«آرامش در حضور دیگران» اثر ماندگار ناصر تقوایی، فیلمی است که با تکیه بر فرم و ساختار، جهانی انتقادی و روان‌شناختی خلق می‌کند. این تحلیل بر نقش حیاتی معماری فضای روایت (خانه سیروس طاهباز) به‌عنوان پیکره‌ای فعال برای نمایش وضعیت روانی شخصیت‌ها تأکید دارد؛ جایی که پله‌ها محور میزانسن بوده و تقابل میان نظم و فروپاشی را نشان می‌دهند.
«ارتش سری» توانست در زمان محدود اکران خود مبلغ معادل یک و نیم میلیارد تومان را در گیشه سینما به خود اختصاص دهد، اما فروش خوب فیلم قاسمخانی در دو هفته اول با شیوع کرونا و تعطیلی طولانی مدت سینما‌ها تبدیل به اتفاقی تلخ برای این کارگردان سینما شد.
استانیسلاو لِم، نویسنده لهستانی رُمان سولاریس، از نویسندگان مشهور داستان های علمی تخیلی در اروپای شرقی است. او رُمان سولاریس (مشهور‌ترین و پرفروش‌ترین اثرش) را در سال ۱۹۶۱ به نگارش درآورد. آندری تارکوفسکی در سال ۱۹۷۲ رُمان لم را به فیلم برگرداند؛ و البته تغییراتی در رمان ایجاد کرد؛ به گونه‌ای که نمی‌توان فیلم را اقتباس کاملا وفادارانه ای از رمان لم دانست.
ادعای کپی شدن فیلم «خروج» که اکران اینترنتی را تجربه می‌کند، در حالی منتشر شده که به نظر می‌رسد یا اقدامات قانونی برای مسدود کردن راه‌های دانلود مدام در حال انجام است یا این موضوع ادعایی بیش نبوده است. در این صورت این پرسش پیش می‌آید که آیا حتی در صورت واقعی بودن قاچاق فیلم یادشده، این اقدام ممکن است از سوی جریان‌هایی صورت گرفته باشد که منافع خود را با باب شدن اکران آنلاین فیلم‌ها در خطر می‌بینند و اکنون به نفعشان است که نگرانی‌ها از نبود امنیت کافی برای اکران آنلاین فیلم‌ها بیشتر شود؟
بیستمین فیلم بلند ابراهیم حاتمی‌کیا را می‌توان بازنماییِ آخرین تلاش‌های جامعه برای گفتگو با سطوح بالای نظام سیاسی، جهت انجام «اصلاحاتِ اساسی» دانست.
اگر این نکته را در نظر بگیریم که “زمانه” محصول سال ۱۳۹۱ بوده است و آن زمان پریناز ایزدیارِ جوان شهرت چندانی نداشته است، می توان انتخاب او را برای اصلی ترین نقشِ مجموعه ریسکی بالا در نظر گرفت که حسن فتحی با شناخت هوشمندانه اش نسبت به بازیگر و درک پتانسیل، او نقش را به وی محول کرده و بی تردید می توان بازی پریناز ایزدیار را بهترین بازی این سریال در کنار هنرمندان پیشکسوتی چون حسین محجوب، هومن برق نورد و فریبا متخصص در نظر گرفت.
مینا اکبری خودش حضور در تحریریه‌های متفاوت و متنوعی را تجربه کرده. به همین خاطر هم هست که خوب می‌داند اتمسفر بودن در یک تحریریه چگونه است. با این حال نه در بند مرثیه سرایی گرفتار می‌شود و نه نگاه حسرت‌خوارانه‌اش به فرصت‌هایی که از دست رفته‌اند را به غمی نوستالژیک پیوند می‌زند و گرفتار خاطره‌بازی (واژه‌ی مستعمل و نفرت انگیزی است) می‌شود. آغازِ میدان جوانان (سابق)، پایانِ به قول خود خانم اکبری دوران روزنامه‌نگاری‌اش است.
«سال دوم دانشکده من» یک نقطه امیدوارکننده نه فقط برای رسول صدرعاملی، بلکه برای پرویز شهبازی است. کنار هم قرار گرفتن دو فیلم‌ساز که در عین تفاوت‌های فاحش در شیوه فیلم‌سازی، نقاط اشتراک قابل لمسی دارند، باعث شده این فیلم یادآور پختگی در به تصویرکشیدن زندگی، زمانه و تفکرات دختران نوجوان ایرانی باشد.
عضو هیات مدیره انجمن برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان خانه سینما نسبت به عملکرد این نهاد صنفی در حوزه تخصیص عیدی‌ها به صنوف سینمایی اعتراض کرد.
یک طنزپرداز می‌گوید: آیا اعتراض نکردن به شوخی‌های قومی در سریال «پایتخت» به ظرفیت بالا و هنردوستی مازندرانی‌ها ربط دارد؟ اتفاقا تایید همین نکته به‌نوعی نژادپرستی و توهین محسوب می‌شود، چون سایر اقوام ایرانی را که تاکنون به طنزهای قومیتی اعتراض کرده‌اند بدون جنبه و بی‌هنر معرفی می‌کند.
فیلم سینمایی خروج قرار است هفته آینده از طریق دو پلتفرم و در قالب بلیت‌فروشی در شبکه نمایش خانگی و در بستر اینترنت به نمایش درمی‌آید. پیش از این هم کنسرت‌های آنلاین موسیقی رایگان از طریق همه پلتفرم‌ها پخش شده است اما نمایش این فیلم به صورت انحصاری اعتراضاتی را به دنبال داشته است. مهدی کوهیان (تهیه‌کننده سینما و حقوقدان در حوزه رسانه) معتقد است نباید در زمانه گسترش کرونا در حزوه فرهنگ به شکلی رفتار کنیم که بوی کاسبی بدهد
سینمای ایران تا به این حد در وضعیت پیچیده، مرموز، ناشناخته و گروتسکی (طنز تلخ) گیر نکرده است. نقطه‌ای که می‌توان از آن به عنوان یک رخداد تاریخی یاد کرد.
فیلم سینمایی «امیر» اولین ساخته «نیما اقلیما» سال گذشته در سینماهای کشور اکران شد و در انتها نزدیک به دویست میلیون تومان فروش را برای خود به همراه داشت، این فیلم هرچند اثری تجربه‌گرا محسوب می‌شد اما در گیشه و نگاه منتقدین به موفقیت چندانی دست پیدا نکرد.
شکرخدا گودرزی (نویسنده و کارگردان تئاتر) درباره فیلم ۱۹۱۷ یادداشتی را به نگارش درآورده که در ادامه آمده است.
فیلم سینمایی «نبات» به کارگردانی پگاه ارضی با داستانی ساده و تا حدودی کلیشه‌ای درباره رابطه یک دختر و پدر، از فیلم‌اولی‌های شکست‌خورده در اکران سال گذشته بود.
فیلم نامه پایتخت ۶ نه تنها اساسنامه فصول قبل را رعابت نکرده است، بلکه گویی نویسنده تمرکز و احاطه کامل بر شخصیت ها و حالات آنان ندارد. نویسنده مانند رهبر یک ارکستر وظیفه هدایت و هماهنگی نوازندگان را به عهده دارد؛ در واقع آرش عباسی نه تنها پایتختی با ویژگی های جدید خلق کرده است بلکه ویژگی های گذشته شخصیت هایی مانند نقی ، هما ، فهیمه و از همه بیشتر ارسطو که می شود گفت چرخش زیادی داشته است را از میان برده.
باید گفت مجموعه پایتخت، داستان نخ نمایی است که هر روز در فضای مجازی شاهد آن هستیم و جایگاه چنین سریالهایی همان فضای مجازی است و به درد بلاگرهایی می خورد که دنبال جمع کردن فالوئر هستند!
فیلم سینمایی «پیلوت» به کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان روایت‌گر خانواده‌ای از هم پاشیده است که در آن تنزل انسانیت دیده می‌شود.
در پی درگذشت کیومرث درم‌بخش کارگردان، مستندساز و عکاس پیکشسوت ایرانی بر اثر بیماری کرونا، نظام‌الدین کیایی، صدابردار سینمای ایران متنی را منتشر کرد.
فیلم «مطرب» ساخته مصطفی کیایی از آن دست آثاری است که در فرآیند تبلیغاتی تلاش بسیاری شد به‌عنوان یک فیلم مفرح و حتی کمدی معرفی شود اما از نشاندن یک لبخند بر لبان مخاطب هم ناکام می‌ماند.
در هفتمین روز بهار سال 1323 در تهران زاده شد و روز 28 تیر ماه سال 1378 که در بیمارستان پارسیان سعادت‌آباد، چشمش را بر جهان و هر آنچه در آن بود، بست، آرامشی دیگرگونه می‌خواست که روی صحنه هیچ تئاتری یا در هیچ فیلم و سریال و لابه لای هیچ کتاب شعری یافت نمی‌شد. پس کوله باری را که در این 64 سال اندوخته بود، به یادگار گذاشت و رها و بی‌دغدغه رفت تا هیچستان.
