پس از دهه‌ها بی‌توجهی، آکادمی اسکار سرانجام طراحی بدلکاری را به رسمیت شناخت. اکنون فرصتی است تا نگاهی به آثاری بیندازیم که پیش از این سزاوار دریافت چنین افتخاری بودند. از بدلکاری‌های نفس‌گیر تا طراحی مبارزات بی‌نظیر، این فیلم‌ها استانداردهایی تعیین کردند که هنوز هم در سینما بی‌رقیب‌اند.
دیمین شزل، کارگردان برنده اسکار، در جدیدترین پروژه سینمایی‌اش که به احتمال زیاد یک درام زندان‌محور خواهد بود، به دنبال همکاری با دو ستاره بزرگ سینما، کیلین مورفی و دنیل کریگ است؛ گفت‌وگوها برای نهایی شدن قرارداد این دو بازیگر در جریان است.
در حالی که جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ به نیمه رسید، نشانه‌هایی از بازگشت شور و هیجان سال‌های گذشته دیده می‌شد؛ اما واقعیت آن است که سیاست، محدودیت‌های مالی و قوانین سختگیرانه فرش قرمز، بیش از هر زمان دیگری بر فضای جشنواره سایه انداخته‌اند. حتی حضور ستارگان هم نتوانست حواس‌ها را از تغییراتی که جشنواره را دگرگون کرده، پرت کند.
کوین اسپیسی، بازیگر سرشناس و برنده دو جایزه اسکار، پس از تقریباً یک دهه دوری از جشنواره کن و پس از تبرئه کامل از تمامی اتهامات جنسی، با سخنرانی احساسی و آتشین به صحنه بازگشت. او در مراسمی که توسط مؤسسه Better World Fund برگزار شد، با نقل‌قولی از التون جان تأکید کرد: «من هنوز سر پا هستم.»
فیلم «ناپدید شدن یوزف منگله» به کارگردانی کیریل سربرنیکوف، تلاش دارد تا چهره‌ی فرشته مرگ اردوگاه‌های نازی را در تبعید بازسازی کند؛ اما با وجود بازی درخشان آگوست دیل، درگیر ساختاری پراکنده و روایتی سردرگم می‌شود که مانع شکل‌گیری یک پرتره انسانی و روان‌شناسانه می‌گردد.
فیلم «عقاب‌های جمهوری» (Eagles of the Republic) به کارگردانی طارق صالح، روایتی هوشمندانه و در عین حال ناهماهنگ از زندگی یک ستاره‌ی سینما در دل نظامی استبدادی است. اثری که هم جذاب است و هم ناامیدکننده، و بیش از هر زمان دیگری به‌خصوص برای مخاطب جهانی، آشنا و ملموس به نظر می‌رسد.
در نخستین اقتباس سینمایی از رمان کازوئو ایشی‌گورو، کارگردان ژاپنی کِی ایشیکاوا می‌کوشد تا مرزهای بین حافظه، غم و هویت را به تصویر بکشد. اما «چشم‌اندازی کم‌رنگ از تپه‌ها»، با وجود جاه‌طلبی بصری و وفاداری ظاهری به متن، از درک لطافت و ابهام ادبی اثر اصلی بازمی‌ماند.
اصغر فرهادی، کارگردان صاحب نام ایرانی و برنده اسکار، قرار است در تاریخ‌های ۳۰ و ۳۱ می (۹ و ۱۰ خرداد) مسترکلاسی دو روزه را در شهر دبی برگزار کند. این خبر در حالی منتشر می‌شود که فرهادی مشغول تدارک دهمین فیلم خود، «داستان‌های موازی» است که با حضور ستارگان سینمای فرانسه مقابل دوربین می‌رود.
«تاریخچه آب» ساخته اول کریستن استوارت، با بازی خیره‌کننده ایمون پوتس، داستانی تأثیرگذار و صادقانه از مبارزه یک زن با زخم‌های کودکی و جست‌وجوی رهایی را به تصویر می‌کشد.
فیلم درام تازه «آمروم» به کارگردانی فاتح آکین، که در جشنواره کن به نمایش درآمد، داستانی لطیف و تأمل‌برانگیز از بلوغی انسانی را در واپسین روزهای جنگ جهانی دوم روایت می‌کند. این اثر با نگاهی عمیق و پرظرافت، به بررسی مرزهای دشوار اخلاقی و امکان نیکی در دل تاریکی می‌پردازد.
جشنواره فیلم کن که زمانی بستری معتبر برای بزرگداشت سینما بود، در سال‌های اخیر و به ویژه در سال ۲۰۲۵، با حضور گسترده اینفلوئنسرهای بدون ارتباط سینمایی و جنجال «بسته‌های فرش قرمز» با قیمت‌های ده‌ها هزار دلاری، بیشتر به کت‌واک مد تبدیل شده و تمرکز را از فیلم‌سازان به حواشی مد و بازاریابی برندها منتقل کرده است.
شایا لابوف در مصاحبه‌ای صریح از تجربه پیچیده‌اش در فیلم علمی-تخیلی «مگالوپولیس» به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا سخن گفته است. او با اشاره به سبک کار نامعمول و مبهم کاپولا، تأکید می‌کند که تلاش برای درک خواسته‌های کارگردان باعث تنش و سردرگمی‌اش شده است: «برای فهمیدن منظورش باید ذهنش را کاوش می‌کردیم.»
با وجود وعده‌های دولت یونان برای تقویت صنعت سینما از طریق مشوق نقدی ۴۰ درصد، بحران تأخیر در پرداخت‌ها به بیش از ۱۰۰ میلیون یورو رسیده است. پروژه‌های بزرگی چون «اودیسه» به کارگردانی کریستوفر نولان و «ماریا» با بازی آنجلینا جولی، حالا با بلاتکلیفی و تردید تهیه‌کنندگان خارجی نسبت به ادامه فعالیت در یونان روبه‌رو هستند.
در شبی ویژه در جشنواره کن ۲۰۲۵، اسپایک لی با اهدای نخل طلای افتخاری به دنزل واشنگتن، از همکاری دیرینه و تاثیرگذارشان در سینمای آمریکا تقدیر کرد. این اتفاق در جریان نمایش جهانی فیلم جدید لی، «از بالا به پایین‌ترین» رخ داد.
در حالی که جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ به نیمه رسیده، گمانه‌زنی‌ها درباره ترکیب فیلم‌های حاضر در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز امسال آغاز شده است. آثار جدیدی از بنی سفدی، یورگوس لانتیموس، کلویی ژائو، جیم جارموش و لوکا گوادانینو از جمله گزینه‌هایی هستند که احتمال حضورشان در لیست نهایی بسیار بالاست.
ریچارد لینکلیتر پس از تحسین گسترده فیلم جدیدش «موج نو» در جشنواره کن، به مرور خاطراتش از انقلاب سینمای مستقل دهه ۹۰، تأثیر عمیق ژان لوک گدار بر تاریخ سینما و چالش‌های فیلم‌سازی امروز پرداخت. او معتقد است اگر فیلمی پشتوانه مالی نداشته باشد، دیگر کسی به آن توجه نمی‌کند.
داکوتا جانسون، بازیگر و تهیه‌کننده آمریکایی، در نخستین حضور خود در جشنواره فیلم کن با فیلم «Splitsville» از رویکرد محافظه‌کارانه استودیوها انتقاد کرد و گفت بارها با دیدن نسخه نهایی فیلم‌هایی که در آن‌ها بازی کرده، شوکه شده چون آن چیزی نبوده که تصور می‌کرده. او همچنین از مبارزه دائمی برای حفظ اصالت در تولیدات هنری سخن گفت.
فیلم روزها و شب‌ها در جنگل (1970) به کارگردانی ساتیاجیت رای، با تلاش و حمایت وس اندرسن و مشارکت بنیاد فیلم مارتین اسکورسیزی و دیگر نهادها، مرمت و به جشنواره کن ۲۰۲۵ بازگشت.
وس اندرسن در نشست خبری فیلم جدیدش طرح فینیقی در جشنواره کن، به پیشنهاد دونالد ترامپ درباره وضع تعرفه ۱۰۰ درصدی بر فیلم‌هایی که خارج از آمریکا فیلم‌برداری می‌شوند، واکنش طنزآمیز نشان داد و گفت: «فیلم که مثل کالا از گمرک رد نمی‌شود!»
«Slauson Rec» مستندی جسور و نگران‌کننده از پشت‌پرده‌ی کارگاه بازیگری شایا لابوف است؛ روایتی از امید و اعتماد که در لبه‌ی فروپاشی روانی و سوءاستفاده عاطفی فرو می‌ریزد.
هریس دیکینسون، بازیگر تحسین‌شده‌ی فیلم‌های مستقل، در نخستین تجربه کارگردانی‌اش با فیلم «Urchin»، تصویری تلخ، انسانی و درعین‌حال شاعرانه از بحران بی‌خانمانی در لندن ارائه می‌دهد. این درام اجتماعی که در بخش «نگاه نو» جشنواره کن به نمایش درآمده، با بازی چشمگیر فرانک دیلان، تماشاگر را به دلِ چرخه‌ی خشونت، اعتیاد و طردشدگی می‌برد؛ بی‌آن‌که وعده رستگاری بدهد یا پایان‌بندی خوشی تحمیل کند.
