مختلفی از استقبال مخاطبان از فیلم‌های کمدی روی پرده گرفته تا کسب سومین جایزه اسکار برای ایران روبه‌رو بود.
یک گروه نمایشی برای اجرای اثر خود خرج و برج بسیاری دارد که یکی از آنها تامین آکسسوار نمایش است. شاید بازیگران یک نمایش بتوانند با مراجعه به کمد لباس های شخصی خود یا دوستان شان، لباس بعضی از نمایش ها را تامین کنند ولی خیلی بندرت اتفاق می افتد که آنان بتوانند با وسایل خانه های شخصی خود تمام آکسسوار مورد نیاز نمایش شان را تامین کنند.
ریاست محمد خزاعی بر سازمان سینمایی در حالی یک ماهه شده است که او در همین مدت اندک تصمیماتی کلیدی اتخاذ کرده است.
در این گزارش، با تاریخچه حضور فیلم های ایرانی در جایزه جهانی اسکار آشنا می شوید.
رییس سازمان سینمایی که چند روز قبل اعلام کره بود تخصصش برگزاری جشنواره است، چهلمین دبیر جشنواره فیلم فجر را نه از میان چهره های سینمایی بلکه از بین فعالانی انتخاب کرده که هم با خودش همکاری داشته و هم وجه آکادمیک و حضورش در سِمت‌های داوری و مشاوره پررنگ تر است.
بخش ملی و جهانی جشنواره فیلم فجر به‌عنوان مهمترین رویداد سینمایی ایران در حالی دوباره در هم ادغام می‌شوند که هنوز ابهاماتی درباره پیامدهای این تصمیم وجود دارد.
با انتخاب رسمی فیلم «قهرمان» برای رقابت در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی اسکار ۲۰۲۲، اصغر فرهادی برای پنجمین‌بار با آثارش نماینده سینمای ایران در این جوایز می‌شود.
صاحبان این vodهای ایرانی که خودشان را با کمپانی های مشهوری مثل نتفلیکس مقایسه می کنند، آیا به‌جز حق اشتراک، درباره کیفیت آثارشان هم این قیاس را انجام می دهند؟
واقعیت این است که آنها از خیلی وقت پیش حساب خود را از سالن‌های مرسوم تئاتری جدا کرده‌اند. این مساله هیچ ربطی هم به کرونا و محدودیت‌های تحمیلی‌اش ندارد. هادی کمالی مقدم و مینا بزرگمهر سال‌هاست نمایش‌هایشان را در مکان‌های غیر متعارف اجرا می‌کنند.
ارگان‌های دولتی، طرح و برنامه درستی برای تولید آثار نمایشی ندارند و به همین دلیل همواره به در بسته می‌خورند. در این شرایط، این موسسات قید ساخت اثر را می‌زنند؛ به عبارت دیگر، صورت مساله را به طور کلی پاک می‌کنند. اگر این موسسات خواهان تولید فیلم کودک هستند، با برنامه‌ریزی می‌توانند زمینه تولید تعداد آثار قابل‌قبول را فراهم کنند. تصمیم ناگهانی و رابطه نمی‌تواند کلید حل مشکلات باشد.
محمد خزاعی که به تازگی رییس سازمان سینمایی شده است با چند چالش در این وضعیت بحرانی سینما رو به روست و باید دید راهکار اجرایی او برای حل این معضلات چه خواهد بود.
از ابتدای سال ۱۴۰۰ تا همین چند روز قبل ۴۸ فیلم پروانه ساخت و ۲۷ فیلم پروانه نمایش گرفته‌اند و درخواست‌های جدید برای ساخت و اکران فیلم‌های جدید، در حالی همچنان به راه است که نزدیک به ۳۰۰ فیلم از سال‌های قبل در صف اکران مانده‌اند.
سینمای ایران به فاصله ۱۳ سال توانست بار دیگر جایزه بهترین فیلم بخش مستقل هفته منتقدان ونیز را به خود اختصاص دهد.
ادعاهای حقوقی که گاهی علیه فیلم‌ها مطرح می‌شود در دو دسته قرار می‌گیرند: نخست شکایاتی که در ارتباط با حقوق معنوی یک اثر نمایشی است و دسته دیگر شکایاتی که از سوی اشخاص حقیقی، حقوقی و برخی از نهادهای دولتی مطرح می‌شود. شاکیان هم مدعی‌هستند که در یک درام نمایشی هویت آنها خدشه‌دار شده یا موضوع مطرح شده در فیلم با واقعیت تفاوت بسیاری دارد.
پنهان‌کاری، رفتاری است که گاه می‌تواند منجر به فاجعه شود و دوران کرونا شاید بیش از هر زمان دیگری نشان داد گاه پنهان‌کاری‌های ما چگونه سلامت و حتی جان اطرافیان‌مان را به خطر می‌اندازد و این بزنگاه مهمی است که هر یک از ما باید در برابر همنوعان خود بیش از پیش احساس مسئولیت داشته باشیم.
تعدادی از هنرمندان و چهره‌های شناخته شده تئاتر ایران در مطالبه از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم خواستار برنامه‌ریزی برای تعریف شغلی تئاتر و امنیت شغلی تئاتری‌ها شدند.
اجرای رده‌بندی محتوایی و سنی آثار نمایشی به خانواده‌ها اطلاع می‌دهد که با چه مضمونی روبرو هستند و با علم به محتوای آثار و رده‌بندی که برای فیلم‌ها تعیین می‌شود، می‌توانند یک اثر نمایشی را با فرزندان خود ببینند و دغدغه‌ای برای صحنه‌ها و دیالوگ‌های مخرب نداشته باشند.
گیشه جهانی سینما همچنان با چالش های زیادی در سایه همه گیری ویروس کرونا دست و پنج نرم می کند و متخصصان معتقدند تا سال ۲۰۲۴ میلادی، گیشه به آمار فروش قبل از شروع همه گیری نخواهد رسید.
کرونا در طول ۱۷ ماه اخیر، معادلات بسیاری از مشاغل را تغییر داده است. سینما به‌عنوان یکی از پرضررترین مشاغل همه‌گیری کرونا در سراسر جهان، یکی از این مشاغل است. با آمدن کرونا، فارغ از تعطیلی اجباری تمام سالن‌های سینمایی کشور، چرخه تولید نیز با تغییرات شگرفی همراه شد. از حجم تولیدات، به تعداد قابل‌توجهی کاسته شد و در یک مهندسی کلان‌تر، بسیاری از کارگردانان، بازیگران و تهیه‌کنندگان، ترجیح دادند بنا بر مناسبات فعلی، سریال‌سازی در پلتفرم‌های تازه‌تاسیس اینترنتی را تجربه کنند.
محمود استادمحمد» که از سال 1364 تا 1377 در کانادا اقامت گزیده بود، نمی‌دانست که با بازگشت خود تنها 15 سال فرصت کار دارد، ولی در همین سال‌های محدود توانست چندین کار به روی صحنه برد.
این روزها که صدای العطشِ مردم خوزستان بلندتر از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد از خود می‌پرسیم در کنار سینمای جنگی که به‌حق و در پی هشت سال جنگ تحمیلی شکل گرفت، چند درام اجتماعی را به خاطر داریم که مردم همواره محروم این استان و مصائب‌شان را در آن دیده باشیم و این استان چه جایگاهی در سینمای ایران داشته و دارد؟
