کریستیان پتزولد بار دیگر در یک تابستان داغ آلمانی به سراغ داستانی روان‌کاوانه و رازآلود می‌رود؛ جایی که سکوت و نگاه‌ها بیش از هر دیالوگی معنا دارند. «Miroirs No. 3» گرچه یکی از آثار کوچک‌تر اوست، اما امضای فرمی و حسی او را تمام‌قد به نمایش می‌گذارد.
درام-کمدی «Splitsville» با حضور داکوتا جانسون و آدریا آرجونا، تلاش می‌کند با فرمولی پرهیاهو، داستانی درباره طلاق، خیانت و دوستی‌های نابسامان روایت کند؛ اما نتیجه، بیشتر از آنکه تأثیرگذار باشد، مخاطب را فرسوده می‌کند.
فیلم «روزی روزگاری در غزه» ساخته‌ی تارزان و عرب ناصر، تلاشی جسورانه برای تلفیق کمدی سیاه، نقد اجتماعی و رگه‌هایی از سینمای پست‌مدرن است. با محوریت دو شخصیت خرده‌پای خلافکار، فیلم قصد دارد روایتی از زندگی در نوار غزه ارائه دهد که هم سیاسی است و هم سرگرم‌کننده، اما در نهایت، در انتقال هم‌زمان این پیام‌ها دچار پراکندگی می‌شود.
فیلم «شاعر» ساخته‌ی سیمون مسا سوتو، با ترکیب طنز، تلخی و نقدی اجتماعی، روایتی متفاوت از زندگی هنری در جامعه‌ای طبقاتی ارائه می‌دهد. این فیلم که در بخش «نگاه نو» کن مورد تحسین قرار گرفته، داستان شاعری شکست‌خورده و دختری نوجوان را روایت می‌کند که در تلاقی دو نسل، دو نگاه و دو نوع آرزو، قصه‌ای بکر و تأثیرگذار خلق می‌کنند.
در پی اکران فیلم «صد دام» به کارگردانی پدرام پورامیری، فرصتی دست داد تا با این فیلمساز جوان درباره چالش‌های ساخت آثاری با محوریت شخصیت‌های تاریخی حساس گفت‌وگو کنیم. پورامیری، که سابقه درخشانی در سینمای اجتماعی دارد، در این مصاحبه از رویکرد خود در مواجهه با سوژه صدام، انتخاب ژانر کمدی، و نگرانی‌هایش در قبال ساخت این فیلم سخن گفت.
فیلم «غریبه و مه»، از آثار برجسته بهرام بیضایی و سینمای ایران پیش از انقلاب، پس از ترمیم کیفی در آزمایشگاه بولونیای ایتالیا و با همکاری بنیاد مارتین اسکورسیزی، منتشر شد. این نسخه پیش‌تر در جشنواره «ایل چینما ریتروواتو» به نمایش درآمده بود.
اکتای براهنی، کارگردان فیلم سینمایی «پیرپسر»، با انتشار متنی انتقادی در صفحه اینستاگرام خود، از تعلل و بوروکراسی آزاردهنده در روند اکران فیلمش، با وجود دریافت پروانه نمایش، به شدت گلایه کرد. او این وضعیت را «سرابی به نام اکران» خواند و تأخیر چهارساله و موانع پیاپی را «شوخی زشت با کرامت انسانی» توصیف کرد.
با وجود حضور کمدین‌های پرفروشی چون رضا عطاران و پژمان جمشیدی، دو فیلم کمدی «صد دام» و «خانه ارواح» در سه هفته گذشته شاهد افت چشمگیری در گیشه بوده‌اند. این روند نزولی، پس از شکست مشابه فیلم «دایناسور»، امیدهای سینماداران برای تکرار موفقیت‌های قبلی را کمرنگ کرده و زنگ خطر را برای کمدی‌سازان تجاری به صدا درآورده است.
«بی‌سروصدا»، سومین ساخته مجیدرضا مصطفوی، برخلاف عنوانش، فیلمی پرحاشیه و پرهیاهو است؛ از توقیف و سانسور گرفته تا ساختاری که از همان ابتدا با سروصدا آغاز می‌شود. این فیلم که تلاش دارد به معضلات طبقه فرودست بپردازد، گرفتار کلیشه‌های رایج سینمای ایران، از الگوبرداری از آثار موفق تا دیالوگ‌های تکراری، شده و نتوانسته به ادعای استقلالش جامه عمل بپوشاند.
فیلم کوتاه «بنت الشلبیه» به نویسندگی و کارگردانی سارو حیدری و از تولیدات هنرجویی انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر سنندج، آماده نمایش شد. این فیلم داستان دختری جوان در دهه شصت را روایت می‌کند که برای رسیدن به آرزوهایش، در برابر موانع و ممنوعیت‌ها ایستادگی می‌کند.
شهرام درخشان، کارگردان، تهیه‌کننده و صداپیشه سینمای مستند، در گفت‌وگو با مهر از اکران آنلاین دو مستندش با نام‌های «جن» و «جدایی» در پلتفرم فیلیمو خبر داد. او در این گفتگو، جزئیات جالبی از روند ساخت مستند «جن»، از جمله حضورش در مراسم جن‌گیری، و همچنین دغدغه‌هایش در حوزه مستندسازی و پادکست‌سازی را بیان کرد.
نشست خبری نخستین دوره جشنواره فیلم و تئاتر «لوتوس» (جایزه پروین اعتصامی) در جزیره کیش برگزار شد. این جشنواره با تمرکز بر توانمندسازی زنان هنرمند و نقش آن‌ها در جامعه، شهریور ۱۴۰۴ در کیش میزبان آثار سینمایی و تئاتری خواهد بود و از این پس با نام «لوتوس» شناخته می‌شود.
نوشتن نقد فیلم چیزی فراتر از گفتن اینکه «خوب بود» یا «دوست نداشتم» است. یک نقد خوب، ترکیبی است از تحلیل، مشاهده، دانش سینمایی و البته لحن شخصی. اگر می‌خواهید یاد بگیرید چگونه مثل منتقدان حرفه‌ای درباره فیلم‌ها بنویسید، این ۱۰ نکته‌ی اساسی را از دست ندهید.
در حالی که فیلم مسابقه‌ای «F1» آماده اکران تابستانی می‌شود، برد پیت در مصاحبه‌ای با GQ از چالش‌های مداوم شهرت، پایان رسمی پرونده طلاق از آنجلینا جولی، و دغدغه‌هایش درباره ادامه مسیر بازیگری صحبت کرده است. پیت که سال‌ها با جنجال‌های رسانه‌ای روبه‌رو بوده، حالا از آرامش نسبی زندگی‌اش می‌گوید و تأکید می‌کند که هنوز داستان‌های زیادی برای گفتن دارد.
اقتباس نوآورانه‌ای از کلاسیک ماندگار «جادوگر شهر اُز» قرار است در تابستان امسال، تجربه‌ای کاملاً جدید را در سالن غول‌پیکر Sphere لاس‌وگاس رقم بزند. این نسخه که با کمک هوش مصنوعی و آرشیوهای قدیمی بازآفرینی شده، فیلمی را که زمانی روی پرده‌های کوچک دیده می‌شد، به عظیم‌ترین صفحه نمایش دنیا می‌برد.
فیلم جدید کوجی فوکادا با نگاهی به دنیای پر زرق و برق اما بی‌رحم موسیقی پاپ ژاپن، وعده درامی تند و تیز درباره شهرت، جنسیت و کنترل سازمانی را می‌دهد اما در نهایت، به روایتی سرد و فاقد ضرباهنگ تبدیل می‌شود که حتی در اوج‌های دراماتیک هم نمی‌تواند هیجان‌انگیز باشد.
با اجرای تأثیرگذار اوِگنیا دودینا در نقش زنی که سال‌ها از خانه دور بوده، فیلم «مامان» به کارگردانی اور سینای در بخش نمایش ویژه جشنواره کن، نمایشی تلخ و انسانی از تضاد نقش‌های خانوادگی و طبقاتی ارائه می‌دهد. با وجود شروعی قدرتمند و مشاهداتی دقیق، فیلم در نیمه دوم خود به دام ملودرام می‌افتد و از قدرت شخصیت‌پردازی‌اش فاصله می‌گیرد.
فیلم «دختری بر لبه» ساخته ژو جینگ‌هاو، با شروعی تکان‌دهنده در دنیای پرتنش اسکیت نمایشی آغاز می‌شود و نوید یک تریلر روان‌شناختی تأثیرگذار را می‌دهد، اما در ادامه، با افت روایت، پیچش‌های غیرمنسجم و پایان‌های نا‌سرانجام، مخاطب را با حسی از ناامیدی تنها می‌گذارد.
فیلم «من فقط در طوفان آرام می‌گیرم» ساخته پدرو پینیو، اثری پرشکوه و پُرتأمل از سینمای پرتغال است که با روایتی چندلایه و نزدیک به چهار ساعت، مخاطب را به تأملی عمیق درباره استعمار، توسعه‌گرایی و بحران هویت در جوامع آفریقایی دعوت می‌کند؛ فیلمی که با صبر و توجه، به تجربه‌ای فراتر از سینما بدل می‌شود.
فیلم تازه «سدریک کلاپیش» با عنوان «Colours of Time» درامی دوخطی و پر از رنگ و احساس است که به شکلی شیرین و نوستالژیک، قصه‌ی گذشتگان و نوادگان را در بستری از هنر و تاریخ پیوند می‌زند. اثری که با وجود ضعف‌هایی در روایت، قلب تماشاگر را به‌لطف جذابیت تصویری و لطافت انسانی‌اش تسخیر می‌کند.
